Την σημαία αυτή την κατέβασα με τα χεράκια μου από το βομβαρδισμένο αρχηγείο της Χαμάς, στους βομβαρδισμούς του 2012 (όποιος ξέρει λίγο, καταλαβαίνει τι σημαίνει κατεβάζεις και απαλλοτριώνεις σημαία από χώρο που ελέγχει η Χαμάς), στην πόλη της Γάζα.
Του Σπύρου Τσακίρη*
Είχε ξημερώσει για τα καλά, οι βομβαρδισμοί των Σιωνιστών καλά κρατούν κι εγώ περνάω μπρούτα από το αρχηγείο των Brigades Al-Qassam. Το προηγούμενο βράδυ η περιοχή είχε βομβαρδιστεί, παντού ερείπια και καπνοί, στον ιστό έστεκε κρεμασμένο ένα πανί που θύμιζε σημαία. Σχισμένο, καμένο, πονεμένο όπως ο λαός της Παλαιστίνης. Προσπέρασα. Κοντοστάθηκα, δεν μου έκανε καρδιά να το αφήσω έτσι στην μοίρα του. Είχα ένα σουγιαδακι μαζί μου, το έβγαλα, έκοψα το σχοινί και κατέβασα την σημαία. Εκεί που δεν υπήρχε ψυχή ζώσα, στο μηδέν και από το πουθενά, ο τόπος γέμισε μαυροφορέμενους ενόπλους με fullface και την πράσινη κορδέλα στο μέτωπο, σύμβολο των μαχητών της Χαμάς. Με πλησιάζει ένας τύπος και σε κατεστραμμένα αγγλικά μου λέει:
-“Γνωρίζεις τι εκανες; Καταλαβαίνεις;;;”
-“Ναι”, του απαντάω ξερά.
Για λίγα δευτερόλεπτα σιωπή…
-“Αυτή είναι η σημαία της Παλαιστίνης”, μου λέει, “η σημαία της πατρίδας μου”.
“Εγω”, του απαντάω, “δεν είμαι Παλαιστίνιος, αλλά την σημαία της Παλαιστίνης, πληγωμένη δεν την αφήνω…”
Δεν κάναν καμία προσπάθεια να μου πάρουν την σημαία, ούτε καν μου το ζήτησαν, το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να τους ακολουθήσω, σε ένα πιο …ασφαλές σημείο. Τους ακολούθησα, δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Φτιάσαμε στο δημαρχείο. Για καλή μου τύχη, όταν φτιάσαμε στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκονταν τα γραφεία του δήμαρχου και των λοιπών προεστών, κάποιοι με γνώρισαν αμέσως, δυο ήμερες πριν ο δήμος της Γάζας με είχε βραβεύσει ας πούμε, για την προσφορά μου προς τον παλαιστινιακό λαό, (δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε εδώ αυτό).
Με τούτα και με τ΄άλλα και ως δια μαγείας, αλλάξαν όλα και να τα τσάγια και να τα κουλουράκια και να οι χαιρετούρες.
Ήρθε μέχρι και ο ίδιος ο δήμαρχος.
-“Καταλαβαίνεις πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό που έκανες”, με ρωτησε;
-“ΟΧΙ”, του απάντησα, ορθά κοφτά. “Την σημαία εγώ δεν την αφήνω καμένη και σχισμένη και θα την πάρω και μαζί μου”.
Με κοιτούσε για πολλά δευτερόλεπτα.
-“Να την πάρεις”, μου λέει, “την δικαιούσαι, σου χρωστάμε…”
-“θα την πάρω”, είπα, “θα την φυλάξω και την ημέρα που η Παλαιστίνη θα είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ, εγώ θα τη φέρω πίσω, εκεί που την βρήκα! Μα και αν εγώ δεν είμαι στη ζωή, κάποιος δικός μου άνθρωπος, θα επιστρέψει τη σημαία…
Πρώτη δημοσίευση: carnetdevoyage.gr
*ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ-FILM MAKER (http://tsakirisspyros.wix.com/photographer) Γεννήθηκε το 1962 στη Ζαχάρω Ηλείας. Από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία. Από το 1987 εργάζεται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», καλύπτοντας όλα τα μεγάλα ελληνικά και διεθνή γεγονότα. Από το 1999 είναι υπεύθυνος του φωτογραφικού τμήματος της εφημερίδας (καθημερινό, κυριακάτικο φύλλο, www.enet.gr). Έχει καλύψει θέματα όπως: Εμφύλιος στη Βοσνία, 1o και 2ο Πόλεμο του Κόλπου, εμφύλιος στο Λίβανο, πτώση Σοβιετικής Ένωσης, γεγονότα στην Αλβανία, πτώση Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, Κοσσυφοπέδιο ’89, εμφύλιος στη Ρουάντα, πείνα στην Αφρική, Κούρδοι, τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πέρα από την επικαιρότητα, έχει φωτογραφήσει σε χώρες όπως: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Συρία, Σαουδική Αραβία, Αρμενία, Τανζανία, Κένυα, Νότιος Αφρική, Αίγυπτος, Κύπρος, Ολλανδία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Αυστρία, αποτυπώνοντας τη διαφορετικότητα της ανθρώπινης δραστηριότητας και την παρουσία της στο περιβάλλον. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με το διεθνή τύπο, με το γαλλικό πρακτορείο IMAPRESS και το γερμανικό ACTION PRESS. Θέματά του έχουν δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα ελληνικά και ξένα περιοδικά, όπως «ΓΑΙΟΡΑΜΑ», «Flame of Life», «ΔΙΦΩΝΟ», ελληνικό και ισπανικό «National Geographic», “STERN”, “TIME”, “PARIS MATCH”, “NEWSWEEK” κλπ. Από το 2009 είναι μέλος του IEPA (International Environment Photographers Association). Επίσης είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της ΕΦΕ (Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας). Φωτογραφίες του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε διεθνή μουσεία. Επίσης φωτογραφία του βρίσκεται στην παγκόσμια συλλογή για τις καλύτερες φωτογραφίες του αιώνα που πέρασε. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Έχει ολοκληρώσει μεγάλα projects με θέματα «Τα παιδιά μπροστά στο νέο αιώνα», «Οι άνθρωποι του τύπου στην Ελλάδα», «Ψαράδες», «Άνθρωπος και Περιβάλλον». Ασχολείται παράλληλα με τη σκηνοθεσία multimedia και ντοκιμαντέρ. Έχει ολοκληρώσει τέσσερα ντοκιμαντέρ. Συγκεκριμένα τα μικρού μήκους «Vrooom» 32΄, «Μπαϊάσα – Βοβούσα» 17΄ και «Ο Θησαυρός της Λιμνοθάλασσας» 17΄, το οποίο και βραβεύθηκε το 2003 από το National Geographic και προβλήθηκε στο φεστιβάλ ECOCINEMA 2003. Επίσης το ντοκιμαντέρ, μεγάλου μήκους «Flamingo» 90΄, μία μουσική ταινία με τους Πυξ Λαξ που κυκλοφόρησε στην αγορά με τη μορφή DVD. Ακόμη, για λογαριασμό της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» σκηνοθέτησε το 2014 το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ». Σήμερα συνεργάζεται με μεγάλα ελληνικά και διεθνή ειδησεογραφικά ΜΜΕ και διδάσκει σε σεμινάρια και δυναμικά workshops, δίνοντας έμφαση στα multimedia. Δημιούργησε την ιστοσελίδα www.carnetdevoyage.gr . Τέλος, συνεχίζει να δημιουργεί ντοκιμαντέρ με ενδιαφέρουσες ιστορίες.