ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Σαν σήμερα (4/8) το 1936 το πολίτευμα στη χώρα μας καταλύθηκε για μία ακόμα φορά με τις ευλογίες του Βασιλιά και του Παλατιού και ο Ιωάννης Μεταξάς ένας ακροδεξιός πολιτικός επέβαλλε τη δικτατορία διαλύοντας τη Βουλή και τη δημοκρατία στο τόπο.
Η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά ήταν πραγματικά σκληρή ειδικά απέναντι στον αποκαλούμενο “κομμουνιστικό κίνδυνο” δημιουργώντας τα ξερονήσια που αποτέλεσαν τόπους μαρτυρίου και θανάτου για χιλιάδες αριστερούς και δημοκράτες, ενώ με μία ψεύτικη φιλολαϊκή πολιτική προσπαθούσε να κερδίσει το μη πολιτικό κομμάτι του κόσμου. Τη δεξιά και την ακροδεξιά του τόπου άλλωστε την είχε στο τσεπάκι.
Οι θάνατοι, οι διώξεις, τα βασανιστήρια και οι φυλακίσεις ήταν μία σκληρή καθημερινότητα για πολύ κόσμο τη περίοδο της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά στα πρότυπα των Μουσολίνι και Χίτλερ οι οποίοι ήδη είχαν επιβάλλει τα δικά τους αιμοσταγή καθεστώτα σε Γερμανία και Ιταλία, ενώ κάτι παρόμοιο δυστυχώς συνέβη και στην Ισπανία λόγω του Φράνκο και την ήττα των Δημοκρατών στον Εμφύλιο.
Το μόνο πραγματικά πατριωτικό που έπραξε ο Μεταξάς και η φασιστική “Κυβέρνηση” του ήταν το… όχι στους Ιταλούς και η ένταξη της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η οποία δημιούργησε μία άνευ προηγούμενου ενότητα και δυναμική του λαού απέναντι στους κατακτητές. Αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι όλοι έγιναν μία γροθιά απέναντι στον εχθρό.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια στη χώρα μας και η προσπάθεια πολιτικών και κομμάτων που ανήκουν στη δεξιά και στην ακροδεξιά να περάσουν μία καλή όψη του δικτάτορα Μεταξά συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας.
Αποκρύπτοντας με μαεστρία το σκληρό προφίλ ενός φασίστα που βασάνισε και σκότωσε ανθρώπους και έκανε κουρέλια την ελευθερία και δημοκρατία στην Ελλάδα, λόγω της άρνησης στους Ιταλούς έχουν κατορθώσει αυτοί οι πολιτικοί να παρουσιάζουν μία ψευδαίσθηση του δικτάτορα σε σημαντικό κομμάτι των πολιτών.
Και αυτό πραγματικά είναι ένα λάθος. Γιατί ουσιαστικά σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει περάσει η άποψη ότι ο Μεταξάς δεν ήταν δικτάτορας και η μοναδική δικτατορία ήταν των Συνταγματαρχών το 1967.
Όχι αυτό είναι ένα ιστορικό ατόπημα . Όλοι οι δικτάτορες είναι ίδιοι. Μεταξάς, Παπαδόπουλος και Πάγκαλος δεν έχουν καμία διαφορά απέναντι στη φασιστική και χουντική πολιτική τους, απλά ανέβηκαν με τη βία στην εξουσία σε διαφορετικές εποχές της χώρας.
Μία ιστορική πράξη δεν μπορεί να “ξεπλύνει” τα εγκλήματα ενός δικτάτορα και του καθεστώτος του αυτή είναι μία πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχθούμε σαν χώρα και σαν κοινωνία και να μην αφήσουμε να μας παραπλανούν ανά τα χρόνια διάφοροι ακραίοι πολιτικάντηδες…