Newsroom Team Το Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝ.ΑΛ) είναι ένα μικρό κόμμα με μεγάλες φιλοδοξίες. Θυμίζει τα παιδιά που παίζουν με τα μοντέλα της Ferrari και ονειρεύονται να αποκτήσουν μία κανονική όταν μεγαλώσουν. Συνήθως δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη ζωή αλλά όταν θυμάσαι πως ο πατέρας σου είχε κάποτε ένα τέτοιο “super car” πριν χρεοκοπήσει, λογικό είναι να κάνεις τέτοια όνειρα.
Η πιθανότερη εκδοχή είναι πως το ΚΙΝ.ΑΛ δεν θα κατορθώσει στο ορατό μέλλον να ξαναγίνει μεγάλο κόμμα. Αρκετοί ποντάρουν στο ότι μπορεί να γίνει ακόμα πιο μικρό, να συντριβεί, δηλαδή, στις μυλόπετρες της πόλωσης, άλλοι πάλι δεν αποκλείουν ακόμα και την διάσπαση.
Έχει ενδιαφέρον, πάντως, πως για ένα μικρό κόμμα με μεγάλη παράδοση συνωστίζονται ήδη αρκετοί για να διεκδικήσουν την ηγεσία του. Όλοι υπόσχονται πως μπορούν να το ξανακάνουν μεγάλο, ένας,δε, εξ αυτών (Ανδρέας Λοβέρδος) υπόσχεται την ανάκρουση των Carmina Burana και την αναβίωση του θρυλικού ΠΑΣΟΚ.
Προσώρας στην γραμμή εκκίνησης βρίσκονται οι Φώφη Γεννηματά, Ανδρέας Λοβέρδος και Νίκος Ανδρουλάκης (προαναγγελία μέσω συνέντευξης στο “Βήμα”), ενώ είναι μάλλον βέβαιο πως υποψηφιότητα θα θέσει και ο Χάρης Καστανίδης. Ο Παύλος Γερουλάνος το σκέπτεται και δεν αποκλείεται να υπάρξει και κάποια υποψηφιότητα-έκπληξη. Ο Γιώργος Παπανδρέου, του οποίου η επιρροή δεν είναι αμελητέα, παρακολουθεί τις εξελίξεις και θα εξαρτήσει τη στάση του από την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα.
Παρότι δημοσιεύονται κατά διαστήματα δημοσκοπήσεις που φέρουν τον Ανδρέα Λοβέρδο ως περίπου βέβαιο νικητή, η πιθανότητα αυτή είναι μάλλον μικρή, όχι, όμως, ανύπαρκτη.
Εάν θεωρήσει κανείς πως η πλέον αξιόπιστη των μετρήσεων είναι οι Τάσεις της MRB, στην πρόσφατη έκδοσή τους, η κυρία Γεννηματά προηγείται με δέκα μονάδες του κ. Λοβέρδου στο σύνολο των ερωτηθέντων (ψηφοφόροι όλων των κομμάτων), και με τριάντα (!) μονάδες επί των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, σε μια σχετικά κλειστή διαδικασία εκλογής επί των μελών του κόμματος, ή, έστω, εκείνων που μετείχαν στις διεργασίες ίδρυσης του ΚΙΝ.ΑΛ και εκλογής της σημερινής προέδρου πριν μερικά χρόνια (κάτι πάνω από 200.000), η Φώφη Γεννηματά δεν χάνει. Εάν το εκλεκτορικό σώμα ανοίξει και ψηφίσει όποιος δει φως και μπει τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Για παράδειγμα, μια μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα προσποιηθούν τους Πασόκους μπορεί να καταστήσει φαβορί ή και νικητή τον Ανδρέα Λοβέρδου. Για ποιον λόγο; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Στις επόμενες εκλογές -με το σοβαρό ενδεχόμενο να διεξαχθούν μετά την εσωτερική διαδικασία στο ΚΙΝ.ΑΛ- η Φώφη Γεννηματά, εφόσον ανανεώσει την ηγεσία της, φιλοδοξεί να λάβει την τρίτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις κάλπες με απλή αναλογική. Η τρίτη θέση, έστω και με μικρό ποσοστό, επιβεβαιώνει πως το ΚΙΝ.ΑΛ μπορεί να είναι ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων. Εάν χαθεί αυτός ο στόχος, το κόμμα θα συρρικνωθεί περαιτέρω και η μοίρα του θα είναι προδιαγεγραμμένη.
Ανάλογος είναι ο στόχος και του Ανδρέα Λοβέρδου. Ένα κόμμα με κεντροδεξιά χαρακτηριστικά που θα φωνάζει πως είναι ΠΑΣΟΚ χωρίς να είναι, το οποίο θα διεκδικήσει τα λάφυρα που δεν εξαργυρώθηκαν στην κυβέρνηση Σαμαρά το 2012-1015, ήτοι μια νέα συμμετοχή -με καλύτερους όρους- σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο φέρελπις διεκδικητής της ηγεσίας πιστεύει πως η Ν.Δ θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές.
Εκείνο που δεν ομολογούν οι υποστηρικτές του κ. Λοβέρδου είναι πως μια νέα ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα οδηγήσει στην πόρτα της εξόδου τον Αλέξη Τσίπρα και χωρίς αυτόν ο χώρος θα διαρραγεί και θα υπάρξουν αναδιατάξεις από τις οποίες το ΚΙΝ.ΑΛ/ΠΑΣΟΚ θα ωφεληθεί.
Υπό συγκεκριμένες συνθήκες η Φώφη Γεννηματά μπορεί να εξασφαλίσει το μάξιμουμ της συνοχής του χώρου με μοναδικό πλήγμα την αποχώρηση -ίσως- ενός ηττημένου Ανδρέα Λοβέρδου, και να διαπραγματευθεί κάθε δυνατή εκδοχή πολιτικών εξελίξεων. Από την σύμπραξη με τον όμορο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την διατήρηση της αυτονομίας ως μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης, ή ακόμα και την συμμετοχή σε μια κυβέρνηση της Ν.Δ εφόσον κριθεί ότι “το καλεί η Πατρίς”.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι μια περίπτωση που πρέπει να υποτιμηθεί. Διαθέτει ακόμα μηχανισμό στις κομματικές οργανώσεις και τη νεολαία, έχει, όμως, το μειονέκτημα πως θα είναι εξωκοινοβουλευτικός (ως ευρωβουλευτής μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές) αρχηγός σε ένα κόμμα που υφίσταται μόνο με κοινοβουλευτικούς όρους. Κι αυτός, ωστόσο, είναι ταυτισμένος με το αντιδεξιό πρόσημο, αν και μάλλον σχετικά εύκολα μπορεί να μετακινηθεί και προς την άλλη πλευρά.
Η υποψηφιότητα Ανδρουλάκη
Μιλώντας στο “Βήμα της Κυριακής” και απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε χαρακτηριστικά :Ναι, θα είμαι υποψήφιος. Έχω άλλωστε δηλώσει ότι οι λόγοι που με οδήγησαν να θέσω υποψηφιότητα, το 2017, έχουν ενισχυθεί. Την ευκαιρία που μας δόθηκε, τότε, με τη συμμετοχή 212 χιλιάδων πολιτών, δεν την αξιοποιήσαμε όσο θα έπρεπε. Όλοι οι υποψήφιοι έχουμε χρέος να συμβάλουμε ώστε η επικείμενη συζήτηση για το μέλλον της παράταξης να είναι βαθιά πολιτική και αναζωογονητική, ενθαρρύνοντας τα μέλη και τους φίλους μας να συμμετάσχουν και πάλι, μαζικά, σε αυτό το νέο ξεκίνημα”.
Ο κ. Ανδρουλάκης άφησε αιχμές για την σημερινή ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, επισημαίνοντας ότι υπάρχει στασιμότητα την ώρα που η ΝΔ φθείρεται και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πτωτική πορεία.
“Σέβομαι την ιστορία μας κι όσους κρατήσαμε μαζί το κόμμα μας όρθιο στα δύσκολα. Τώρα έχει έρθει η ώρα με το βλέμμα μπροστά να αλλάξουμε περπατησιά, να γίνουμε ένα κόμμα προοπτικής, ανανεώνοντας το πρόγραμμα, το στελεχιακό δυναμικό, τις μεθόδους πολιτικής δράσης. Ο προοδευτικός κόσμος της χώρας διψά για ένα θεσμικό κόμμα, που θα ενώσει την κοινωνικά κατακερματισμένη δημοκρατική παράταξη και θα αγωνιστεί για δικαιοσύνη, διαφάνεια και αξιοκρατία”, πρόσθεσε.
