ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σε ότι αφορά τον Νίκο Δένδια, ο φημολογούμενος ανασχηματισμός -μέχρι τον Σεπτέμβριο, όπως αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες- ισοδυναμεί για τον Κυριάκο Μητσοτάκη με την προσπάθεια του Μπένεκντιτ Κάμπερματς στο “Imitation Games” (στον ρόλο του σπουδαίου Βρετανού μαθηματικού και κρυπτογράφου Άλαν Τούρινγκ) να σπάσει τον κωδικό “Enigma” που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τις νηοπομπές τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολύ δύσκολος, αλλά όχι αδύνατος.
Κι αυτό διότι οι ίδιες πληροφορίες φέρουν τον κ. Δένδια να μετακινείται στο υπουργείο Οικονομικών. Υπάρχει λόγος για μία τέτοια μετακίνηση; Θεωρητικώς, καμία. Ο υπουργός Εξωτερικών είναι πρώτος σε δημοφιλία σε όλες τις δημοσκοπήσεις και στην πολιτική του τροπαιοθήκη διαθέτει εκείνο το βίντεο από την συνέντευξη Τύπου με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Άγκυρα, το οποίο τον μετέτρεψε από wannabe δελφίνο σε φαβορί μιας μελλοντικής εσωκομματικής μάχης για την ηγεσία. Μόνο οι κακοπροαίρετοι (;) βλέπουν πίσω από μία τέτοια μετακίνηση/προαγωγή(;) την πιθανότητα ο Νίκος Δένδιας να αποτελέσει εμπόδιο σε τυχόν διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά.
Μιλώντας σε συνέδριο και ερωτώμενος από την δημοσιογράφο Αλεξία Τασούλη (Open), ο υπουργός Εξωτερικών είπε κάτι που έχει ενδιαφέρον: “Την επέκταση των χωρικών μας υδάτων δεν θα τη συζητήσουμε με την Τουρκία, όπως δεν θα τη συζητήσουμε και με καμιά άλλη χώρα. Βάσει του Δικαίου της Θάλασσας και της UNCLOS, η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι εθνικό κυριαρχικό μας δικαίωμα.”
Το εκ πρώτης ανάγνωσης αυτονόητο, σε συνδυασμό με την επιμονή του να μιλά για την μία και μοναδική διαφορά σε μια υποθετική πορεία προς την Χάγη, περιχαρακώνει τον υπουργό Εξωτερικών στην πάγια εθνική θέση, η οποία θα μπορούσε να μην είναι και τόσο “πάγια” εάν αλλάξουν οι συνθήκες και ενταθούν οι έξωθεν πιέσεις.
Ο Νίκος Δένδιας, ωστόσο, μπορεί να επικαλείται τις “δάφνες” της Άγκυρας, την ήπια και χωρίς ρεβάνς επίσκεψη του Τούρκου ομολόγου του στην Αθήνα, ακόμα και την συμφωνία για το -τόσο επιθυμητό και από τις δύο πλευρές, για διαφορετικούς λόγους- ραντεβού Μητσοτάκη-Ερντογάν, στις 14 Ιουνίου, έχει, όμως, πλέον και το αρνητικό του νέου αποκλεισμού της Ελλάδας από την Διάσκεψη του Βερολίνου για το θέμα της Λιβύης.
Η Τουρκία θα είναι εκ νέου συνομιλητής των μεγάλων δυνάμεων στο τραπέζι για το Λιβυκό και η Ελλάδα θα απουσιάζει, παρά τις πρόσφατες επισκέψεις του πρωθυπουργού και του ιδίου στην Τρίπολη και την Βεγγάζη.
Ακόμα κι αυτόν τον αποκλεισμό -τον οποίο εκ των πραγμάτων τον χρεώνεται και ο ίδιος- ο Νίκος Δένδιας προσπαθεί να το κεφαλαιοποιήσει πολιτικά εκφέροντας, για ακόμα μία φορά, έναν ρητορικό αντι-γερμανισμό. Είναι ακριβές πως η Άγκελα Μέρκελ προσβάλλει ξανά την Ελλάδα αποκλείοντάς την από την Διάσκεψη του Βερολίνου, βάζοντας εκ δεξιών της τον Ταγίπ Ερντογάν. Η δικαιολογία πως η Τουρκία παρίσταται επειδή διαθέτει στρατιωτικές δυνάμεις στην Λιβύη δεν αντέχει ούτε για πρωτοετείς της Διπλωματίας. Κι αυτό διότι η Τουρκία παρανομεί όταν παρά τις προσπάθειες εκκεχειρίας και απόσυρσης των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων διατηρεί στην χώρα αυτή παραστρατιωτικές ομάδες μισθοφόρων και συνδράμει με αποστολή οπλικών συστημάτων.
Ο Νίκος Δένδιας έχει επιλέξει εδώ και καιρό να “παίξει” με τον αμερικανικό παράγοντα και εμμέσως να ταυτίσει το Μέγαρο Μαξίμου και την διπλωματική σύμβουλο του πρωθυπουργού Ελένη Σουρανή με την αδυναμία να παρέμβει στην Καγκελαρία. Ο υπουργός Εξωτερικών καταλαβαίνει πως η σχέση Μέρκελ-Ερντογάν δεν είναι παροδική αλλά στηρίζεται στην στρατηγική θεώρηση της Γερμανίας για τα ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή (Συρία, προσφυγικό κ.ά) και πως θα συνεχιστεί πιθανότατα και εφόσον εκλεγεί Καγκελάριος ο εκλεκτός της Μέρκελ, Άρμαν Λάσετ.
Ο αποκλεισμός από την Διάσκεψη για την Λιβύη (και η υπενθύμιση του ΣΥΡΙΖΑ πως ο Αλέξης Τσίπρας παρέστη στην διάσκεψη του 2018 στο Παλέρμο χάρις στις κινήσεις του τότε υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά) είναι μια ήττα για τον Νίκο Δένδια, την οποία κατόρθωσε να την περιορίσει επικοινωνιακά. Το μείζον, όμως, είναι η στάση του στα ελληνοτουρκικά, όπου ο υπουργός Εξωτερικών ισορροπεί ικανοποιητικά έως τώρα μεταξύ των απόψεων Καραμανλή (σχολή την οποία εκπροσωπεί στο εσωτερικό της Ν.Δ) και Σαμαρά.
Η παραμονή του στο υπουργείο Εξωτερικών θα οδηγήσει πιθανότατα σε μια φλύαρη κινητικότητα προς εξασφάλιση σχετικής ηρεμίας και τίποτε ουσιαστικότερο. Εάν το Μέγαρο Μαξίμου αποφασίσει πως ο χρόνος στα ελληνοτουρκικά πρέπει να τρέξει ταχύτερα, ίσως κάτι τέτοιο δεν χωρά στο προφίλ που οικοδομεί ο Νίκος Δένδιας.