ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Στη δεκαετία του ’60 η πολιτική αντιπαράθεση πέρασε τα όρια της Βουλής και των μπαλκονιών και στρογγυλοκάθισε εγγεγραμμένη στο βινύλιο, υμνώντας ηγέτες και «ηγέτες».
Ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε αν ήταν επί παραγγελία ή κάποιοι συνθέτες και τραγουδοποιοί εμπνεύστηκαν ψυχή τε και τέχνης για να αποδώσουν τα εύσημα στον Γιώργο Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ακόμα και στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Βέβαια δεν ήταν οι μοναδικοί που είχαν την τιμή να τραγουδηθούν με όλα τα γνωστά είδη μουσικής και οργάνων. Κιθάρες, πιάνα και μπουζούκια έλαβαν θέση και απέδωσαν τιμές, προκαλώντας πολλές φορές παρεξηγήσεις σε πανηγύρια και γάμους.
Την πρωτοκαθεδρία στην ελληνική δισκογραφία βέβαια την είχε ο «Εθνάρχης» Καραμανλής, με τουλάχιστον τρία τραγούδια όπου υμνείται ο ίδιος και τα κόμματα που ηγήθηκε. Μέχρι και το «Σώσον Κύριε τον λαόν σου» συμπεριέλαβαν σε μια ηχογράφηση τονίζοντας το Θείον στον ηγέτη.
Ο ηγέτης του «ανήκομεν εις την Δύσιν» υμνήθηκε δυτικότροπα και ουχί λαϊκά ή με παραδοσιακό τρόπο κάτι που πέτυχαν ή απαίτησαν άλλοι υμνούμενοι.
Ο Γέρος της Δημοκρατίας, ως λαϊκός ηγέτης δεν θα μπορούσε να μην υμνηθεί λαϊκότροπα, παρότι δεν έλειψε και η σάλπιγγα στη έναρξη του άσματος που εκτέλεσε ο Σπύρος Ζαγοραίος. Όπως και το κλαρίνο στον δεύτερο «ύμνο»
Ο ηγέτης της «Επαναστάσεως», δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, που ανήγαγε τα «βλάχικα» ως σήμα κατατεθέν του, δεν θα μπορούσε να μην υμνηθεί μ’ ένα συρτό όπου πετροπέρδικες και αηδόνια μιλάνε για τον «ηγέτη».
Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν μισός αιώνας για να ξανακούσουμε έναν νέο «ύμνο» αφιερωμένο σ’ έναν «λαοπρόβλητο ηγέτη». Μόνο που αυτή τη φορά υπήρξε ένα λάθος.
Ο καλλιτέχνης Μυθριδάτης δεν χρησιμοποίησε τα τόσα πολλά υπέροχα, μοναδικά και ανεπανάληπτα ποιήματα που γράφτηκαν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο τα τελευταία σχεδόν δυο χρόνια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά έγραψε ότι κατέβηκε στην κούτρα του. Απαράδεκτος βεβαίως βεβαίως. Που τα βρήκε όλα αυτά; Που τα είδε γραμμένα; Πότε συνέβησαν;
Τρέμε Αλέξη, για σένα δεν γράφηκε ποτέ ύμνος. Μόνο κάτι μαντινάδες που δεν μετράνε όμως!