ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Έχει γίνει βίωμα στον Έλληνα Πρωθυπουργό να στέλνει μηνύματα. Είτε μέσω διαγγελμάτων για τον κοροναϊό, είτε μέσω δηλώσεων ή συνεντεύξεων προς την Τουρκία.
Καλά τα λόγια όμως από πράξεις τίποτα. Ούτε στην υγειονομική κρίση, ούτε όμως και στο Κυπριακό. Μια κακή επανάληψη χωρίς αποτέλεσμα.
Ακόμα και οι πανηγυρισμοί των φίλιων μέσων ενημέρωσης για καταδίκη και απομόνωση της Τουρκίας από την παγκόσμια κοινότητα, έχει καταντήσει ανέκδοτο χιλιοειπωμένο που δεν προκαλεί ούτε μειδίαμα.
Ας μην μιλήσουμε για τις δηλώσεις, ΕΕ, ΗΠΑ, ΟΗΕ, Συμβουλίου Ασφαλείας. Όλες μου θυμίζουν συλλυπητήρια μετά από κηδεία προσφιλούς προσώπου. Λέτε να χάσαμε τίποτα και να μην το πήραμε χαμπάρι; Όλα είναι πιθανά.
Η Τουρκία μεθοδικά, χρησιμοποιώντας τα αβίαστα λάθη που συνέβησαν από Μητσοτάκη και Δένδια τα τελευταία δυο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας, διαμορφώνει την ατζέντα των διμερών διαφορών Ελλάδας Τουρκίας και το πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού.
Η σπουδή οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ με Ιταλία πρώτα και στη συνέχεια με Αίγυπτο, ήταν το μπαλαντέρ που χρειαζόταν ο Erdogan για την επίτευξη συμφωνίας με την Ελλάδα στη χάραξη των θαλασσίων ελληνοτουρκικών ορίων.
Τέτοιο δώρο ο Τούρκος Πρόεδρος δεν είχε δεχτεί ποτέ στην πολιτική του καριέρα. Πως να μην το χρησιμοποιήσει μετά για να σύρει την Ελλάδα στη Χάγη για τη διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας -Τουρκίας, έχοντας άσσους στο μανίκι του, νομικά κατοχυρωμένους;
Σαν να μην έφτανε αυτό, σ’ εκείνη την αλήστου μνήμης κοινή συνέντευξη τύπου Cavusoglu-Δένδια, ο Έλληνας ΥΠΕΞ, παραδέχτηκε δημόσια την ύπαρξη στρατιωτικών δυνάμεων στα νησιά του Αιγαίου, δικαιολογώντας την ύπαρξη τους στην τουρκική απειλή. Αυτά τα συζητάς και κλεισμένων των θυρών όταν στα θέτουν, όχι δημόσια.
Άλλο ένα δώρο της Ελλάδας στην τουρκική διπλωματία που το πήρε και το έκανε σημαία αναδεικνύοντας το, την τελευταία χρονική περίοδο, σε μείζον θέμα. Ανικανότητα, έλλειψη γνώσης ή μήπως εσκεμμένη, για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να σκεφτώ, κίνηση;
Αν κρίνω από τις κινήσεις, μεταθέσεις και παροπλισμό ικανών στελεχών του διπλωματικού σώματος, τείνω στο συμπέρασμα ότι όλα γίνονται εσκεμμένα, από το περιβάλλον του Μαξίμου.
Όμως ο κατήφορος δεν σταματά εδώ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις την τελευταία διετία, καθώς με απόφαση Μητσοτάκη, ανέλαβε τη επικοινωνία με την τουρκική Προεδρία η διπλωματική του σύμβουλος Ελένη Σουρανή. Δηλαδή σε απλά ελληνικά έβαλε το πρόβατο, να συνομιλεί με τον λύκο Kalin.
Φυσικά δεν είναι τα μόνα λάθη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τόσο από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και από τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια. Αν τα απαριθμήσουμε ένα προς ένα θα χρειαστεί ολόκληρος τόμος.
Όμως μ’ αυτή την πολιτική λογική, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι να χάνει η Ελλάδα στο διπλωματικό πεδίο, να συσσωρεύονται τα προβλήματα, να ενισχύει το διπλωματικό της οπλοστάσιο η Τουρκία και να απομονώνεται η Κύπρος.
Όσο κι αν θέλουν και είναι αλήθεια ότι προσπαθούν σκληρά τα εντόπια «έμμισθα» μέσα ενημέρωσης να πείσουν για τις μεγάλες επιτυχίες της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική, δυστυχώς στο εξωτερικό δεν τους διαβάζουν αλλά ούτε τους ξέρουν. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική στας Ευρώπας απ’ ότι παπαγαλίζουν εντός των συνόρων.
Κι αν συνεχίσει η Ελλάδα, να είναι προβλέψιμος σύμμαχος, να διαχωρίζει το Κυπριακό από τα ελληνοτουρκικά και να πλέει σαν το Oruc Reis που το πήραν οι αέρηδες, οι διπλωματικές ήττες, θα φέρουν και κυριαρχικές απώλειες.