ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ «Έχει έρθει η ώρα να ωριμάσουμε. Δεν υπάρχουν άλλα λεφτά. Αν έρθει πανδημία τον χειμώνα, τελειώσαμε οικονομικά». – AΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Υπουργός και παραστάτης της κυβέρνησης.
Στην Θεσσαλονίκη, η πρόεδρος της Δημοκρατίας αναδέχτηκε τον τίτλο της επίτιμης διδάκτορος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου, περίπου ανήμερα που ο εγγυητής των μειζόνων δικαστικών διαφορών, ήτοι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε πως οι αρχαιότητες της Βενιζέλου μπορούν να απομακρυνθούν από την εκσκαφή για το μετρό και να επιστρέψουν ως αστροναύτισσες με το καλό, όταν γίνουν τα λαγούμια.Η διαδικασία έχει και όνομα : απόσπαση και επανατοποθέτηση.
Θυμήθηκα πως είναι η δεύτερη απόπειρα να φύγει κάτι και να επιστρέψει-συνέβη στον σταθμό Αγίας Σοφιας. Μόνον που η επιχείρηση ήτον ολίγον ρεζίλω, διότι υπήρξε αρχαίο υλικο που περίσσεψε, όπως επί Αστερίξ ένας εκατόνταρχος ψάχνοντας Γαλάτες στον δαίδαλο της Μασσαλιας σκεφτηκε ο πονηρός να ρίχνει κάθε τόσο βοτσαλάκια στη διαδρομή, να μη χαθεί, και στο γενικό πλάνο υπάρχει συννεφάκι με τα λόγια ενός Γαλάτη προς τον Ρωμαίο: «δικά σας είναι αυτά τα βοτσαλάκια; Σας τα μάζεψα»
Ο αυτουργός του έργου, αδελφός του πασίγνωστου Μ.Κ που επιθυμώ να συνεχίσω να σέβομαι, ως φωτεινό ευεργέτη της νεότητός μου, ξαφνιάζει επί χρόνια το κοινό του, επειδή μετακινεί κτίσματα και εργάζεται σε ένα υπερφυές όχημα.
Αλλά η τεχνικη του, αγαπητή από την εποχή του Αμπού Σιμπέλ και της Ουνέσκο, είναι αποτελεσματική όταν δεν υποθέτεις απλώς, αλλά δουλεύεις γνωρίζοντας τον εμβάτη των δόμων. Μόνο που επί ποικιλιας τοιχοδομών και παντοίων υλικών δομής, με διαφορετικά κονιάματα και χωρις μετρήσεις τύπου Νοτρ Νταμ, αποκαθιστώντας, τρομάρα σου, την παλαιά μορφή, δεν σου φεύγουν μόνον πόντοι ,αλλά ενεδρεύουν αστοχίες πολλών ενίοτε ρουπίων.
«Που να σου εξηγώ τώρα» που έλεγε κι ο Μπιθικώτσης. Αν μάλιστα ισχύσει η απειλή πως πρώτα θα μεταφερθύν κιβώτια στο Παύλου Μελά και θα μείνουν μερικές δεκαετίες εκεί λόγω αψιλιας, δεν έχω πολλούς επαινους για το ζήτημα. Δεν είναι όλα ζήτημα ράγας.
Κι εδώ θυμήθηκα το εύρημα στην οδό Απελλού κι έναν αγώνα που ευοδώθηκε, ίσως πρόωρα συσχετισμένο με τον γεννάδα της πόλης Δημήτριο.Οι χιλιάδες υπογραφές έπιασαν τόπο.Και μιλώ μόνον για την διατήρηση ενός υπαρχοντος τμήματος, όχι για τις εν μέρει οραματικές υποθέσεις εργασίας.
Είναι αλήθεια πως η Θεσσαλονίκη μπορεί να υποκύπτει στην Αγορά και στις συντεχνίες. Αρκεί να ξαποστέλνεις μια υπόθεση εργασίας: Ο «Κελλάριος κόλπος» μια προσόρμιση που δεν χωράει πάνω από δέκα πηχτωμένα μονόξυλα, έφτασε στην βεβαιότητα να το καθαρίζουν οι πολίτες, μη και υποβαθμίσουν το εύρημα. Ο ερευνητής του Προφήτη Ηλια θα ανταμώσει την υπόθεση πως είναι η Νέα Μονή του Χούμνου,ξεχάστηκε η επιγραφή στο εγκαινιον ενός ναίσκου που αναφέρεται σε «πρώταθλον» και πολλά άλλα.
Ο Μανιχαϊσμός «μετρό ή ξήλωμα» δεν έπεισε τους «ειδικούς» να γυρίσουν τον βολβό του ματιού προς Αλκαζάρ και το δίπλα πάρκινγκ, προς Καραβάν Σεράι ποι διαθέτει στην κοιλιά του μια τεράστια υπόγα όπου στάλιζαν πειρατικές κούρσες προς επαρχιακές πόλεις. Λησμονήθηκε πως στη Χαλκέων αναφέρεται «πριν βέβηλος τόπος» με το υψόμετρό της στο ίδιο ύψος με το βυζαντινό σταυροδρόμι.Ακόμη δεν υπάρχει έρευνα για τις «Μαγεμένες» κι εκείνη η «εξέδρα» παρά τα λουτρά «Παράδεισος» την είπαμε εξέδρα και απογειώθηκε ο πύραυλος.
Όχι. Η φωνή χιλιάδων ειδικών, θαυμαστών, επιστημόνων και ψυχοπονιάρηδων της πόλης,δεν προσκρούει σε κανέναν Ντουραλέξ, αλλά στη πάγια διχογνωμία εμπόρων και εξεζητημένων οπαδών του εσωτερικού μονολογου.Πόλη όπου τα επιχειρήματα πετσοκόβονται από επιχειρήσεις.
Σε αυτήν την έκπτωση και στην μακαριότητα ενός λουλά, μπορώ απλώς να επαναλάβω την επιθυμία να με θάψουν στο ίδιο σκάμμα με τους γονείς μου, στην Αγροσυκιά, που αποδεδειγμένα συσχετίζεται με κάποια λησμονητέα εκστρατεία του Σιτάλκη κατά Μακεδόνων.Όταν τα επιχειρήματα είναι ετερόφωνα και υποκριτικά,εκτιμώ πως η πόλη δεν χρειάζεται γόνιμους πολίτες, αλλά βρυκόλακες των Καρπαθίων που επιθυμούν να την υπερασπιστούν.
Υ.Γ Εικονογραφώ με ένα έντονο ατμοσφαιρικο φαινόμενο στον ουρανό της Κοπεγχάγης, διότι η Θεσσαλονίκη κοιμάται περήφανη που μας θέλουν και στο Χόλιγουντ (Θου Κύριε)