ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Σαν σήμερα (13/8) το μακρινό 1926 γεννήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα επαναστατικά σύμβολα που έδωσαν όλο τους το είναι στην αριστερά, στο κομμουνισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και στους βασανισμένους πολίτες της Λατινικής Αμερικής, ο θρυλικός Φιντέλ Κάστρο.
Για τον ιστορικό ηγέτη της Κούβας έχουν ειπωθεί τα πάντα στα 90 χρόνια της ζωής του, αλλά φυσικά και μετά το θάνατο του που προκάλεσε παγκόσμια θλίψη σε κάθε αριστερό και προοδευτικό πολίτη και πολιτικό παράγοντα σε κάθε γωνία του πλανήτη.
Η ζωή του ήταν γεμάτη περιπέτειες, αντίδραση απέναντι στα φασιστικά καθεστώτα που εγκαθίδρυαν οι ΗΠΑ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και θέληση να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την ακραία φτώχεια που αντιμετώπιζαν λόγω της εκμετάλλευσης τους από τους δικτάτορες.
Η πρώτη μεγάλη αποτυχία που λίγο έλειψε να του στερήσει και τη ζωή το 1953 στη Κούβα με την επίθεση σε στρατόπεδα του δικτάτορα Μπατίστα με λίγους συντρόφους του, η οποία τον έφερε αρχικά στο δικαστήριο όπου ο λόγος του ήταν εντυπωσιακός και έκλεισε με τη φράση: “Η ιστορία θα με δικαιώσει”.
Σε εκείνη τη δίκη στην οποία απολογήθηκε χαρακτηριστικά: “Σε αυτό τον λαό, που οι δρόμοι της αγωνίας του είναι στρωμένοι με παραπλανήσεις και ψεύτικες υποσχέσεις, δεν θα πούμε: “θα σου δώσουμε…” αλλά: “Ορίστε, εδώ, αγωνίσου τώρα με όλες σου τις δυνάμεις,
για να γίνουν δικές σου η ελευθερία και η ευτυχία!”, τελικά δεν πλήρωσε την επαναστατική του δράση με τη ζωή του, αλλά με φυλάκιση και στη συνέχεια απελευθέρωση λόγω των σχέσεων του πεθερού του με την Κυβέρνηση της Κούβας.
Η μεγάλη στιγμή όμως για τον ίδιο, για τον σύντροφο του γιατρό Τσε Γκεβάρα, για τον αδερφό του Ραούλ και για το λαό της Κούβας θα ερχόταν περίπου πέντε χρόνια μετά όταν η Επανάσταση απέναντι στην δικτατορία Μπατίστα θα είχε τεράστια επιτυχία, με τον φασίστα βαλτό από τις ΗΠΑ να φεύγει… νύχτα από τη χώρα η οποία επιτέλους θα ανέπνεε ελεύθερη χωρίς το ζυγό μίας χούντας.
Από τη πρώτη στιγμή ο μεγάλος στόχος του Φιντέλ και της Επανάστασης του ήταν η καλυτέρευση της ζωής των φτωχών ανθρώπων της Κούβας, κάτι που κατορθώθηκε σε μεγάλο βαθμό παρά τις τεράστιες πιέσεις και επιθέσεις από τους Αμερικανούς, οι οποίοι μέσω της CIA προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν τον ίδιο τον Κάστρο περισσότερες από 650 φορές!
Μέσα σε λίγα χρόνια η Κυβέρνηση Κάστρο κατάφερε να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων στη χώρα, να μοιράσει μεγάλες εκτάσεις σε φτωχούς αγρότες, να κάνει τεράστια άλματα στον αναλφαβητισμό και στη δημόσια υγείας με τη παιδεία και τη περίθαλψη που διαθέτει η Κούβα ακόμα και σήμερα να είναι από τις κορυφαίες στο κόσμο.
Ο Φιντέλ κατάφερε τόσα πολλά για ένα βασικό λόγο γιατί δεν εφήρμοσε έναν σοσιαλισμό στα σταλινικά πρότυπα, αλλά με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη βελτίωση της ζωής του.
Φυσικά όπως όλοι οι μεγάλοι ηγέτες έκανε και εκείνος τα λάθη του -η σχέση του με τον Τσε-, όμως ορθώς έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους πρεσβευτές του κομμουνισμού στη πράξη και όχι στη θεωρία.
Οι λαοί του κόσμου και δη της Λατινικής Αμερικής οφείλουν πολλά στον ίδιο και η ιστορία τελικά τον δικαίωσε, αφού ανέδειξε τα προβλήματα του σοσιαλισμού σε όλα τα επίπεδα και στη Σοβιετική Ένωση εφαρμόζοντας ένα δικό του σοσιαλιστικό μοντέλο, ενώ οι μάχες του απέναντι στις ΗΠΑ και στον καπιταλισμό ήταν τεράστιες παρά το “μικρό δέμας” της χώρας του.
Αντί επιλόγου για τον Φιντέλ το ποίημα που έγραψε το 1962 στην εφημερίδα “Αυγή” ο Τάσος Λειβαδίτης:
“Πάνω απ’ τα καμπαναριά του κόσμου
πετούν απόψε τα κοράκια
Οι πολιτείες ψάλλουνε μες στο σκοτάδι
το μεγαλυνάρι της ειρήνης
Κι ορθός, κατάντικρυ στον ουρανό, σαν το Αη
Γιώργη λάμποντας ο Φιντέλ Κάστρο
κόβει τον άγιον άρτο τη Οργής –
της γης οι πικραμένοι κι ι φτωχοι:
λάβετε, φάγετε.”