NewsEdit Απέναντι στην επιθετική ρητορική αλλά και επί του πρακτέου επιθετική πολιτική του Ερντογάν, η Κύπρος είναι άξια της τύχης της σε αυτή την πορεία που διαγράφεται, η Ελλάδα μπλοκαρισμένη σε πολλά επίπεδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση απλά αποδέχεται να ευτελίζεται από τον σουλτάνο.
Του Τέρενς Κουίκ
Τα όσα συμβαίνουν αυτά τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα στα κατεχόμενα, με την παράνομη επίσκεψη Ερντογάν και τους απαξιωτικούς μύδρους που εκτόξευσε εναντίον του Έλληνα Πρωθυπουργού, της Κυπριακής Δημοκρατίας, αμφισβητώντας ακόμα διεθνείς συνθήκες και αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καταδεικνύουν ότι η Άγκυρα δεν χαμπαριάζει από βερμπαλιστικές αντιδράσεις.Και ούτε πρόκειται να σταματήσει τις ακραίες κινήσεις της, όσο βλέπει να την αντικρούουν με βαρετά πιά, επαναλαμβανόμενα κείμενα και ανούσιες πλέον, επαναλαμβανόμενες δηλώσεις.
Η Κύπρος στη Σύνοδο Κορυφής τον περασμένο Οκτώβριο που είχε το ισχυρό χαρτί του βέτο, πείστηκε από την Ελλάδα να μην κάνει χρήση. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη πίστευε ότι μη οξύνοντας την κατάσταση με τους τούρκους, θα είχε καλύτερα περιθώρια διαλόγου στις διμερείς διαφορές. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι Αθήνα και Λευκωσία υπολόγισαν με απόλυτο λάθος και έπεσαν μέσα σε μία μαύρη τρύπα που τους ρουφάει κάθε μήνα ακόμα και περισσότερο πιο βαθιά.
Μήπως το ίδιο δεν έγινε και στη Σύνοδο Κορυφής τον περασμένο μήνα στις Βρυξέλες; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε συνέντευξή του στο Euronews επανέλαβε για μία ακόμη φορά ότι θα έχει σαν όπλο το βέτο, αλλά και πάλι όλοι μαζί, σε μια χαρούμενη ευρωπαϊκή οικογένεια, αρκέστηκαν σε μίαΈκθεση αξιολόγησης των πεπραγμένων της Τουρκίας χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο, αφήνοντας τον Ερντογάν μέσω Τσαβούσογλου να δηλώνει δημόσια μια κάποια δυσαρέσκεια, αλλά μέσα στο Παλάτι να τρίβει τα χέρια του.
Και που φτάσαμε τώρα; Επί της ουσίας σε κάτ´ εξακολούθηση σύγχρονες εισβολές της Τουρκίας στο νησί της Κύπρου. Γιατί μόνο νέες εισβολές θα πρέπει να θεωρούνται και η περυσινή και η φετινή επίσκεψη Ερντογάν στη κατεχόμενη Κύπρο, με πρώτο βήμα το άνοιγμα των Βαρωσίων και ό,τι άλλο ακολούθησε και ακολουθεί. Η σημερινή απόφαση Ερντογάν για την Αμμόχωστο είναι μόνο η αρχή
Με επιλογή Γερμανίας, Ισπανίας, Μάλτας και ολίγον Ιταλίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται να επιβάλει τσουχτερές κυρώσεις στην Άγκυρα, για να αισθανθεί επιτέλους ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι έναντι της νομιμότητας στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας, δεν είναι αυτός το αφεντικό, όπως μέχρι στιγμής έχει πετύχει να επιβάλει τον εαυτό του. Όχι μόνο στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και Υποκαυκάσια, στη Λιβύη και σε χώρες της Αφρικής όπου έχει πατήσει πολύ γερά το πόδι του, επιχειρώντας τώρα να ελέγξει την κατάσταση και στο Αφγανιστάν. Φυσικά δεν ξεχνώ το Κατάρ στην περιοχή του Κόλπου.
Μητσοτάκης και Αναστασιάδης, μοιραίοι παίκτες, αποδέχτηκαν να ακυρωθεί το Crans – Montana, οπότε και το Κυπριακό να παίρνει τώρα ως νέα αφετηρία την άτυπη της Γενεύης με κατατιθεμένο το χαρτί της Τουρκίας για δύο κράτη.
«Σπουδαία» τα κατάφεραν. Και σήμερα, ανήμερα της μαύρης επετείου, με όλα τα καταιγιστικά νέα που ήρθαν από τα κατεχόμενα, ο Νίκος Αναστασιάδης να συγκαλεί εκτάκτως Εθνικό Συμβούλιο. Προφανώς επιζητώντας σωσίβιο.
Και η Ελλάδα να μην ξέρει πως να απαντήσει στην σημερινήνέα προσβολή Ερντογάν για Μητσοτάκη και Ελλάδα. Βεβαίως η χθεσινή παραλαβή του πρώτου Ραφάλ και η παρουσία των Δένδια και Παναγιωτόπουλου σήμερα στη Λευκωσία, δεν νομίζω οτι χαλάει τη ζαχαρένια του Σουλτάνου. Διότι ως κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά και πολιτικής/στρατηγικής παρακαταθήκης, είναι πολύ πιο σημαντική η δική του παρουσία στα κατεχόμενα.
Και το μόνο που έχει απομείνει είναι η κίνηση Μενέντες. Κέρδισε με τα F 35, και τώρα επιμένει σε νέες πιο τσουχτερές κυρώσεις κατά της Άγκυρας, ξεκάθαρα λόγω Κυπριακού και Αιγαίου αυτή τη φορά, πιέζοντας τον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να κάνει πράξη αυτό που θέλει, αλλά διστάζει.
Θα είναι αμφίβολο αν ο Λευκός Οίκος θα προχωρήσει σε δυνατές κυρώσεις, όσο βλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η Γερμανία, μοιάζειαπρόθυμη να σπάσει έστω και ένα αυγό για τη Τουρκία.
Και ο Ερντογάν με τα δύο αυγά Τουρκίας μας ταρακουνάει σε μια δική του ομελέτα.