Ο Αύγουστος Κορτώ παρενέβη στη συζήτηση που άνοιξε με το βίντεο της Αφροδίτης Λατινοπούλου, όπου ισχυριζόταν, μεταξύ άλλων, ότι «οι γυναίκες γέρνουν προς τους άνδρες. Μένουν αξύριστες, προβάλλουν ότι είναι αξύριστες. Ντύνονται με oversized ρούχα και πολλές φορές με ανδρικά ρούχα. Και όλο αυτό θέλουν να δείξουν ότι είναι φυσιολογικό. Δεν είναι. Και δεν είναι όχι μόνο φυσιολογικό, είναι αποκρουστικό».
Ο συγγραφέας, με μια ανάρτησή του στο Facebook επισημαίνει το προφανές, ότι, δηλαδή, «ομορφιά χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα. Κι αντιστρόφως, η ελεύθερη γυναίκα είναι πάντα όμορφη».
Αναλυτικά, ο Αύγουστος Κορτώ έγραψε:
«Το πιο γερό χαστούκι για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σ’ έναν κόσμο καμωμένο από άντρες – για άντρες – το έφαγα πριν χρόνια, στον Χόντο της Ομόνοιας. Έψαχνα να βρω ένα ζελέ για το μαλλί, φυσικά χάθηκα, μια φιλεύσπλαχνη υπάλληλος με πήρε απ’ τα είδη ψαρικής και με πήγε στα είδη επικείμενης καράφλας, και τέλος πάντων στήθηκα στην ουρά να πληρώσω.
Και φυσικά (ανακαλύπτοντας τον τροχό) είδα μπροστά μου γυναίκες κάθε ηλικίας, η καθεμιά μ’ ένα καλάθι τίγκα στα προϊόντα (που θα ήθελα φροντιστήριο να μάθω τι κάνουν), ενώ εγώ, ο μόνος άντρας στην ουρά, κρατούσα μονάχα το ταπεινό ζελεδάκι μου. Και θυμήθηκα ν’ ακούω μικρός “Ο καλλωπισμός είναι στο αίμα των γυναικών”, “Αν δεν φτιαχτούν για ν’ αρέσουν, αρρωσταίνουν”.
Μύθοι, θρύλοι, δράκοι. Κανείς δεν γεννιέται με συγγενή τάση κατασπατάλησης του μισού του – σκληρά κερδισμένου – μισθού σε προϊόντα περιποίησης. Το κάνεις επειδή το θέλεις, επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία (κι όλα αυτά είναι απολύτως θεμιτά: εδώ τόσοι άντρες βαράνε ενέσιμα αναβολικά για να κάνουν μούσκουλα), αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο να το κάνεις χωρίς να ξέρεις το γιατί – να σε παρασέρνει απλώς η κοινωνική προσταγή: “Οφείλεις να ‘σαι περιποιημένη, στην τρίχα, ειδάλλως δεν είσαι πραγματική γυναίκα”. (Και παράλληλα, οι περισσότεροι άντρες ξοδεύουμε το εν δέκατο μάξιμουμ για τα απολύτως βασικά).
Αυτή είναι μόνο μία απ’ τις πολλές ανισότητες που εδράζονται στον ετεροκαθορισμό της γυναίκας από έξωθεν απαιτήσεις, αισθητικές εμμονές και ποικίλες πατριαρχικές συμπεριφορές. Μέσα σ’ όλα, οι γυναίκες θα ακούσουν κι ομόφυλές τους να τις ψέγουν, να τις “νουθετούν”: “Γίνε όμορφη”, με άλλα λόγια, “Γίνε σαν τις χιλιάδες των χιλιάδων, ίδια κι απαράλλαχτη”. Αλλά ομορφιά χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα. Κι αντιστρόφως, η ελεύθερη γυναίκα είναι πάντα όμορφη».