ΠΑΝΟΣ ΖΕΡΒΑΣ Είναι απογοητευτική η στάση των αρνητών του εμβολίου: δεν βλέπουν καν τα δεδομένα που λένε ότι σχεδόν όλοι όσοι νοσηλεύονται και όλοι όσοι είναι στις ΜΕΘ δεν έχουν εμβολιαστεί.
Το πρόβλημα δεν είναι δικό τους. Όσο δεν φτιάχνεται τείχος ανοσίας, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για δημιουργία μεταλλάξεων, οι οποίες ίσως δεν καλύπτονται από τα υπάρχοντα εμβόλια. Αυτό ισχύει για όλο τον πλανήτη, αλλά δε σημαίνει ότι οι ημεδαποί δεν έχουν τη δική τους ευθύνη.
Επίσης, για χάρη τους το ΕΣΥ θα παραμείνει σε σημαντικό βαθμό “μονοθεματικό”, να ασχολείται με τις νοσηλείες των ανεμβολίαστων, που σημαίνει ότι ένα πλήθος ασθενών δεν θα μπορεί να λαμβάνει τη δέουσα ιατρική μέριμνα. Και κάποιοι απ’ αυτούς θα χάνουν τη ζωή τους ή θα επιβαρυνθεί σημαντικά η υγεία τους.
Τελευταίο, αλλά όχι το λιγότερο σημαντικό, είναι ότι οι αρνητές “κρεμάνε” τους νέους που επιθυμούν να ζήσουν φυσιολογικά και να δουλέψουν, μετά από τόσους μήνες καταστροφικής απραξίας. Κρεμάνε, συνολικά, την απασχόληση και την οικονομία. Που σημαίνει ότι οι άλλοι (οι εμβολιασμένοι) θα πληρώσουν έναν επιπλέον λογαριασμό που δεν τον δημιούργησαν οι ίδιοι.
Συνολικά η αντιμετώπιση της πανδημίας από την πολιτική εξουσία ήταν ως τώρα μέτρια ή/και προβληματική. Αυτό όμως είναι άλλης τάξης πρόβλημα. Η άρνηση των εμβολίων είναι 100% θέμα ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ευθύνης, όσο κι αν η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και μέρος των γιατρών που μιλάνε ακατάπαυστα σέ κανάλια και ιστοσελίδες δεν επέδειξαν την απαιτούμενη σοβαρότητα.
Τώρα χρειάζονται κίνητρα υπέρ όσων επιλέγουν να εμβολιαστούν. Και ισχυρά αντι-κίνητρα για όσους επιλέγουν να θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές και την υγεία των άλλων.
Δεν είναι θέμα “δικαιωμάτων”. Κανένας δεν έχει το “δικαίωμα” να σκοτώνει τους άλλους, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις του. Κάθε ένας που το κάνει αρνούμενος το εμβόλιο έχει πρωτίστως βαρύτατη ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, γιατί δεν υπάρχει σημαντικότερο δικαίωμα από τη ζωή και την υγεία.