«Από την αποθέωση στην απαξίωση ένα τσιγάρο δρόμος.Μόνο το 39% των συμπατριωτών μας ηλικίας 18-24 ετών έχουν κάνει το εμβόλιο (με κίνητρα και χωρίς κίνητρα).
Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και υπερβαίνει τις δηλώσεις του πρώην; ειδώλου (το ερωτηματικό το βάζω γιατί πολλές φορές η πορεία από την απαξίωση στην αποθέωση είναι μισό τσιγάρο δρόμος, ειδικά στη χώρα μας).Η δήλωση που τόσο απογοήτευσε, γιατί έγινε από επώνυμο που μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη, ας μας προβληματίσει γενικότερα”, γράφει σε ανάρτησή του ο Ηλίας Μόσιαλος. Κι έχει δίκιο.
Με εξαίρεση, όμως, τον Ηλία Μόσιαλο και ένα “Κρίμα” του Άδωνη Γεωργιάδη, σχεδόν ουδείς άλλος έσπευσε να μεμφθεί τον Στέφανο Τσιτσιπά για την ασυναίσθητη δήλωσή του σχετικά με το ότι δεν έχει εμβολιαστεί και θα το κάνει μόνο εάν καταστεί υποχρεωτικό. Εφόσον, δηλαδή, υποχρεωθεί για να μπορεί να αγωνίζεται στις μεγάλες διοργανώσεις.
Ποιος; Ο αθλητής-πρότυπο (έτσι παρουσιάστηκε) που επιλέχθηκε να στείλει μήνυμα για την αντιμετώπιση του Covid μέσα από την επίσημη κρατική καμπάνια “Μένουμε Ασφαλείς” πριν από ένα χρόνο. Ο αθλητής που σπεύδουν να αποθεώσουν όχι μόνο εκατοντάδες χιλιάδες νέοι αλλά και ο πρωθυπουργός, οι πολιτικοί αρχηγοί και κάθε ανθυποσελέμπριτι.
Το γεγονός πως κατόπιν εορτής και ζυγίζοντας την θύελλα εναντίον του αναγκάστηκε να “διορθώσει” με μια προτροπή περί εμβολιασμού αποδεικνύουν και το σοβαρότατο ολίσθημα αλλά και την επιπολαιότητά του. Μόνο μία πράξη θα άξιζε σε έναν αθλητή που θέλει να είναι πρότυπο: μια συγγνώμη και ένα ραντεβού για να εμβολιαστεί.
Προσώρας δεν το έχει κάνει. Κι αυτό επιβεβαιώνει εκείνους που λένε διάφορα για τον χαρακτήρα του και τον χαμηλό δείκτη ενσυναίσθησης και κοινωνικής συμπεριφοράς. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ Γιάννης Αντετοκούμπο. Δεν θα γίνει ούτε Ιακωβίδης, ούτε Πετρούνιας, ούτε Μήτογλου, ούτε κάποιος εκ των μελών της Εθνικής Πόλο, ούτε κανένας άλλος από τους αθλητές που δείχνουν ότι νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους και την πατρίδα.
Επέλεξε να είναι ένας κοσμοπολίτης και ελαστική συμπεριφορά που προσαρμόζεται πάντοτε στα δικά του θέλω. Δικαίωμά του. Υποχρέωση, όμως, όλων εκείνων που τον αποθέωσαν είναι να αρθρώσουν μια κουβέντα για το μεγάλο φάουλ. Αντ’ αυτού σιωπούν. Και στην επόμενη νίκη σε Grand Slam θα σπεύσουν ξανά να τον δαφνοστεφανώσουν…