Newsroom Team Πρεμιέρα Πανελλαδικών χθες και σήμερα για τους Μαθητές των Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων.
Της Αγγελικής Κολοκοτσά
Μετά από μια εντελώς διαφορετική Σχολική Χρονιά που δεν θυμίζει σε τίποτα όλες τις προηγούμενες, κάτω από το ψυχικό βάρος της πανδημίας του ιού αλλά πολύ περισσότερο της πανδημίας το φόβου, είδαμε τους Καθηγητές να προσπαθούν να κρατήσουν πάνω απ΄ όλα την επικοινωνία με τους μαθητές και την «αμεσότητα» μέσα από διαδικτυακές πλατφόρμες τηλε-εκπαίδευσης.
Ήταν εκείνοι που σε όλη την διάρκεια του εγκλεισμού προσπαθούσαν να κρατήσουν «Ζωντανό» τον Θεσμό του Σχολείου μέσα από την διαδικτυακή παρουσία μέσα σε ένα σκηνικό απόλυτης αποκοπής από την πραγματική παρουσία και προσωπική επαφή.
Η επαφή με το Σχολείο, τους Καθηγητές, τα Μαθήματα, ερχόταν «μέσα από μια οθόνη». Μια οθόνη που κρατούσε ζωντανή την σύνδεση με το Σχολείο με κάμερες και μικρόφωνα κλειστά.
Ενώ οι Μαθητές βρέθηκαν ξαφνικά να προετοιμάζονται για τις πανελλαδικές, μέσα από τον χώρο του σπιτιού τους, από τα δωμάτιά τους με την παρουσία των γονιών τους, οι οποίοι πολλές φορές αναλάμβαναν και έναν ρόλο καθηγητών.
Αγωνία, έλεγχος για επιδόσεις, επαρκής ή όχι προετοιμασία και παρακολούθηση μαθημάτων με περισσότερη ένταση και συχνότητα από άλλες φορές, σαν να έχουν την ευθύνη του «Σχολείου».
Ο εξοπλισμός για επαρκή παρακολούθηση και συμμετοχή στα μαθήματα και κατά επέκταση αποτελεσματικότερη προετοιμασία , περνούσε από τον έλεγχο των γονιών, σαν να ήταν εκείνοι που θα έπρεπε να μεσολαβήσουν για να ακουστούν οι φωνές των μαθητών μέσα από τα μικρόφωνα με καλό ήχο, ή να καταφέρουν να σηκωθούν από το κρεβάτι τους ώστε να είναι εκεί Παρόντες στο μαραθώνιο των Πανελλαδικών.
Πολύ πρόσφατες μελέτες στο περιοδικό Λάνσετ που αξιολογούν δεδομένα από τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι τώρα, βρήκαν ότι η διαρκής καραντίνα και απομόνωση μπορούν να οδηγήσουν σε άγχος, κατάθλιψη, επιθετικότητα, θυμό, κόπωση, πτώση ηθικού, στοιχεία που επιβεβαιώνονται και στην κλινική μας πράξη με εικόνες από τους εφήβους.
Οι μαθητές χρειάστηκε να οργανωθούν και να προετοιμαστούν «σαν να μην είχαμε πανδημία» , ενώ παρατηρήθηκαν σαν πιθανές αιτίες άγχους ο φόβος της αποτυχίας, οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες και η κακή διαχείριση του χρόνου. Η κοινωνική απομόνωση σε συνδυασμό με τον περιορισμό της κίνησης αφαίρεσαν εξωτερικές «ανάσες» που θα έπαιρναν.
Η καλύτερη παρέα για τους μαθητές ήταν μια κούπα καφέ ή και παραπάνω μέσα στην ημέρα, ενώ η διαρκής πάλη με τον χρόνο μέσα σε ένα συνεχές της μέρας που όλα φαίνονταν ίδια σε συνδυασμό με την δυσκολία να κοιμηθούν σηματοδοτούσαν ένα πολύ δύσκολο καθημερινό σκηνικό μέσα στην δίνη των πανελλαδικών.
Η σκέψη μας και η εργασία μας είναι μαζί με τους μικρούς ήρωες εφήβους μας, και αφού κατάφεραν να τρέξουν σε αυτή την κούρσα των πανελλαδικών μέσα από το σπίτι διατηρώντας την ελπίδα τους ζωντανή μέσα στο άγριο σκηνικό της πανδημίας, έχουν κερδίσει ήδη την πρώτη τους μάχη απέναντι στην ζωή, δηλώνοντας μια ηχηρή παρουσία στο αβέβαιο μέλλον τους.
Επόμενη μάχη που είναι να κερδηθεί, να μην περάσουν το πρώτο έτος φοιτητικής ζωής πίσω από την ίδια οθόνη.
Η Αγγελική Κολοκοτσά είναι Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια – Κέντρο Ημέρας Αμαρουσίου “Franco Basaglia” Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας (ΕΠΑΨΥ)