ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Υπάρχει μια ιστορία: αυτή του παιδιού μεταναστών από τα Σεπόλια που υπερέβη εαυτόν και στερεότυπα, που μεγάλωσε με τον φόβο και τον ρατσισμό, που ξεπέρασε τις ανισότητες και έφτασε από τον Φιλαθλητικό στην κορυφή του NBA, κι απ΄τα σκουριασμένα “στεφάνια” της φτωχικής γειτονιάς στο χρυσό δακτυλίδι του MVP.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη ιστορία: του ανθρώπου, του αθλητή, του μπροστάρη στο #Blacklivesmatter, του αγωνιστή με τις σπουδαίες κοινωνικές ευαισθησίες. Του Γιάννη που τιμά και προβάλλει την Ελλάδα (που τον μεγάλωσε μέσα από τις ευκαιρίες αλλά και από τις πληγές) με κάθε πράξη και κάθε λέξη του.
Είναι το πρότυπο μιας Ελλάδας φωτεινής και ανεκτικής που συγκρούεται με το έρεβος, την μισαλλοδοξία και τον διχασμό και ίσως τις περισσότερες φορές ηττάται. Ο Γιάννης, όμως, μας θυμίζει πως υπάρχει.
Το Σάββατο μας προσκαλεί στο αεροδρόμιο. Έρχεται και ελπίζει να τον περιμένουν 100.000. Όχι για να αποθεωθεί και να ενισχύσει την ματαιοδοξία του, αλλά διότι αναζητά αυτή η Ελλάδα να τον υιοθετήσει, να τον αποδεχθεί, να την νοιώσει δική του, όπως έχει αποδείξει πως την νοιώθει.
Φοβάμαι πως η επιθυμία του δεν θα πραγματοποιηθεί. Θα είναι λίγοι εκεί. Η “επίσημη” επιβεβαίωση εκτονώθηκε μάλλον στις αναρτήσεις στα social media. Τα συνήθη και τετριμμένα.
Ο Γιάννης είναι, όμως, στις καρδιές μας και για την πρώτη αλλά και για την δεύτερη ιστορία της εισαγωγής. Και διότι με τη στάση του μας αποκαλύπτει τον ζόφο και τα σκοτάδια εκείνων που ακόμα δεν προφέρουν σωστά το όνομά του, ή τον μετρούν με “ελληνόμετρο”. Μας ξυπνά απότομα από τον ύπνο μας…
Καλώς να έρθει…