Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τον αποκλεισμό των ανεμβολίαστων από τους κλειστούς χώρους ψυχαγωγίας περίπου ως πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης: «Αποδίδονται ελευθερίες σε εκείνους που τις δικαιούνται», είπε. Οπερ, οι μη εμβολιασμένοι – προβληματισμένοι, φοβισμένοι, ψεκασμένοι, τσουβαλιασμένοι όλοι μαζί – δεν δικαιούνται ελευθεριών. Εάν κατάλαβε τι ακριβώς είπε, μπορεί και να ζούμε την μεγάλη ανατριχίλα. Εάν όχι, ο Θεός μεθ΄ημών.
Ο Βασίλης Κικίλιας εξειδίκευσε τα μέτρα του υποχρεωτικού εμβολιασμού υγειονομικών και εργαζομένων σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, μοιράζοντας ποινές στον λόχο: Οσοι αρνηθούν και τώρα να εμβολιστούν, εισπράττουν στέρηση μισθού. Κάτι σαν έγκλημα και τιμωρία.
Ο Αδωνις Γεωργιάδης, εξειδικεύοντας επίσης το νέο πακέτο μέτρων,επιστράτευσε το οικονομικό φόβητρο. «H πορεία της οικονομίας», είπε σε δραματικούς τόνους,«θα εξαρτηθεί από το πόσο θα τηρήσουμε τα μέτρα. Κοινώς, εάν δεν πεθάνετε από τον κορονοϊό, θα πεθάνετε από την πείνα.
Εν ολίγοις, μπροστά στο στοίχημα του εμβολιασμού – ένα στοίχημα ζωής και κοινωνικής ευθύνης – η κυβέρνηση επιλέγειξανά ρητορική διχασμού, δόγμα τιμωρίας και τακτική κοινωνικού αυτοματισμού. Μοιάζει με την τέλεια αυτοακύρωση. Διότι δεν είναι η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών εκείνη που αυτοϋπονομεύει τον στόχο, είναι κυρίως ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία εφαρμόζεται: η απουσία ψήγματος έστω αυτοκριτικής, η πολιτική αυταρέσκεια εν μέσω επιδημιολογικού ναυαγίου και ο, επιλεκτικός, κοινωνικός στιγματισμός.
Εδώ, παρεμπιπτόντως, για τους ιερείς που κηρύττουν από άμβωνος τον εμβολιαστικό ανένδοτο, υποχρεωτικότητα δεν υπάρχει. Ούτε ποινές προβλέπονται. Υπάρχει μόνον η θερμή παράκληση του πρωθυπουργού και του υπουργού Υγείας προς τον Αρχιεπίσκοπο να συμβάλουν στην κυβερνητική καμπάνια πειθούς. Κατά τα λοιπά, θα συνεχίσουν να αμείβονται από τον οβολό των – εμβολιασμένων και μη – φορολογουμένων.
Το ίδιο ισχύει και για τους ένστολους. Στις Ενοπλες Δυνάμεις, ο εμβολιασμός δεν θα είναι υποχρεωτικός, δεν θα υπάρχει τιμωρία, αλλά θα υπάρχουν κίνητρα: Πέντε ημέρες τιμητική άδεια στα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων που θα προσέλθουν αυτοβούλως στα εμβολιαστικά κέντρα. Λούφα και παραλλαγή στο όνομα του ευγενούς, εθνικού και κοινωνικού στόχου. Και ολίγη από ψηφοθηρία, καθ’ ότι ιερείς και ένστολοι αποτελούν προνομιακή προεκλογική δεξαμενή για την κυβέρνηση.
Εάν αυτό είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι επικοινωνιολόγοι και οι επιτελείς πολιτικής στρατηγικής του Μαξίμου, ίσως ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να αρχίσει να ανησυχεί. ‘Η, τουλάχιστον, να καλέσει τον Ηλία Μόσιαλο. Ο οποίος, έδειξε απεριόριστη υπομονή, αναγνώρισε τις φοβίες, και επιστράτευσε κάθε στοιχείο επιστημονικής τεκμηρίωσης για να εξηγήσει την αναγκαιότητα του εμβολιασμού στους δημάρχους, στην διάρκεια ενημερωτικής εκδήλωσης της ΚΕΔΕ. Και, διακριτικά, πήρε αποστάσεις ακόμη και από την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών εμβολιασμών.
Όπως είπε, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός «μπορεί να δημιουργήσει και τα αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή αύξηση αρνητών που θα έχουν επιχειρήματα περί κυβερνητικής παρέμβασης, αν δεν περάσουμε πρώτα τη φάση της πλήρους ενημέρωσης γύρω από τις ανάγκες του εμβολιασμού». Στους υγειονομικούς έχουμε φτάσει σε ποσοστά συμμετοχής (στον εμβολιασμό) 75%-76%. Γνώμη μου, να περιμένουμε έναν δυο μήνες, να δούμε πού θα φτάσουν αυτά τα ποσοστά. Αν υπερβούν το 90%, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αν τα ποσοστά καθηλωθούν, τότε ναι, πρέπει να ανοίξει η συζήτηση».
«Το μέλλον δεν θα είναι όσο δυσοίωνο λένε», είπε ακόμη, μαλακώνοντας τις σκιές του φόβου . «Τα νέα από την επιστήμη είναι θετικά. Το ζήτημα είναι πώς θα προστατευθούμε τους επόμενους μήνες», προειδοποίησε, προτείνοντας διατήρηση μέτρων προστασίας (π.χ. μάσκες σε εσωτερικούς χώρους) και έμφαση στην ενημέρωση των πολιτών μέσω ειδικής ψηφιακής πλατφόρμας, όπου ειδικοί θα απαντούν σε καθένα τους ερώτημα.
Eάν το μοντέλο Μόσιαλου παραμένει εκτός ατζέντας Μαξίμου, οι υπόλοιποι, εμβολιασμένοι και μη, μπορούμε να αρχίσουμε να ανησυχούμε για άλλο λόγο: το που θα μας βγάλει το φετινό καλοκαίρι. Διότι μάλλον, όντως, πιάνουμε πια το «πράσινο μίλι». Υγειονομικά και κοινωνικά…