ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Με την τσίμπλα στο μάτι ξεκίνησα να διαβάζω τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έφτασαν αχάραγα στο κιβώτιο της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, μήπως και βρω τίποτα το ενδιαφέρον απ’ όσα άφηναν να φανούν οι διαρροές από το Μαξίμου.
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου τα συμπεράσματα.
Ούτε συμβολαιογραφικό κείμενο, από εκείνα τα κατεβατά που αλλάζουν το όνομα και τη διεύθυνση και το πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά, να ήταν το κείμενο των συμπερασμάτων.
Τίποτα που να μην είχε ξαναγραφτεί σε προηγούμενα συμπεράσματα, τίποτα που να κάνει την Τουρκία να ψάχνει δεύτερες σκέψεις για την συμπεριφορά της. Το μόνο νέο στην ουσία, αν κι έχει αναφερθεί σε δηλώσεις του Charles Michel και του Josep Borrell, ήταν η αναφορά στα Βαρώσια σε κείμενο συμπερασμάτων.
Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι τα συμπεράσματα του Μαρτίου είχαν 14 παραγράφους και του Ιουνίου μόνο 9 για την Ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκία, μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο μεγάλο ενδιαφέρον είχαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για τα δίκαια σε πολλές περιπτώσεις αιτήματα της Κύπρου και της Ελλάδας.
Στο ΑΝ γράψαμε ότι θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές και ως άλλες Κασσάνδρες επιβεβαιωθήκαμε ότι η ΕΕ, ακόμα κι αν γαβγίζουν κάποιοι εταίροι για την Τουρκία, την έχουν ανάγκη. Και τα γαβγίσματα είναι μόνο για τα μάτια του κόσμου και τις επικοινωνιακές ανάγκες κάποιων ηγετών.
Τίποτα νέο δεν προσκόμισε η Κυβέρνηση από τας Ευρώπας, ενώ φάνηκε για άλλη μια φορά αδύναμη να διαμορφώσει ατζέντα στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και προφανώς πήγε ως συνήθως απροετοίμαστη.
Όσο και αν κάνουν την τρίχα τριχιά τα μέσα ενημέρωσης, η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι άχρωμη, άοσμη και αδρανής στις Βρυξέλλες.
Αλίμονο αν σοβαρέψουν τα πράγματα και χρειαστεί τη στήριξη της ΕΕ. Το δάκρυ θα πάει κορόμηλο, όχι από τα δακρυγόνα της προστασίας μας από τον Χρυσοχοΐδη, αλλά από τις επιπτώσεις των αποφάσεων της Ένωσης.
Η Ελλάδα έχει χάσει πολύτιμο έδαφος στα τεκταινόμενα της Ευρώπης τα δυο τελευταία χρόνια και οι ευκαιριακές, καθαρά επικοινωνιακές, κινήσεις της κυβέρνησης, μπορεί να κοιμίζουν τους ιθαγενείς ελέω πέτσινου χρήματος, όμως την απομονώνουν στην Ευρώπη. Οι ακραίες συντηρητικές αποφάσεις που παίρνει η κυβέρνηση μέσω των ευρωβουλευτών της, την κατατάσσουν σιγά σιγά με την Ουγγαρία του Orban και την Πολωνία του Duda και να το θυμηθείτε ότι δεν θα είναι πολύ μακριά η εποχή που η Ελλάδα θα γίνει επίκεντρο αρνητικών συζητήσεων και αποφάσεων στην Ένωση.