ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Βιβλικές οι καταστροφές από τις πλημμύρες στη Βόρεια Ευρώπη με την εκατόμβη των νεκρών που άφησαν πίσω τους τα ακραία καιρικά φαινόμενα, να υπενθυμίζουν εμφατικά τα λάθη, τις παραλείψεις και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές πολιτικών και κυβερνήσεων στο βωμό μιας χωρίς όρια ανάπτυξης της νεοφιλελεύθερης οικονομίας.
Θα ανέμενε κάποιος ότι αυτές οι χώρες που θεωρούνται και είναι προηγμένες σε σύγκριση με την Ελλάδα, να μπορούσαν να διαχειριστούν καλύτερα τις φυσικές καταστροφές που φαίνεται ότι επαναλαμβάνονται πιο τακτικά λόγω της κλιματικής κρίσης. Όμως η δύναμη της φύσης αποδεικνύεται ισχυρότερη από την όποια προσπάθεια ανθρώπινης οχύρωσης από τέτοιου είδους καιρικά φαινόμενα.
Η πρόσφορη δικαιολογία περί κλιματικής κρίσης, αποτέλεσμα της ανθρώπινης παρέμβασης, δεν μπορεί εσαεί να είναι το συγχωροχάρτι των πολιτικών των κυβερνήσεων.
Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, δαπανήθηκαν μέχρι τώρα για την πράσινη μετάβαση κι αναμένονται πολλά περισσότερα να διατεθούν τα επόμενα χρόνια από την ΕΕ. Όμως το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, σε πρόσφατη μελέτη του, αποκάλυψε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το διάστημα 2014-2020, σπατάλησε 100 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, δίχως κανένα αποτέλεσμα στη μείωση των ρύπων.
Για κάποιον που παρακολουθεί τις πολιτικές αποφάσεις για τις δράσεις αυτών των χρηματοδοτήσεων, μπορεί να καταλάβει ότι όλα γίνονται όχι για την κλιματική κρίση στην ουσία αλλά για την ενίσχυση των εταιρειών παραγωγής καινοτόμων λύσεων για την παραγωγή πράσινης ενέργειας -φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, αυτοκινητοβιομηχανίες κλπ- και όλως τυχαίως οι εταιρείες αυτές είναι γερμανικών συμφερόντων.
Επιπρόσθετα ενώ δίνεται χρηματοδότηση στις προς ένταξη χώρες στην ΕΕ, για υποδομές, το σύστημα των υποδομών των κρατών-μελών της Ένωσης είναι γερασμένο και χωρίς συντήρηση.
Προς επίρρωσιν αυτού μπορεί κάποιος να θυμηθεί την κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα το 2018, με δεκάδες νεκρούς, που οφειλόταν στην κακή συντήρηση της, σύμφωνα με το πόρισμα. Και φυσικά δεν ήταν το μοναδικό γεγονός καθώς μόνο στην Ιταλία είχαμε άλλες δυο καταρρεύσεις μετά τη Γένοβα.
Ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη το 2020 στην Καρδίτσα με το χτύπημα του Ιανού, που άφησε πίσω του, νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές λόγω της κακής συντήρησης των αναχωμάτων των ποταμών που περιβάλλουν την πόλη.
Σίγουρα οι συντηρήσεις των υποδομών δεν ενδείκνυνται για εγκαίνια και φιέστες ενός νέου δρόμου, μιας σήραγγας, μιας νέας σιδηροδρομικής διασύνδεσης, κάτι που επιθυμούν ως επί το πλείστον οι κάθε είδους κυβερνώντες.
Ούτε το γκρέμισμα σπιτιών και υποστατικών πάνω σε ρέματα, ποτάμια ή μέσα στα καμένα δάση δεν ενδείκνυνται για το πολιτικό μέλλον ενός κόμματος, ή ενός τοπικού άρχοντα. Αν υπήρχε πολιτική βούληση δεν θα θρηνούσαμε τόσα θύματα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη από φυσικές καταστροφές, πλημμύρες ή πυρκαγιές.
Το θέμα της συντήρησης των υποδομών, είναι εξίσου σημαντικό κατά την ταπεινή μου άποψη, για την αντιμετώπιση των ακραίων φυσικών φαινομένων. Τίποτα μεμονωμένο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια κρίση και ιδιαίτερα τη μανία της φύσης που ο άνθρωπος «βιάζει» καθημερινά και χωρίς προσωπικό κόστος τις περισσότερες φορές.
Η συνέχιση της ε(γ)κλιματικής πολιτικής δεν είναι αμέλεια, αλλά έγκλημα.