Η πανδημία ανέδειξε τα προβλήματα που ήδη γνωρίζαμε και προσπαθούσαμε διαχρονικά να πείσουμε την πολιτεία να επιλύσει…
Του Αθανάσιου Εξαδάκτυλου, προέδρου ΠΙΣ
Είναι παραπάνω από σαφές πια ότι η εξωνοσοκομειακή φροντίδα θα είχε βοηθήσει πολύ τους μήνες της μεγάλης υγειονομικής κρίσης, αν διαθέταμε ένα καλά οργανωμένο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Η Ελλάδα προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να δημιουργήσει ένα επαρκές και λειτουργικό δίκτυο ΠΦΥ αλλά χωρίς επιτυχία, καθώς κάθε προσπάθεια που έχει γίνει, αγνοεί τις προτάσεις των ειδικών. Τελευταίο παράδειγμα αυτής της αδιέξοδης πρακτικής είναι οι προτάσεις του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) που διατυπώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2020 αλλά δεν ελήφθησαν υπόψην.
Κατά τον 1,5 χρόνο που διαρκεί η πανδημία εξάλλου, δεν προχώρησε μια άλλη πρόταση του ΠΙΣ που θα μπορούσε να έχει αλλάξει κυριολεκτικά το τοπίο και να δώσει ανάσα στα νοσοκομεία… Η σύμπραξη, η αγαστή συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού συστήματος υγείας είχε προταθεί αλλά δέχτηκε επιθέσεις χωρίς σαφή επιχειρήματα. Εμείς ζητήσαμε τα δύο αυτά συστήματα να μην λειτουργούν παράλληλα αλλά σε συνεργασία ώστε να ωφεληθούν οι ασθενείς και να μην πιέζονται τα νοσοκομεία κάθε φορά που υπάρχει μια κρίση.
Πρόκειται για ένα όραμα που μάς βάζει στον 21ο αιώνα και αξιοποιεί όλες τις ιατρικές δυνάμεις της χώρας για έναν κοινό, εθνικό σκοπό. Κάποιοι βέβαια επιλέγουν να αναδεικνύουν αυτήν την σύγχρονη και λογική πρόταση σε θέμα πολιτικό και συνδικαλιστικό. Ενώ πρόκειται για την επόμενη ημέρα στα συστήματα υγείας και ισχύει ήδη σε άλλες δυτικές χώρες. Γι’ αυτό και τα «επιχειρήματα» από αντιρρησίες είναι κραυγές και μανιφέστα κι όχι αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.
Η πανδημία λοιπόν ήρθε να αναδείξει το έλλειμα στην ΠΦΥ και το έλλειμα στη διάθεση της χώρας να περάσει στο μέλλον. Να εκσυγχρονίσει το σύστημα υγείας σε όλες τις βαθμίδες του, να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, να δώσει στους γιατρούς ηθική και οικονομική ανταμοιβή που τους αρμόζει. Υπό αυτήν την έννοια ίσως και να αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να συνεργαστούμε περισσότερο, να μιλήσουμε ειλικρινά, να σπάσουμε τα δεσμά ιδεοληψιών του παρελθόντος και να δημιουργήσουμε κάτι φρέσκο και λειτουργικό που να καλύπτει τις ανάγκες όλων.