ΤΕΛΛΟΣ ΦΙΛΗΣ Κώστας Μουρσελάς in memoriam Ιανουάριος 1932 -16 Ιουλίου 2017 in memoriam για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι:
ΣΟΛΩΝ: Ξέρεις τι λέει; Η ανθρώπινη ζωή παρατείνεται.
ΛΟΥΚΑΣ: Κι εμείς, Σόλων; Παρατεινόμεθα κι εμείς;
ΣΟΛΩΝ: Αν θεωρηθούμε ότι ανήκουμε στο ανθρώπινο γένος… Κι εμείς…
ΛΟΥΚΑΣ: Δηλαδή;
ΣΟΛΩΝ: Κοίτα. Οι άνθρωποι μέχρι τώρα πέθαιναν κάπου στα εβδομήντα, βία ογδόντα. Τώρα θα πεθαίνουν κάπου στα εκατό.
ΛΟΥΚΑΣ: Μη μου κόβεις τη χολή, Σόλων. Ακόμα άλλα πενήντα χρόνια ζωής; Εγώ, Σόλων, κάνω υπομονή το πολύ άλλα δέκα χρόνια… το πολύ. Αλλά πενήντα; Ποτέ. Δεν αντέχω. Παρατούμαι.
ΣΟΛΩΝ: Από τι παρατείσαι;
ΛΟΥΚΑΣ: Όχι, δεν παραιτούμαι, διαμαρτύρομαι. Με ποιο δικαίωμα μου παρατείνουν τη ζωή; Με ρώτησαν αν θέλω;
ΣΟΛΩΝ: Θες δε θες, αυτοί θα την παρατείνουν. Γεγονός… Αλλά κοίτα. Αν όντως έχουμε ακόμα πενήντα χρόνια ζωής, τότε έχουμε και τεράστια περιθώρια.
ΛΟΥΚΑΣ: Για ποιο πράγμα περιθώρια;
ΣΟΛΩΝ: Σε πενήντα χρόνια μπορούμε να γίνουμε ό,τι θέλουμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Δεν μπορούμε να γίνουμε ό,τι θέλουμε.
ΣΟΛΩΝ: Μπορούμε, Λουκά, μωρό μου. Μπορούμε… Αρκεί να μπούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Που;
ΣΟΛΩΝ: Στο σύστημα, δεν ξέρω, αλλά κάπου πρέπει να μπούμε. Χαρά και εργασία, ωράριο, αλλά κάπου να μπούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Που;
ΣΟΛΩΝ: Στο σύστημα, στο είπα.
ΛΟΥΚΑΣ: Τι είναι αυτό, ουζάδικο;
ΣΟΛΩΝ: Το σύστημα; Όχι. Αυγό.
ΛΟΥΚΑΣ: Αβγό ή αυγό;
ΣΟΛΩΝ: Αυγό. Μην γίνεσαι χυδαίος.
ΛΟΥΚΑΣ: Αυγό;
ΣΟΛΩΝ: Αυγό, ναι, αυγό, με ζάλισες… Όταν μπεις εκεί μέσα… πάει, τα ‘χεις όλα.
ΛΟΥΚΑΣ: Καλά. Και θα μας χωράει;
ΣΟΛΩΝ: Μέχρι να μπεις είναι το ζόρι. Μετά δεν το καταλαβαίνεις καν ότι είσαι μέσα.
ΛΟΥΚΑΣ: Κατάλαβα…. Θα χωράμε και οι δύο στο αυγό, Σόλων;
ΣΟΛΩΝ: Οι δυο; Όχι, ο καθένας θα έχει το δικό του… Και πάψε να σκέφτεσαι σαν υπανάπτυκτος.
ΛΟΥΚΑΣ: Μόνος δηλαδή; Μόνος… Όχι, Σόλων, όχι μόνος, δε γίνεται αυτό, Σόλων, δεν αντέχεται η ζωή μόνος, σε παρακαλώ, Σόλων, όχι.
ΣΟΛΩΝ: Θες να μην μπούμε; Αυτό προτείνεις;
ΛΟΥΚΑΣ: Να μην μπούμε.
ΣΟΛΩΝ: Να μείνουμε έξω;
ΛΟΥΚΑΣ: Έξω.
ΣΟΛΩΝ: Καλά, έξω… Όσο ελπίζουμε, όσο αντέχουμε, όσο μπορούμε… Έξω…
(Εκείνος κι Εκείνος ΕΙΡΤ 1972 κείμενο: Κώστας Μουρσελάς σκηνοθεσία: Κώστας Ζώης μουσική:”Baba O’ Riley” τωνThe Who με τους Βασίλη Διαμαντόπουλο & Γιώργο Μιχαλακόπουλο)