Η Τουρκία επιχειρεί τη διόρθωση των προβλημάτων που η ίδια προκάλεσε στην εξωτερική της πολιτική, από την άλλη, όμως, διατηρεί τη ρητορική της έντασης αλλά και των προκλήσεων έναντι της Ελλάδας.
Πράγματι, το τελευταίο χρονικό διάστημα προσπαθεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ ώστε να άρει την απομόνωσή της και να προλάβει την Ελλάδα απ’ το να εδραιώσει τις σχέσεις μαζί τους. Παράλληλα, επιχειρεί με κάθε τρόπο να διατηρήσει ως κόρη οφθαλμού το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, διαπιστώνοντας όμως ότι κάποιοι στην Τρίπολη, όχι πάντως ο πρωθυπουργός, της κάνουν νερά. Επιδιώκει, συνεπώς, την έγκαιρη ενεργοποίηση της συμφωνίας στο σκέλος των υδρογονανθράκων για να δεσμεύσει και την επόμενη κατάσταση, εφόσον πραγματοποιηθούν εκλογές τον Δεκέμβριο του 2021.
Η Τουρκία, όμως, είναι βαθύτατα ενοχλημένη με την Ελλάδα, κυρίως γιατί έχει εγκλωβιστεί στο να εξαρτάται η αναθέρμανση των σχέσεων της με την ΕΕ από τη συμπεριφορά της έναντι Αθήνας και Λευκωσίας. Δεν έχει λευκή επιταγή και αυτό επιδιώκει να το υπερβεί, αναδεικνύοντας κάθε φορά τη μεγάλη εικόνα, ώστε η χρησιμότητά της σε διάφορα πεδία να υποχρεώνει τους Ευρωπαίους να κάνουν τα στραβά μάτια ή να επιδεικνύουν ανοχή. Αυτό, ωστόσο, έχει αρχίσει να αλλάζει με την έλευση Μπάιντεν.
Επομένως, ένας από τους λόγους που το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αναλωθεί σε μία δημόσια διπλωματία της διαστρέβλωσης εμφανίζοντας την ελληνική στάση έναντι των μεταναστών αλλά και της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως απάνθρωπη και παράνομη είναι για να εξομοιώσει τις δύο χώρες. Προκειμένου, λοιπόν, να αλλοιώσει την εικόνα μας διεθνώς, μας κατηγορεί για απωθήσεις μεταναστών και επιμένει στη δήθεν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μίας μειονότητας την οποία ηθελημένα χαρακτηρίζει τουρκική. Γιατί; Αφενός, για να διατηρεί ένα μόνιμο μοχλό πίεσης ως διαπραγματευτικό χαρτί έναντί μας και αφετέρου για να προσεταιριστεί, τουρκοποιώντας τη μουσουλμανική μας μειονότητα- για αυτό άλλωστε τη θέλει περιθωριοποιημένη, εκτός της οικονομικής δραστηριότητας και με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης. Και είναι αλήθεια πως έχει ανεβάσει εσχάτως το εν λόγω ζήτημα ψηλά στην ατζέντα της και πιθανότατα έτσι θα πορευθεί από εδώ και πέρα.
Όλα αυτά, βέβαια, εξυπηρετούν και ένα επιπλέον σκοπό: της εμφάνισης της Τουρκίας ως προστάτιδας δύναμης και σημείου αναφοράς των μουσουλμάνων παγκοσμίως ώστε να διευρύνει το ακροατήριο της και κυρίως να εδραιώσει την επιρροή της σε μία μεγάλη γεωγραφική ακτίνα που προσιδιάζει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Κωνσταντίνος Φίλης, Εκτελεστικός Διευθυντής ΙΔΙΣ & αναλυτής διεθνών θεμάτων του Ant1