ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΙΜΟΝΟΣ Η πραγματικότητα των κοινωνικών δικτύων, ειδικά μετά την περιπέτεια της διασάλευσης της δημοκρατικής λειτουργίας των ΗΠΑ με τον Τραμπ και την προσπάθεια παραπληροφόρησης εν μέσω πανδημίας, απειλεί ευθέως την δημοκρατία.
Ακούγεται υπερβολικό;
Δείτε τι γίνεται με την κάλυψη της σύρραξης στην Μέση Ανατολή και πως σταρλετ και στραρλετιτσες παίρνουν θέση περιπλέκοντας την αλήθεια και διασύροντας την αξιοπρέπεια των νεκρών.
Για να μην σταθούμε στο όρο influencer που ουσιαστικά θα πει άνθρωποι χωρίς κανένα βεβαιωμένο background και παιδεία επηρεάζουν την κοινωνία ως «πληρωμένοι μηντιοφόροι» του τίποτα.
Ας δούμε μερικά απλά παραδείγματα.
Εμβολιασμός με καπάκι και άλλα γλαφυρά. Η φαιδρή κόρη από την καλή αστική οικογένεια ζήτησε συγνώμη. Και; Το πρόβλημα καταγράφηκε ως μια ακόμα υπερβολή εναντίον των εμβολιασμών που, σύμφωνα πάντα με τους δικούς, αποτελούν την μόνο βιώσιμη λύση αυτή την δεδομένη στιγμή.
Γιατροί, νοσοκόμοι και «ειδικοί» χρησιμοποιούν το facebook, στο όνομα μια ψευδοελευθερίας για να διασπείρουν το τοξικό μήνυμα της παραπληροφόρησης. Στην Ιταλία δυο «influencer» αγνώστου λοιπόν στοιχειών ορίζουν αν θα πετύχει ο εμβολιασμός και αν θα πειστούν οι νέοι.
Στην Ελλάδα, οι ίδιοι που υποδέχονται τον James στην Ρόδο, οι ίδιοι που μαζεύονται στις πλατείες, οι ίδιοι που έχουν ρατσιστικές ιδέες, οι ίδιοι που δόξαζαν την Χρυσή Αυγή και τον ανορθόγραφο γιατρό από την λεβεντογέννα, είναι αυτοί που μιλάνε για έλλειψη δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει μονόδρομος στην ελευθερία και την δημοκρατία. Η παραπληροφόρηση σε συνδυασμό με την ανέχεια και την έλλειψη παιδεία αποτελούν πολιορκητικό κριό εις βάρος της δημοκρατίας και της αλήθειας. Και άμεσο απότοκο είναι ο πολιτικά θεσμοθετημένος λαϊκισμός που εδώ μια και δεκαετία μας έχει βγάλει σε ξέρα: Τραμπ, Κίνημα 4 Αστέρων, ψεκασμένοι, φασίστες και ψευδό επιστήμονες.
Ένα σώμα μια ψυχή που συντηρούν τα ανεξέλεγκτα socialmedia. Αυτά που δεν ελέγχει κανείς. Αυτά που διακονούν οι Ακρίτες, οι Κραουνάκηδες και τα άλλα παιδιά. Αυτά που ασχολούνται τι τροφή τρώει ο Φιστικης και όχι αν μια φτωχή οικογένεια έχει φαγητό στο τραπέζι της.
Η λύση δεν είναι μόνο η ισχυροποίηση του νομικού πλαίσιού: αυτό είναι κοινωνικό προαπαιτούμενο. Το βασικό είναι στην μετά πανδημίας εποχή να σπάσουμε την φούσκα.
Να ξαναβρούμε την αλήθεια της απλότητας, να ξανά αποκτήσει η πολιτική την πραγματική της ουσία. Να γίνουμε άνθρωποι, πολίτες, κοινωνικά ευαίσθητοι. Γιατί η αλλιώς η φούσκα θα μεγαλώσει την ζούγκλα και θα μας φτάσει σε δρόμο χωρίς επιστροφή.