ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πρώτα κήρυξε τον πόλεμο – «κανείς να μην αμφιβάλει» – κατά του οργανωμένου εγκλήματος.
Μετά κουβάλησε και κατέθεσε τον φάκελο της “greek mafia” στον Αρειο Πάγο, ενημέρωσε το πανελλήνιο ότι υπάρχει «μαφία του βορρά» και «μαφία του νότου» και είπε ότι έρχεται νέα task force της ΕΛΑΣ για να αναλάβει δράση. Αργότερα, (ξανα)ενημέρωσε πως δεν υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας αλλά της εγκληματοφοβίας.
Κατόπιν αυτών ήρθε ο Ακης Σκέρτσος. Και δήλωσε ότι «όλοι οι υπουργοί έχουν την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού μέχρι να υπάρξει κάποια αλλαγή». Το είπε απαντώντας σε μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση – εάν ειδικά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θα μπορούσε να είναι και προαναγγελία «αναδόμησης». Ο Ακης Σκέρτσος είναι ο «υπ’ αριθμόν δύο» του Μαξίμου. Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ΠΑΣΟΚογενής και εκείνος ή τουλάχιστον προερχόμενος από την εκσυγχρονιστική – υπό την ευρεία έννοια – κεντροαριστερά, και άνθρωπος των «ειδικών αποστολών». Με απόλυτο συντονιστικό και εποπτικό ρόλο σε κρίσιμους τομείς του κυβερνητικού έργου, και ενίοτε και σε ρόλο υπερυπουργού.
Εν ολίγοις, όταν ο πιο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού βγάζει κίτρινη κάρτα, ο υπουργός έχει πρόβλημα. Πόσο μάλλον όταν είναι ο υπουργός που το 2008 δήλωνε ότι «η Αθήνα έγινε Καμπούλ» και πήρε πολιτική μετεγγραφή για να μας (ξανα)κάνει… Ελβετία.
Η αλήθεια είναι πως όντως ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει πρόβλημα. Διότι έχει πρόβλημα η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης – ένα πρόβλημα, που ακουμπά και αφορά τον πυρήνα του συντηρητικού εκλογικού σώματος της ΝΔ και το δόγμα του «νόμου και της τάξης».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη το καλοκαίρι του 2019 κάνοντας «σημαία» την ασφάλεια και το ξερίζωμα της «ανομίας του ΣΥΡΙΖΑ». «Για εμάς», δήλωνε τότε, «η ασφάλεια είναι αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα, δεν το κρύβουμε. Ξέρουμε τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα στο ζήτημα της ασφάλειας, ξέρουμε πως θα ενισχύσουμε την αστυνομία – είναι κάτι το οποίο έχουμε ξανακάνει και θα το κάνουμε και τώρα».
Με πέντε δημόσιες εκτελέσεις από την «greek mafia» σε λιγότερο από δύο μήνες και με τα σκληρά εγκλήματα στην καθημερινή ατζέντα της επικαιρότητας μάλλον δεν είναι βέβαιο πως ξέρουν τι κάνουν. Το know how Χρυσοχοΐδη εμετρήθη, εζυγίσθη και εξαντλήθηκε στην ταράτσα του Ινδαρέ, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης και στον κλεφτοπόλεμο των καταλήψεων. Η κυβέρνηση που «ήξερε, γιατί το είχε ξανακάνει», ήξερε απλώς να επενδύει στην καταστολή. Εκτέθηκε σε όρους δημοκρατίας, και τώρα εκτίθεται και ως προς την επιχειρησιακή της ετοιμότητα και την πολιτική της επάρκεια απέναντι στο βαρύ έγκλημα.
Το πρόβλημα όμως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι διπλό. Εάν στον, υπό συζήτηση, ανασχηματισμό «αναδομήσει» τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αναλαμβάνει και την ευθύνη μιας προσωπικής αποτυχίας, την αποτυχία μιας προσωπικής του επιλογής. Εάν δεν το κάνει αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη της πολιτικής αποτυχίας της κυβέρνησης στο μέτωπο της εγκληματικότητας.
Το τρίτο, παράπλευρο πρόβλημα για τον πρωθυπουργό είναι πως ο εν λόγω εγκλωβισμός του αντιμετωπίζεται με κρυφή ικανοποίηση από την πλειοψηφία του ίδιου του κόμματος του.
Ελάχιστοι από την παλαιά κοινοβουλευτική φρουρά της ΝΔ είναι ευτυχείς με την «ειδική» θέση Χρυσοχοΐδη στην κυβέρνηση – είτε, γιατί αποτέλεσε την σφραγίδα της «πασοκοποίησης» του κόμματος, είτε γιατί παρήγαγε εξ αρχής περισσότερο θόρυβο από πολιτικό και επιχειρησιακό προϊόν, είτε απλώς γιατί ετοιμάζεται να διεκδικήσει μία έδρα από τα ήδη εκλεγμένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Αθήνας στις επόμενες εκλογές.
Οι καραμανλικοί δεν ξεχνούν την πολεμική κριτική που τους άσκησε το 2008 και οι σαμαρικοί τον στοχεύουν ήδη δημόσια – μόλις προχθές ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος κάλεσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη «να ανεβάσει στροφές».
Τούτων δοθέντων, και ανεξαρτήτως της τελικής απόφασης Μητσοτάκη, το μέλλον Χρυσοχοΐδη εντός ΝΔ μπορεί και να παραπέμπει στον δρόμο προς την πολιτική Καμπούλ…