ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Είμαι μέλος «γνωστής ,οργανωμένης μειοψηφίας» ή ένα απλο «κύμβαλο αλαλαζον;»
H Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, το πιο φανταχτερό ανέκδοτο της πόλης του δειλινού, προσεγγίζει πλησίστια τον Σεπτέμβριό της και οι υποτελείς κάτοικοι λούζονται τον καημό του κάθε υπουργού αλλά και την έρμη σχιζοφρένεια κάθε καρμίρη που ,κατά τον υπουργό Μεταφορών, ο άνθρωπος «ερωτώμενος για τις αντιδράσεις μιας μερίδας του κόσμου σχετικά με τις αρχαιότητες στο σταθμό Βενιζέλου απάντησε ότι «οι αντιδράσεις που βλέπω στη Θεσσαλονίκη προέρχονται κυρίως από τις γνωστές, οργανωμένες μειοψηφίες που δεν θέλουν τίποτα να πάει μπροστά σε αυτή την πόλη».
Τι έκπληξη!
Ανήκω ακριβώς κατά τη γνώμη του, σε «γνωστή, οργανωμένη μειοψηφία» και κανονικά, έπρεπε να με πετροβολούν κάθε φορά που ξεμυτίζω.
Κι όμως, το να συνδεθεί μια ράγα με το λιμάνι, να τελειώνει το μετρό και να υπάρξει, ώ της εφευρετικοτητας, ένα φλάηόβερ (δίπατη αουτομπάνα πάνω από την περφερειακή) είναι σχέδια που δεν ανήκουν στην ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, αλλά σε ό,τι κατεβάσει καθε Κουτρούλη η έμπνευσις.
Έχει χρόνια από τότε που ακούστηκε κατι δημιουργικο για την Θεσσαλονίκη και, πιστέψτε το, ακόμη κι αν εκπληρωθούν ΟΛΕΣ οι υπουργικες ονειρώξεις, τα προβληματα του αστικού χώρου θα παραμείνουν ανεπηρέαστα, δηλαδή η αιώνια γκρίνια των μπαγιατηδων δεν πρόκειται να παρενοχληθεί.
Εξάλλου τα πολιτικά πράγματα στενεύουν πολύ: από την αρχή της εβδομάδας, κάθε 7-10 ο Γιώργος Τράγκας επιτίθεται ως πολιτικός ανήρ και όχι ως σχολιαστής των δεινών της χώρας εναντίον ενός πακέτου πονηρών επιδιώξεων, ήτοι του φιλογερμανισμού εν Ελλαδι.
Πταίγουν ο «γερμανός» Σημίτης και το σόι του, ένα ΕΛΙΑΜΕΠ, και μια κοινωνία γερμανοτσολιάδων δεύτερης γενιάς, ήτοι τέκνα της κατοχής.Το πρωί ο Τράγκας αυτά, το απόγευμα στην Βουλη, ο Κυριάκος Βελοπουλος τα ίδια από το Βήμα της. Μοτ α μό.
Εντέλει, μετά τις ρουμπατσίνες εναντίον της Χρυσής Αυγής, επιστρέφει , ακμαία, η αθάνατη πατριωτική δεξιά που έχει λαβει τα μαθήματά της και θα βαρέσει αλύπητα κάθε μπολσεβίκο, όπως την έρμη την Τζούλια Νόβα που φορώντας σφυροδρέπανο στο ντεκολτέ, συμφωνεί με το παλαιό δίστιχο του ευρηματικού Γιάννη Τσατσάγια «για να σε γνωρίσω μες στο πληθος/ φόρεσα τραγιάσκα ώς το στήθος».
Η πόλη είναι «τέως». Προσφυγομάννα όχι. Δεύτερη πατρίδα των Μεγάλων Βλαχων, μήτε. Οι πολιτικοί συνάζονται από «παεζάνους» που γλύτωσαν το λεπιδι των Σουμπερτιανών.
Του Σαλονικού ο πόθος, να ανταμώσει θέση παρκαρίσματος στο κέντρο.
Η παραλια, για το ονόρε. Το ρημάδι του χιλιόμετρου που λείπει από τον αφαλο της Ποτίδαιας, πήρε παράταση.
Με δυο λογάκια, τώρα που ο Πολακης βάζει μυαλο και τσιμπιέται με βελόνα πανδημίας, βλέπω να έρχεται ένα απίστευτο μπουχαρί στην πόλη.
Δεν θα έχει τέλος αυτό το υβρεολογιο και το τελευταίο ζήτημα που προσδοκα η πόλη μας, χαιρετίσματα είναι ένα φλάηόβερ. Θα έλεγα να φυλάξωμεν μπομπότα στο πατάρι, αλλά ποιος με ακούει.
Εις δε την φωτογραφιαν, εικών κατοχικού μαυραγοριτισμου. Μήπως και την απολησμονήσατε.
Κοπούκια, έι κοπούκια!