Αν ζούσε σήμερα ο Νίκος Τσιφόρος, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, θα έφτιαχνε σίκουελ στα περισσότερα από τα έργα του χωρίς καμιά δυσκολία. Το υλικό άφθονο.
«Τα παιδιά της πιάτσας» θα είχαν σίγουρα ως πρωταγωνιστές τα «παιδιά της βόλεψης» στα παλιά ανάκτορα, που ζουν στο δικό τους κόσμο, έχουν τους δικούς τους κανόνες και δεν υπακούν και τόσο, οι περισσότεροι, στους νόμους που φτιάχνουν για μας.
Στο «ο κόσμος κι ο κοσμάκης» θα είχε σίγουρα μπόλικη πλέμπα ζαίικη και μιλιούνια από αρίστους που θα ανέμιζαν ως φλάμπουρα της λευτεριάς μεταφτυχιακά και φτυχία.
Ενώ στο «άνθρωποι και ανθρωπάκια» το νομοσχέδιο Χατζηδάκη θα ξαναγραφόταν κι ας ήταν λερωμένο από αστακομακαρονάδες, είχε την μυρωδιά μουχλιασμένου τυριού και σταλαγματιές σαμπάνιας από τους ομοτράπεζους της συγγραφής του εργασιακού νόμου.
Εκεί όμως που θα έδινε ρέστα ο Νίκος ο Τσιφόρος θα ήταν «στα ρεμάλια ήρωες». Και τι δεν θα είχε να πει για τους νέους επίδοξους κονκισταδόρες, όχι Ισπανούς και Πορτογάλους αυτή τη φορά, αλλά αφελή κουμπουροφόρα αμερικανάκια, μυώδη ντουλαποειδή ρωσάκια άντε και κανένα χαμηλοτάβανο κινεζάκι, που δεν θέλουν μόνο τ’ ασημικά δίνοντας καθρεφτάκια αλλά και να εξαφανίσουν τα νομιστεράκια που τόσο ενοχλητικά είναι.
Καθώς είναι πολλά τα λεφτά, όπως θα έλεγε και ο Καλογήρου στον Κούρκουλο υπάρχει ένα πρόβλημα, η λειψανδρία στους πρωταγωνιστές. Που να βρεις σήμερα ένα Κορτέζ, ένα Λα Κάζας, έναν Πιθάρρο, μεγάλες μορφές του «εκπολιτισμού» των αυτόχθονων ιθαγενών, που πήραν τον αφρό των Ίνκας και των Μάγιας;
Το μόνο που μπορείς να βρεις είναι κάτι σε Γκουαϊδό, σε Ναβάλνι ή σε Σβετλάνα Τιχάνοφσκαγια. Ε με τέτοιο υλικό δεν δένει το γλυκό. Όσο κι αν προσπαθούν να κάνουν ήρωα τον Προτασέβιτς, που αποκρύπτεται συστηματικά ότι το καλόπαιδο είναι φιλοναζιστής – αντιρώσος και οργάνωσε ένοπλες ομάδες στην Λευκορωσία, εναντίον του άλλου «καλού» παιδιού του Προέδρου της χώρας Λουκασένκο. Η βία δεν απαντάτε με βία.
Αν ζούσε ο Τσιφόρος, είμαι σίγουρος ότι θα έγραφε και θα έγραφε πολλά. Όπως σίγουρος είμαι ότι θα ήταν κατηγορούμενος και persona non grata για πολλούς «σωτήρες» μας ή θα έβαζαν καλοπληρωμένους στρατευμένους κονδυλοφόρους να τον «δολοφονήσουν» ως προσωπικότητα. Οι «θεματοφύλακες» της κανονικότητας έχουν τον τρόπο τους για να αυτοπροστατεύονται. Αλί από εμάς που αναζητούμε τον όχλο για να τρουπώσουμε και μας τον προσφέρουν άπλετα για να χωθούμε και να χαθούμε.