ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ «Η Ελλάδα, πλέον, δεν είναι απλώς παρατηρητής. Είναι “παίκτης” και διαμορφώνει τις εξελίξεις» διάβασα στα Παραπολιτικά κι αμέσως αισθάνθηκα ένα ρίγος να με διαπερνά, μια εθνική υπερηφάνεια να φουσκώνει το στήθος, ενώ η γαλανόλευκη κυμάτιζε μπροστά στα μάτια μου, αλλά όχι όπως με την Πρόεδρο στην Ακρόπολη που κόντεψε να την πάρει σαν μαγικό χαλί.
Βέβαια στην συγκεκριμένη βαρύγδουπη δήλωση δεν γινόταν σαφές αν το “παρατηρητής” αναφερόταν σε παρατηρητή ποδοσφαίρου τοπικού πρωταθλήματος ή παρατηρητή διαβουλεύσεων για τη Λιβύη, το προσφυγικό ή την Ανατολική Μεσόγειο.
Ευτυχώς όμως υπήρχε η διευκρίνηση λίγο παρακάτω ότι η Ελλάδα είναι παίχτης που διαμορφώνει τις εξελίξεις. Δηλαδή δεν είναι η Ελλάδα, Καραγκούνης ή Ρονάλντο που κλαίνε και γκρινιάζουνε, αλλά είναι εκείνο το Ελληνόπουλο στη Βραζιλία ο Γκρέκο, ο ήρωας των γηπέδων, στο παλιό περιοδικό, που μέσα σε 5 λεπτά έβαζε 3-4 γκολ και κέρδιζε η ομάδα του.
Όμως η εθνική ανάταση δεν σταματούσε εκεί, γιατί παρακάτω διάβασα ότι «στην Τουρκία αντιλαμβάνονται σήμερα ότι η Ελλάδα, με αυτοπεποίθηση και με ενεργή εξωτερική πολιτική, έχει αναβαθμισμένο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή».
Τελικά ο Θεός είναι Έλληνας και με το «Εν Τούτω Νίκα» ως νέο λογότυπο στο ΥΠΕΞ, η πατρίδα μου έχει αναλάβει αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή με αυτοπεποίθηση και με ενεργή πολιτική.
Γι’ αυτό φυλάμε τόσο καλά τα σύνορα μας, χερσαία και θαλάσσια και δεν περνάει κουνούπι από την στεριά. Παρά μόνο κάτι πρόσφυγες-μετανάστες που αν δεν τρακάρει το αυτοκίνητο των διακινητών τους στην Εγνατία δεν τους παίρνει χαμπάρι κανένας κι ούτε τους καταγράφει καμιά υπηρεσία.
Αλλά και τα θαλάσσια μας σύνορα, “που υπάρχουν” τα φυλάμε, καθώς ούτε το Oruc Reis με συνοδεία πολεμικών πλοίων περνάει, ούτε ψαροκάικα τούρκικα, ούτε πρόσφυγες-μετανάστες γιατί αυτούς τους προλαβαίνουν τα γατόνια της Frontex και τους ξαναγυρίζουν πίσω.
Και είναι τέτοια η αυτοπεποίθηση μας ως Ελλάδα, που τα δευτεροκλασάτα φόρουμ όπως των Πρεσπών στη Βόρεια Μακεδονία όπου θα συμμετάσχουν Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί και Υπουργοί Εξωτερικών από όλη την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, όπως ο Cavusoglu της Τουρκίας, η Ελλάδα θα στείλει τον Υφυπουργό Φραγκογιάννη, έναν πολύ αξιόλογο άνθρωπο και οικονομολόγο, όμως δεν είναι ο Υπουργός Εξωτερικών.
Αλλά και στο Φόρουμ της Αττάλειας που διοργανώνει το τουρκικό ΥΠΕΞ, την Ελλάδα θα «εκπροσωπήσουν» ο Αβραμόπουλος με την Μπακογιάννη, συνοδεία του Ευρωπαίου Σχοινά. Ενδεχομένως για να συζητήσουν «κάπως αλλιώς».
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να καταθέσει-διαβουλευτεί επίσημα τις θέσεις στα πάνελ των διεθνών φόρουμ του εξωτερικού, δια του Υπουργού της. Δεν χρειάζεται να περάσουν στους μετέχοντες των φόρουμ, πολιτικών, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων κ.ά. οι απόψεις της Ελλάδας.
Αυτό που χρειάζεται, αυτό που είναι αναγκαίο είναι να το μάθει ο μέσος Έλληνας. Για να πετάξει στα ουράνια από περηφάνεια και να κοιμάται ήσυχος -αν και με κλειστά παράθυρα λόγω εγκληματοφοβίας- ότι η πατρίδα προασπίζει τα ιερά και τα όσια.
Αν τώρα πεταχτείς στον ύπνο σου και ξυπνήσεις απότομα, μπορεί και να πέσεις. Κι όσο πιο ψηλά είσαι τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η πτώση!!!