Newsroom Team Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και αυτό είναι κάτι που ισχύει εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Παλαιοντολόγοι έγιναν μάρτυρες αυτής της οικουμενικής αλήθειας σε ένα ορυχείο της Γερμανίας. Τα απολιθώματα που αρχικά τους μπέρδεψαν, αποκαλύφθηκε πως προέρχονται από 180 εκατομμύρια χρόνια πριν και περιλαμβάνουν μία στιγμή στο χρόνο που ο κυνηγός έγινε το θήραμα.
Ένα κεφαλόποδο, γνωστό ως βελεμνίτης, είχε στα πλοκάμια του ένα καρκινοειδές αρθρόποδο που έμοιαζε με αστακό. Καθώς είχε ξεκινήσει το γεύμα του, ο βελεμνίτης έγινε ο ίδιος γεύμα για ένα μεγαλύτερο ψάρι – πιθανώς το είδος καρχαρία Hybodus – το οποίο έκοψε το άτυχο πλάσμα στα δύο.
Το σκληρό δέρμα και τα αγκάθια του βελεμνίτη φαίνεται πως αποθάρρυναν τον κυνηγό ο οποίος δεν έμεινε για να τελειώσει το γεύμα του. Όπως έχει δείξει ένα άλλο απολίθωμα καρχαρία από την Ιουρασική περίοδο που επίσης βρέθηκε στη Γερμανία, κομμάτια βελεμνίτη που βρέθηκαν στο στομάχι του καρχαρία, μάλλον προκάλεσαν το θάνατό του.
Οι ερευνητές θεωρούν πως μετά από μερικές κακές εμπειρίες, οι αρχαίοι καρχαρίες έμαθαν να στοχεύουν τα πιο μαλακά κομμάτια των κεφαλόποδων, επιλέγοντας να αφήσουν τα πτερύγια και τα αγκάθια. Στο απολίθωμα που βρήκαν οι ερευνητές στη Γερμανία, ο βελεμνίτης έχει διατηρήσει το ρύγχος του και τα πλοκάμια του, αλλά οτιδήποτε μαλακό ανάμεσα σε αυτά έχει εξαφανιστεί.
Τα συγκεκριμένα απολιθώματα ανήκουν σε μία συγκεκριμένη κατηγορία η οποία ονομάζεται “pabulite”, ένας συνδυασμός την λατινικής λέξης για το φαγητό (pabulum) και της ελληνικής λέξης “λίθος”. Πρόκειται για απομεινάρια τα οποία βυθίζονται στον πάτο της θάλασσας, όπου υπάρχουν λιγότερα πτωματοφάγα ζώα και λιγότερο ισχυρά ρεύματα, βοηθώντας τη δημιουργία απολιθωμάτων. Τα pabulites μπορεί φαινομενικά να είναι λιγότερο πολύτιμα από ένα ολοκληρωμένο απολίθωμα, ωστόσο μας δίνουν μία μοναδική οπτική των συνηθειών των πλασμάτων εκείνης της εποχής, καθώς και της τροφικής αλυσίδας.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Swiss Journal of Palaentology.
Πηγή: Unboxholics