ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που ένα προηγμένο δυτικό κράτος, γεμάτο δημοκρατία, πολιτισμό, ελευθερία πνεύματος και άλλων δυτικών προτύπων, βρίσκεται ηττημένο από οντότητες εθνικές, θρησκευτικές ή φυλετικές εκτός της δυτικής ουτοπίας.
Ακόμα και σε περιπτώσεις όπου δυτικές κυβερνήσεις εγκαθίδρυσαν φιλικά προς αυτές καθεστώτα στις χώρες που πήγαν να εκδημοκρατίσουν και να σώσουν, το μόνο που κατάφεραν ήταν να γίνουν και τα καθεστώτα και οι χώρες που τα εγκαθίδρυσαν μισητά στους πολίτες.
Βέβαια εκδημοκρατισμός και σωτηρία για χώρες όπως το Αφγανιστάν, η Συρία, η Λιβύη, ή το Βιετνάμ το Ιράκ και η Αιθιοπία παλαιότερα, για τους δυτικούς ήταν πάντα τα δικά τους συμφέροντα και η αρπαγή του φυσικού τους πλούτου.
Έχοντας την υπεροψία του δυτικού πολιτισμού, οι χώρες αυτές ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την ιστορία την ανθρωπογεωγραφία τον πολιτισμό την θρησκεία τα ήθη και τα έθιμα αυτών των χωρών.
Δεν βελτίωσαν τις συνθήκες των πολιτών, δεν άνοιξαν σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κι όσα άνοιξαν ήταν για τα μάτια του κόσμου. Οι υποδομές που δημιούργησαν εξυπηρετούσαν και πάλι τα δικά τους συμφέροντα.
Όμως ενίσχυσαν με όπλα τους κρατούντες την εξουσία, άνοιξαν φυλακές για τους αντιδραστικούς, δίδαξαν τρόπους καταστολής και γέμισαν με πακτωλό χρημάτων τους αχυράνθρωπους που έβαλαν ως επιτηρητές. Εξαγόρασαν συνειδήσεις και δύναμη για να επιβληθούν. Δημιούργησαν ψεύτικες απειλές για να μπορούν να πάρουν την έγκριση για τις επεμβάσεις τους από μια αδιάφορη διεθνή κοινότητας.
Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πάρουν ότι μπορούσαν να εκμεταλλευτούν στο όνομα της δημοκρατίας και των ελευθεριών, αλλά στην ουσία να καταδυναστεύουν μέσα από μια ιδιότυπη δυτικής έμπνευσης δικτατορία.
Επιπρόσθετα και για να εφαρμόσουν πρακτικές καταστολής, χειραγώγησης και παρακολούθησης, ώστε να τις μεταφέρουν πίσω στις δημοκρατικές κοινωνίες τους, κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες τους.
Ένας αγγελικά πλασμένος δυτικός κόσμος με ειρήνη και δημοκρατία, που εξάγει κόλαση σε ότι δεν είναι δικό του και δεν του ανήκει.
Κι όλοι εμείς ως θεατές, σοκαρισμένοι από τις εικόνες που μεταδίδουν τα μαζικά μέσα αποχαύνωσης παρακολουθούμε άλλο ένα επεισόδιο από το Homeland, ασφαλείς στον καναπέ μας, προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συμβαίνει και να οργανωθούμε απέναντι σε όλους αυτούς που θα αναζητήσουν σωτηρία από τη χώρα τους, που εμείς καταστρέψαμε.
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ.