ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Μια Ευρώπη που κόπτεται να δημιουργήσει σε χρόνο μηδέν μηχανισμούς επιτήρησης και εκτέλεσης των οικονομικών της πολιτικών ή την αποτροπή προσφύγων και μεταναστών να εισέλθουν εντός των συνόρων της, δεν είναι ικανή να δημιουργήσει έναν μηχανισμό αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών που πλήττουν πλέον όλο και πιο συχνά τα κράτη μέλη της.
Από το 1987 που θεσπίστηκε το Μόνιμο Δίκτυο των Εθνικών Αντιπροσώπων με ψήφισμα του Συμβουλίου για την προώθηση της συνεργασίας των κρατών μελών σε θέματα Πολιτικής Προστασίας, έχουν περάσει 34 χρόνια.
Φτάσαμε στο 2019 όταν και δημιουργήθηκε στα χαρτιά το RescEu που αποτελεί την κοινή δεξαμενή μέσων της ΕΕ για την αντιμετώπιση καταστροφών ως λύση ύστατης ανάγκης, όμως χωρίς αποτελέσματα ουσιαστικά και επιχειρησιακά μέχρι στιγμής.
Οι φυσικές καταστροφές δεν πλήττουν τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, τους ισχυρούς επιχειρηματίες και τα lobbies που στηρίζουν τα κόμματα των ηγετών της ΕΕ. Απλοί πολίτες πλήττονται χωρίς σοβαρό πολιτικό κόστος.
Βλέπετε επίσης ότι οι ευρωπαίοι πολίτες, δεν είναι πρόσφυγες και μετανάστες που απειλούν την ευημερία και την ειρήνη της Ευρώπης ώστε σε χρόνο μηδέν να δημιουργηθεί, να στελεχωθεί και να ενισχυθεί υλικοτεχνικά μια Frontex.
Οι φυσικές καταστροφές εξάλλου, ενισχύουν πολλές φορές την «Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη». Δημιουργούν ενίοτε το πλαίσιο για να καταστρατηγηθούν αποφάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, της φυσικής ζωής, των ανθρώπων.
Δεν θα το διαβάσετε από μένα για πρώτη φορά, ότι ενδεχομένως να συνδέονται πολλές από τις πυρκαγιές με τα σχέδια της κυβέρνησης ή των επιχειρηματιών για τον αποχαρακτηρισμό περιοχών που προστατεύονται μόνο και μόνο για να «επενδύσουν» εκεί για το δικό τους όφελος κι όχι των πολιτών.
Εξάλλου το σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ, στηρίζει αυτές τις δράσεις, καθώς το 30% των κονδυλίων του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου και του Next Generation EU, θα κατευθυνθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Μια κατεύθυνση που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί στην απομείωση της κλιματικής κρίσης, όμως μέσα από τον “βιασμό” της φύσης τις περισσότερες φορές.
Φυσικά ούτε λόγος για την δημιουργία κοινών ομάδων δράσεων και ενίσχυσης τους υλικοτεχνικά για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Μόνο προϋπολογισμοί, για την εξαγορά της δίκαιης οργής των πολιτών.
Η Ευρώπη των λαών, μόνο στα χαρτιά και τα μεγάλα λόγια υπάρχει.
Ένα αυτάρεσκο εγωιστικό ιερατείο στην ΕΕ, άρρηκτα συνδεδεμένο με επιχειρηματικά συμφέροντα μας έχει αφήσει στο έλεος του Θεού χωρίς αιδώ. Δεν είναι οι πολίτες στις προτεραιότητες τους, αλλά ο μικρόκοσμος τους.