ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Όταν ο Νικολό Μακιαβέλι έγραφε τον «Ηγεμόνα», εγχειρίδιο για επίδοξους ηγεμόνες, δεν φανταζόταν ότι η φράση του «διαίρει και βασίλευε» θα ήταν πρακτική μετά από σχεδόν πέντε αιώνες.
Αν και από τη Φλωρεντία ο Μακιαβέλι, οι Βρετανοί ήταν αυτοί που χρησιμοποίησαν κατά κόρον αυτή την πρακτική στις αποικίες τους για να έχουν τον έλεγχο των κτήσεων τους.
Ως προτεκτοράτο και η Ελλάδα, χωρίς όμως να έχει επίσημα Διοικητή ή Ύπατο Αρμοστή, αλλά ιθαγενείς υποτακτικούς, έγινε θέατρο διχασμού από παρεμβάσεις ξένων από την ίδρυση της ως ανεξάρτητο κράτος.
Όχι ότι χρειαζόμασταν ιδιαίτερη βοήθεια ως λαός για να διχαστούμε, προφανώς είναι στο DNA μας, αλλά με εξωτερική βοήθεια τα καταφέρνουμε ακόμα καλύτερα.
Ακόμα και στον Ύμνο εις την Ελευθερία, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, αποτυπώνει με αρκετά τετράστιχα την διχόνοια.
Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
Ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή·
Καθενὸς χαμογελάει,
Πάρ’ το, λέγοντας, καὶ σύ.
Ούτε η μεταπολίτευση κατάφερε να ξεπεράσει το διχαστικό σύνδρομο του νεοέλληνα. Τους δεξιούς κι αριστερούς, αντικατέστησαν οι γαλάζιοι και οι πράσινοι, τα καφενεία χωρίστηκαν, τα πάθη εντάθηκαν και η μεταπολίτευση ακολούθησε την πεπατημένη μέχρι και την κρίση, οικονομική και πολιτική.
Το δημοψήφισμα του 2015, χώρισε εκ νέου τους Έλληνες σε ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές, ενώ στη συνέχεια η Συμφωνία των Πρεσπών έγινε το νέο φλάμπουρο της διχόνοιας.
Φυσικά και στις δυο τελευταίες πράξεις διχασμού, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει το πολιτικό σύστημα, που βρήκαν ευκαιρία τα κόμματα και ιδιαίτερα η Νέα Δημοκρατία, να το εκμεταλλευτούν προς άγρα ψήφων.
Αν και το 2015 δεν είχε αναλάβει ακόμα τα ηνία της ηγεσίας της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το 2018 ως Πρόεδρος του κόμματος ήταν ο ιθύνων νους της εκστρατείας ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία κατά βάθος επιθυμούσε διακαώς.
Με σημαία το Μακεδονικό, το Μάτι και ότι άλλο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ενάντια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διχάζοντας το λαό κέρδισε τις εκλογές για να διχάσει τον κόσμο γι’ άλλη μια φορά.
Οι «άριστοι» και οι «άχρηστοι» έγιναν η νέα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους πολίτες, που χωρίστηκαν σε πλεμπαίους και νοικοκυραίους.
Η στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων από την Κυβέρνηση, οι διώξεις, οι αδικίες, η αντιδημοκρατική συμπεριφορά μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ των πολιτών
Η ζωή όμως εκδικείται με τον δικό της τρόπο.
Η επιτυχής διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας του κορωνοϊού από την κυβέρνηση, συνετέλεσε στην αύξηση της αλαζονείας της, χάνοντας την ευκαιρία να θωρακίσει και να θωρακιστεί απέναντι στις νέες εξάρσεις της πανδημίας.
Οι παλινωδίες στις κυβερνητικές αποφάσεις για την διαχείριση της πανδημίας στο δεύτερο και τρίτο κύμα, η κακή ενημέρωση των πολιτών, παρά τα δεκάδες εκατομμύρια που μοιράστηκαν σε μέσα ενημέρωσης, και η υπέρμετρη συνωμοσιολογία οδήγησαν ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών να αρνούνται τον εμβολιασμό.
Ως λύση η κυβέρνηση επέλεξε να στοχοποιήσει τους ανεμβολίαστους, με περιοριστικά μέτρα αλλά και υποχρεωτικό εμβολιασμό για όσους εργάζονται σε συγκεκριμένους τομείς, αφήνοντας όμως απ’ έξω ότι έχει σχέση με την εκκλησία, που αποδεικνύει γι’ άλλη μια φορά ότι είναι κράτος εν κράτη.
Αποτέλεσμα όλων αυτών η αντίδραση των αντιεμβολιαστών που διαδήλωσαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις ενάντια στους εμβολιασμούς.
Το τραγικό για την κυβέρνηση είναι ότι οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές, συμμετείχαν και στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην συμφωνία των Πρεσπών.
Η κυβέρνηση, κατάφερε για άλλη μια φορά να βγάλει μόνη της τα μάτια της, ενώ δεν αποκλείεται, οι χτεσινές διαδηλώσεις να έχουν αντίκτυπο σε αποφάσεις διαχείρισης της πανδημίας και γιατί όχι και στον ανασχηματισμό, καθώς αρκετοί από τους Υπουργούς της κυβέρνησης, έχουν αγαστές σχέσεις με συμμετέχοντες των αντιεμβολιαστικών διαδηλώσεων.
Το διαίρει και βασίλευε μπορεί να λειτουργεί κάποιες φορές για την παραμονή στην εξουσία, όμως αν στραβώσει τότε γίνεται τσουνάμι με ολέθρια αποτελέσματα.