Η Αθηνά Λινού είναι, αναμφίβολα, το πιο εμβληματικό πρόσωπο της επιστημονικής κοινότητας την εποχή της πανδημίας και της υγειονομικής κρίσης μετά τον (φοιτητή της στην Ιατρική της Αθήνας) Σωτήρη Τσιόδρα. Το γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας προσκάλεσε και συνομίλησε και με τους δύο (μαζί) την ώρα που το τέταρτο κύμα προσβάλλει τη χώρα έχει την αξία του.
Για τον Σωτήρη Τσιόδρα η συνάντηση ισοδυναμεί με μία αναγνώριση αλλά και μια ηχηρή απάντηση σε εκείνους τους ελάχιστους στον ΣΥΡΙΖΑ που διατύπωσαν κατά καιρούς υπαινιγμούς και αρνητικά σχόλια. Θα μπορούσε να το είχε κάνει νωρίτερα, όπως είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος δείχνοντας ενόχληση (ενδιαφέρον το σχετικό ρεπορτάζ του Σωτήρη Μπολάκη στο libre.gr) ; Μπορεί. Αλλά έστω και τώρα είναι θετικό.
Η Αθηνά Λινού, όμως, είναι ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει την εμπιστοσύνη και την αποδοχή εκεί όπου άλλοι επιστήμονες -μέλη και μη της επιτροπής ειδικών του υπουργείου Υγείας- απέτυχαν παταγωδώς διολισθαίνοντας σε αμφισημίες, αντιφάσεις και σκοπιμότητες, προκαλώντας σύγχυση και τροφοδοτώντας θεωρίες ανοησίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας την είχε προτείνει ως υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής όχι γιατί υπήρχε πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο αλλά επειδή (και) με αυτόν τον τρόπο φιλοτέχνησε ένα προφίλ σοβαρής και επιστημονικής στάσης απέναντι στην υγειονομική κρίση. Εάν δεν είχε τον ικανότατο Ανδρέα Ξανθό θα έλεγε κανείς πως σε μία μελλοντική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ η κ. Λινού θα δεχόταν πρόταση γι αυτή τη θέση. Εικάζω πως η ίδια δεν θα το αποδεχόταν, ταγμένη καθώς είναι στην προληπτική ιατρική και την κοινωνική προσφορά. Όμως είναι ένα επιστημονικό “κεφάλαιο” που πρέπει να αξιοποιηθεί επειδή καθ΄ όλη την διάρκεια της πανδημίας κατέθετε πάντοτε προτάσεις με επιστημονική τεκμηρίωση και ορθολογισμό. Αρκετές από αυτές κατέστησαν αναγκαίες όσο περνούσε ο χρόνος, οι δε προγνώσεις της επιβεβαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό.
Συγκεντρώνει διακομματική αποδοχή και πάνδημη στήριξη. Και αποτελεί από εκείνα τα ελάχιστα πρόσωπα που μας αφήνει η πανδημία ως μια “ανακάλυψη” που κακώς δεν είχαμε κάνει νωρίτερα…