ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Ένα από τα πρώτα πράγματα που έγινε γνωστό για τον ιό SARS-Cov-2, ή αλλιώς COVID-19 και δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν ήταν ότι η υπερμετάδοση του που οδήγησε σε πανδημία, οφείλεται στις μετακινήσεις. Γι’ αυτό άλλωστε έγινε και το σφράγισμα των συνόρων για μεγάλο διάστημα στο σύνολο σχεδόν των χωρών παγκοσμίως.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι η χώρα που πρωτοχτυπήθηκε από τον ιό, ακόμα παραμένει ουσιαστικά με κλειστά τα σύνορα, καθώς για να εισέλθει κάποιος στην Κίνα χρειάζεται επτά τεστ και 21 μέρες απομόνωσης, δείχνει ποιο είναι το πρόβλημα και πως μπορεί να λυθεί ή τουλάχιστον να περιοριστεί.
Δεν μιλάμε για μια χώρα μικρή, απομονωμένη χωρίς παραγωγικό ιστό. Μιλάμε για την μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, με την παραγωγή της να καλύπτει σε διάφορους τομείς το 30% της παγκόσμιας ζήτησης και με κινητικότητα που θα την ζήλευε κάθε χώρα.
Στον αντίποδα η Ελλάδα, μια μικρή πληθυσμιακά χώρα, με ελάχιστη παραγωγή σε όλους τους τομείς, με το μονοδιάστατο μοντέλο του τουρισμού-τις περισσότερες φορές της αρπαχτής- για βαριά βιομηχανία, ήταν λογικό να χρειάζεται την κινητικότητα ώστε να αμβλύνει τις συνέπειες της πανδημίας.
Οι επενδύσεις που άργησαν μια αιωνιότητα και μια μέρα παρόλες τις εξαγγελίες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ότι θα πήγαιναν βζιιιν, η επανάληψη της ενίσχυσης μόνο των αντιπαραγωγικών κηφήνων, υποστηρικτών της εξουσίας και η έλλειψη κάθε μεσο-μακροπρόθεσμου σχεδίου ανάπτυξης, είχαν ως συνέπεια την επικέντρωση του κυβερνητικού ενδιαφέροντος και πάλι στην εύκολη εισροή χρήματος από τον τουρισμό.
Ως συνήθως πρωτεύοντα ρόλο στην Ψωροκώσταινα έχουν οι αριθμοί κι όχι οι άνθρωποι, οι στατιστικές κι όχι η πραγματικότητα. Κι αν όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν τους αριθμούς για να δείξουν το έργο τους επικοινωνιακά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ανάγει τους αριθμούς, αυθεντικούς ή μαγειρεμένους, σε δείκτη επιτυχίας του κυβερνητικού έργου και του πρωτεργάτη της.
Η επιλογή από την άλλη να ικανοποιηθούν οι αριθμοί εις βάρος των ανθρώπων, από τα μέτρα αντιμετώπισης της εξάπλωσης της πανδημίας, είχε ως αποτέλεσμα το άναρχο και χωρίς σχέδιο προστασίας για τον πληθυσμό, άνοιγμα του τουρισμού.
Τίποτα απ’ ότι συμβαίνει τώρα στη νησιωτική και ηπειρωτική χώρα δεν είναι τυχαίο. Δεν ευθύνεται μόνο η μετάλλαξη Δέλτα, αλλά και οι παλινωδίες με τις αντιφάσεις των αποφάσεων για το άνοιγμα του τουρισμού που μετράει ήδη δυο μήνες.
Όπως και το δεύτερο και τρίτο κύμα δεν ήταν τυχαία, καθώς η κυβέρνηση άνοιξε τα πανεπιστήμια για λίγες εβδομάδες – όσες χρειάστηκε για να γίνει υπερμετάδοση- και μετά κλείνοντας τα έστειλε τους φοιτητές πίσω στα σπίτια τους για να μεταδώσουν τον ιό με τα γνωστά αποτελέσματα των 10.000 και πλέον νεκρών σε διάστημα λίγων μηνών.
Έτσι και τώρα, η σπουδή ν’ ανοίξει ο τουρισμός άμεσα, ο πλημμελής και τυχαίος έλεγχος στα περιφερειακά σημεία εισόδου, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, σε περιορισμούς σε νησιά και τουριστικούς προορισμούς, βάζοντας ταφόπλακα στα όποια όνειρα και σχέδια για επιστροφή στην κανονικότητα όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξη του.
Ίσως δεν γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι το να κλείνεις μια επιχείρηση είναι εύκολο. Το να την ξανανοίξεις όμως μετά είναι πάρα πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο, με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται αυτό, στα έσοδα ή την ανεργία.
Η τουριστική περίοδος φαίνεται ότι τελείωσε πριν καλά-καλά αρχίσει. Τα δεδομένα που δίνουν στη δημοσιότητα-αφίξεις, κρατήσεις, διανυκτερεύσεις- στοχευμένα μόνο για Ιούνιο και Ιούλιο δεν καταγράφουν την πραγματικότητα και το τσουνάμι απολύσεων, κλεισίματος επιχειρήσεων, ανεργίας και ανισορροπίας στον κοινωνικό ιστό είναι προ των πυλών.
Για πολλοστή φορά η κυβέρνηση απέτυχε στη διαχείριση της πανδημίας έχοντας σαν αποτέλεσμα στη Μύκονο και Σαντορίνη, τουρίστας για τουρίστας να μην μείνει.