ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Πριν σχεδόν 15 χρόνια, μόνιμος κάτοικος Λονδίνου τότε, είχα συμμετάσχει σε μια συζήτηση με Εβραίους της διασποράς στο Ηνωμένο Βασίλειο, για το μέλλον του Παλαιστινιακού κράτους.
Η συζήτηση αναλώθηκε περισσότερο στα υπέρ και τα κατά της αναγνώρισης ενός Παλαιστινιακού κράτους από το Κράτος του Ισραήλ.
Η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα τον ρεαλισμό της προσέγγισης από το μεγαλύτερο μέρος των συνομιλητών.
Πολλοί δε από αυτούς που ήταν μόνιμοι κάτοικοι του Η.Β., επιστήμονες, επιτυχημένοι επιχειρηματίες κλπ, είχαν περάσει ένα μέρος της ζωής τους, σε ακραίες συνθήκες στο Ισραήλ, όπως τα κιμπούτς.
Το συμπέρασμα αλλά και η προσπάθεια τους τότε, ήταν ότι θα έπρεπε να αναγνωριστεί το Παλαιστινιακό κράτος για έναν απλό λόγο. Να υπάρχει δηλαδή εκείνη η αρχή, το Παλαιστινιακό Κράτος σ’ αυτή την περίπτωση, που θα λογοδοτεί για την τρομοκρατία, τις επιθέσεις εναντίον του Κράτους του Ισραήλ και όλων των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Στο σκεπτικό τους υπήρχε μια ρεαλιστική προσέγγιση. Στις επιθέσεις από τις οργανώσεις που ελέγχουν τα Παλαιστινιακά εδάφη, Χαμάς, Φατάχ κλπ, δεν μπορούσε να υπάρχει έλεγχος από την πλευρά των Ισραηλινών. Έτσι ο μόνος τρόπος να ελεγχθούν αυτές οι οργανώσεις θα ήταν να τις ελέγχει η Παλαιστινιακή Αρχή, μέσα από την ίδρυση ενός κράτους που θα ήταν υπεύθυνο αλλά και υπόλογο απέναντι στο Ισραήλ.
Μ’ αυτό τον τρόπο την προστασία από τις τρομοκρατικές επιθέσεις θα τις είχε το Παλαιστινιακό Κράτος και κάθε ένοπλη επέμβαση από το Ισραήλ θα είχε μια κάποια νομιμοποίηση, βάση του διεθνούς δικαίου.
Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια και δεν έγινε τίποτε απ’ αυτά που είχαν αποφασίσει να προωθήσουν στην Ισραηλινή κυβέρνηση. Ούτε άκουσα κάτι, παρότι ρώτησα για το θέμα κυβερνητικά στελέχη στα αρκετά ταξίδια που έκανα στην Ιερουσαλήμ.
Αυτή όμως η συζήτηση επανήλθε στη μνήμη μου, διαβάζοντας τις τελευταίες μέρες τις αποφάσεις από ΗΠΑ, ΗΒ, ΕΕ για την μη αναγνώριση της Κυβέρνησης των Ταλιμπάν που ανακοινώθηκε από την Καμπούλ.
Είναι αλήθεια ότι είτε αναγνωρίσουν είτε όχι την Κυβέρνηση των Ταλιμπάν, θα υπάρχει ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ τους.
Μπορεί όμως αυτό να βοηθήσει στην πραγματικότητα και με διαφάνεια την εναρμόνιση με το διεθνές δίκαιο του Αφγανικού καθεστώτος αλλά και την προστασία των ατομικών ελευθεριών των κατοίκων της χώρας; Μάλλον όχι γιατί αυτό που ενδιαφέρει αυτές τις κυβερνήσεις είναι μόνο το business as usual.
Το γερμανικό ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) ζήτησε την Πέμπτη τη διπλωματική αναγνώριση της προσωρινής κυβέρνησης των Ταλιμπάν σε μια προσπάθεια να διευκολύνει τις απελάσεις στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Ο Tino Chrupalla, ο συμπρόεδρος του AfD, σύμφωνα με το εβδομαδιαίο περιοδικό Der Spiegel, εξέφρασε την υποστήριξή του για την αναγνώριση της προσωρινής κυβέρνησης και την επαναλειτουργία της γερμανικής πρεσβείας στην Καμπούλ μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας γερμανικής κυβέρνησης μετά τις γενικές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου.
«Η νέα ομοσπονδιακή (γερμανική) κυβέρνηση πρέπει να αναγνωρίσει την αφγανική κυβέρνηση το συντομότερο δυνατό, ώστε να μπορέσουμε να απελάσουμε μετανάστες που πρέπει να φύγουν από τη χώρα στο Αφγανιστάν», δήλωσε ο Chrupalla.
Μπορεί το AfD να εκφράζει αυτή την άποψη για τους δικούς του ρατσιστικούς και ξενοφοβικούς λόγους, ακροδεξιοί φασίστες είναι εξάλλου, όμως η πρόταση για αναγνώριση της κυβέρνησης των Ταλιμπάν ίσως είναι μια λύση.
Μια λύση για την αποφυγή ριζοσπαστικοποίησης ενός μεγαλύτερου αριθμού Αφγανών, επίβλεψης της εφαρμογής, στο πλαίσιο του δυνατού, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Κάθε μορφή απομόνωσης ενός καθεστώτος από την διεθνή κοινότητα το μόνο που καταφέρνει είναι να δυσκολεύει τη ζωή των πολιτών της χώρας κι όχι των κρατούντων την εξουσία. Τα παραδείγματα πολλά, Κούβα, Βόρεια Κορέα κ.α.
Μήπως τελικά να σκεφτεί η διεθνής κοινότητα την πρόταση του AfD, όχι βέβαια για την απέλαση των Αφγανών της Γερμανίας, αλλά για την ουσιαστική παροχή βοήθειας στους Αφγανούς με την αναγνώριση, άρα και παρέμβαση και έλεγχο της διακυβέρνησης των Ταλιμπάν προς όφελος των πολιτών;