ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Πριν δύο ημέρες ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έκανε μία από τις πιο σκοτεινές, τις πιο ακραία απολυταρχικές δηλώσεις ακόμη και για τα δικά του μέτρα λέγοντας, μεταξύ άλλων: “ο λαός έχει αφήσει πίσω τις αβέβαιες μέρες του κοινοβουλευτικού συστήματος”.
Οι “αβέβαιες μέρες του κοινοβουλευτικού συστήματος”. Αυτές που ο Ερντογάν κατάφερε να “καθαρίσει” κηρύσσοντας παράνομα κόμματα της αντιπολίτευσης, κλείνοντας στις φυλακές τους αρχηγούς και τους βουλευτές τους, επαναλαμβάνοντας εκλογές όταν δεν του άρεσαν τα εκλογικά αποτελέσματα.
Πόσο απέχουμε εμείς, εδώ στην Ελλάδα, από το όραμα του Ερντογάν;
Από σήμερα, 11 Ιουνίου του 2021, ελάχιστα. Το άρωμά του μπήκε ήδη στην ελληνική Βουλή και το έφερε ο ίδιος ο πρόεδρός της, ο Κωνσταντίνος Τασούλας κλείνοντας το μικρόφωνο στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αποφασίζοντας και διατάσσοντας να μην του επιτρέψει να μιλήσει, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν… “ακτιβισμός”.
Ο προερχόμενος από την πιο “σκληρή” δεξιά “οικογένεια” της συντηρητικής παράταξης, συνεργάτης τους Ευάγγελου Αβέρωφ, ο βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας που εξελέγη με 283 ψήφους «υπέρ» και 15 «παρών» στη θέση του Προέδρου της Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής και 18ης (ΙΗ’) μεταπολιτευτικά, ο 13ος πρόεδρος του “ναού της Δημοκρατίας”, υπογράφει ένα μαύρο κεφάλαιο στα χρονικά του κοινοβουλευτισμού. Επί των ημερών του και με το πρόσχημα και την πολιτική εργαλειοποίηση της πανδημίας, αλλά και πριν από αυτή, “κατάφερε” να τον περιορίσει σε ανυπόφορα στενά όρια.
Η σημερινή “φίμωση” του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι η (μέχρι στιγμής) κορύφωση των αντικοινοβουλευτικών και αντιδημοκρατικών πρακτικών του Κωνσταντίνου Τασούλα σε μία Βουλή που εδώ και δύο χρόνια “λειτουργεί μέσα εκεί, αλλά η Δημοκρατία είναι απ’ έξω”. Με θλιβερές, συνοπτικές νομοθετήσεις της νύχτας. Με υπουργούς, όπως η κυρία Κεραμέως και η κυρία Μενδώνη που αρνούνται να καταθέσουν δημόσια έγγραφα και συμφωνίες. Με “επιστολικές” ψήφους όταν κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, τάχα από το φόβο του κοροναϊού. Με ανύπαρκτα πρακτικά που… αναγιγνώσκονται από λευκές σελίδες. Με επιλογές-ανέκδοτα σε Ανεξάρτητες Αρχές…
Μαύρες, κατάμαυρες σελίδες για τη Δημοκρατία που βρίσκεται πλέον σε άμεσο κίνδυνο κατάλυσής της, στο δρόμο της ήδη υπάρχουσας κατάλυσης του αγαθού της ενημέρωσης και τον αυταρχισμό που επιδεικνύει η αστυνομία απέναντι στους φοιτητές, τη νεολαία, τους εργαζόμενους, τους απλούς πολίτες.
Μαύρη σελίδα σε μία μαύρη επέτειο, αυτή του “μαύρου” στην ΕΡΤ πριν 8 χρόνια. Αλλά και μία ακόμη πιο μαύρη επέτειο, εκείνη του περίφημου “σαμποτάζ σε στρατιωτικά οχήματα, στον Εβρο” που έστησε, το 1965, ο Γιώργος Παπαδόπουλος για να προετοιμάσει το δρόμο προς την δικτατορία του 1967. Σε εκείνη την προβοκάτσια, συμμετείχαν -υποτίθεται- “αριστεροί” οπλίτες (ακτιβιστές!)…
11 Ιουνίου… 1965… 2013… 2021… Τριπλά μαύρη ημέρα για τη Δημοκρατία. Η υπέρασπιση της οποίας θα πρέπει πλέον τα τεθεί ως η απόλυτη προτεραιότητα για τη δημοκρατική παράταξη και κάθε δημοκράτη. Πριν το “άρωμα Ερντογάν” την πνίξει για μία ακόμη φορά.