ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ To MEGA βλέπει «ρωγμές στην εικόνα της κυβέρνησης» λόγω εγκληματικότητας, ο στρατηγός (;) του Μαξίμου Γιώργος Γεραπετρίτης δηλώνει ότι η ενδεκάδα που παίζει στο γήπεδο δεν έχει «ισότιμη» απόδοση, και κυβερνητικοί «κύκλοι» – απροσδιορίστου προέλευσης – διαμηνύουν ότι το ιδανικό timing για φρεσκάρισμα στο προφίλ της κυβέρνησης είναι η επέτειος των δύο χρόνων από την εκλογική της νίκη τον Ιούλιο.
Παραπλεύρως, το πολιτικό κουτσομπολιό λέει ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και ο υφυπουργός του Λευτέρης Οικονόμου σχεδόν δεν μιλιούνται μεταξύ τους, ότι οι σχέσεις του Βασίλη Κικίλια με το Μαξίμου ανεβοκατεβαίνουν μεταξύ μηδενικών κι πολικών θερμοκρασιών, και πως ο Αδωνις Γεωργιάδης είναι προ πολλού υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου.
Λέει ακόμη πως η μισή κυβέρνηση θεωρεί ότι χρειάζεται νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος, πως οι μετριοπαθείς της ΝΔ αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί η Νίκη Κεραμέως ανοίγει το ένα μέτωπο μετά το άλλο με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, και πως οι περισσότεροι βουλευτές δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί πρέπει να παραμένει υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έχοντας πλέον κηρύξει πόλεμο με σχεδόν σύσσωμο τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Σε πρώτη ανάγνωση το όλο concept βγάζει καλή μαγιά ανασχηματισμού. Εξ ου και η αντάρα των τελευταίων 24ώρων στα υπουργικά γραφεία. Από την στιγμή που ο Γιώργος Γεραπτρίτης ερωτήθηκε εάν όλοι οι υπουργοί κάνουν καλά την δουλειά τους και δήλωσε ότι «ποτέ δεν μπορείς να έχεις μια ομάδα στην οποία και οι έντεκα να αποδίδουν το ίδιο», οι υπουργοί αντί να παράγουν έργο – όσοι τουλάχιστον παρήγαγαν – κάνουν lobbying για να δουν εάν θα μείνουν ή αν θα φύγουν.
Με δεδομένο ωστόσο ότι έτερες πληροφορίες αμφισβητούν το πόσο ισχυρός παραμένει ως «μαξιμιανός» πόλος ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ενδέχεται η εν λόγω αγωνία να εμπεριέχει και στοιχεία υπερβολής. Με δεδομένο επίσης ότι όλες οι πληροφορίες, τουλάχιστον από τους επίσημους κυβερνητικούς διαύλους, επιμένουν ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης παραμένει αμετακίνητος παρά το «πάρτι» του οργανωμένου εγκλήματος – διότι αλλιώς θα ακυρωνόταν μια κεντρική επιλογή του ίδιου του πρωθυπουργού – εγείρεται ερώτημα για το ποιο νόημα θα είχε μια ακόμη, επικοινωνιακού τύπου, κυβερνητική αναδόμηση.
Σε δεύτερο επίπεδο, το ίδιο concept μπορεί να δείχνει πολιτική άμυνα και προγραμματικό κενό. O ανασχηματισμός είναι μια ωραία συζήτηση όταν στερεύει η προωθητική πολιτική ατζέντα. Και όταν επίσης μια κυβέρνηση χάνει κοινωνικό και δημοσκοπικό έδαφος. Προσώρας κάτι τέτοιο δεν προκύπτει – όλες οι δημοσκοπήσεις είναι, αν μη τι άλλο, υπεργενναιόδωρες ως προς την αποδοχή του κυβερνητικού έργου και του πρωθυπουργού.
Σε τρίτο επίπεδο, η συζήτηση περί ανασχηματισμού – από τους πρώτους κιόλας μήνες μετά τις εκλογές –εμπεριέχει σταθερά και την εκατέρωθεν καχυποψία, ή και αντιπάθεια, μεταξύ των δύο κυβερνητικών στρατοπέδων: του κοινοβουλευτικού και του εξωκοινοβουλευτικού.
Οι παλαιοί και κοινοβουλευτικοί της ΝΔ ουδέποτε είδαν με καλό μάτι την διακυβέρνηση μέσω των «τεχνοκρατών» και επιτελικών του Μεγάρου Μαξίμου. Όπως δεν είδαν, και δεν βλέπουν καθόλου ευχάριστα την εξέλιξη και ανέλιξη στελεχών που είτε έχουν μετεγγραφεί από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, είτε αποτελούν πρόσωπα που επέλεξε και ανέδειξε προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης με την υψηλή δημοφιλία είναι μια τέτοια περίπτωση, όπως επίσης και οι Ακης Σκέρτσος, Θοδωρής Λιβάνιος, Θεόδωρος Σκυλακάκης, Λένα Μενδώνη. Το επιπλέον πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι, εάν όχι όλοι εξ αυτών, θα διεκδικήσουν πλέον και την εκλογή τους στην Βουλή, όποτε κι εάν στηθούν οι κάλπες, κόντρα στην παλαιά και παραδοσιακή φρουρά του κόμματος.
Κοινώς, αναλόγως σε ποια πλευρά βρίσκεται ο καθένας, η συζήτηση για «αποτυχώντες» και «επιτυχώντες» υπουργούς δεν είναι άσχετη και με το μοίρασμα των εκλογικών τιμαρίων – ειδικά, στις περιφέρειες με τον μεγάλο συνωστισμό και ανταγωνισμό.
Οπότε ο (εκ νέου) θρυλούμενος ανασχηματισμός μπορεί και να είναι ένα θερινό ανάγνωσμα βολικό για όλους. Εκτός εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφασίσει να κάνει την μεγάλη τομή και να βάλει την προσωπική σφραγίδα του σε κυβέρνηση και κόμμα – γεγονός, που σημαίνει ότι έχει αποφασίσει να ταράξει ιστορικές ισορροπίες και να έρθει σε συγκρούσεις. Και με «καραμανλικούς» και με «σαμαρικούς»…