ΤΕΛΛΟΣ ΦΙΛΗΣ «Μαθαίνοντας τον θάνατό σου δεν μπόρεσα να κλάψω.
Στριφογύριζα στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Θυμόμουνα την τελευταία μας συνάντηση.
Δε θα τολμήσουν, έλεγες.
Δεν έχουν άλλο δρόμο, σ’ απαντούσα.
Αυτός ο δρόμος θά `ναι ο τάφος τους, φώναζες με πίστη.
Ναι, Νικηφόρε, θά `ναι ο τάφος τους.
Αυτή την υπόσχεση σου δίνουμε αντί για μνημόσυνο».
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ
Οι αγορεύσεις του Νικηφόρου Μανδηλαρά στα στρατοδικεία της εποχής αποτελούν παρακαταθήκη για τον δικηγορικό κόσμο και την ελληνική Δικαιοσύνη.
Η προσκόμιση δε, στη δίκη του «ΑΣΠΙΔΑ» -που ποτέ δεν τελείωσε- ψυχιατρικής γνωμάτευσης, βάσει της οποίας ο μετέπειτα πραξικοπηματίας Γεώργιος Παπαδόπουλος έπασχε από σχιζοφρένεια, αποτελεί την κορυφαία στιγμή της πολύκροτης αυτής υπόθεσης εξοργίζοντας τους Απριλιανούς.
Για την ιστορία, ο ψυχίατρος που εξέδωσε τη συγκεκριμένη γνωμάτευση βρέθηκε απαγχονισμένος στην κλινική του την 21η Απριλίου 1967.