ΠΑΝΟΣ ΖΕΡΒΑΣ Μετά από έναν κολασμένο μήνα στη διάρκεια του οποίου η κυβέρνηση πήγαινε ζαλισμένη από τη μια νίλα του Δράμαλη στην επόμενη, με όρια τις πυρκαγιές και τον ανασχηματισμό της πυρκαγιάς. ο Μητσοτακισμός αντεπιτέθηκε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Το έκανε με το συνηθισμένη του αισθητική Αριστοφανικού αλλαντοπώλη, αλλά με μια αξιοσημείωτη αυτοπεποίθηση. Το καλάθι ήταν γεμάτο με φύκια που εμφανίστηκαν ως μεταξωτές κορδέλες, κι αυτό δεν μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται τα στελέχη του Μητσοτακισμού.
Πού στηρίζεται λοιπόν ο πολιτικός τσαμπουκάς που είδαμε στη Θεσσαλονίκη; Κατά τη γνώμη μου σε ένα και μοναδικό στοιχείο: στην εκτίμηση ότι ο μοναδικός πολιτικός αντίπαλος που μπορεί να αμφισβητήσει την υπέροχη της Νέας Δημοκρατίας, απλά δεν είναι σε θέση να το κάνει. Συνεπώς, υπάρχουν όλα τα περιθώρια για ανασύνταξη και μια σαρωτική αντεπίθεση. Γι’ αυτό επιστρατεύτηκαν οι πάντες, ώστε να γίνει στη ΔΕΘ ένα καινούργιο ξεκίνημα.
Η πραγματικότητα θα δείξει αν αυτή η εκτίμηση του Μητσοτακισμού έχει βάση. Είναι προφανές ότι ο βασικός αντίπαλος του Μητσοτάκη για την πρωθυπουργία είναι πολιτικά αποδυναμωμένος σε σχέση με το 2019 και τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να ανακάμψει με τις δικές του δυνάμεις. Και αυτός βασίζεται, όπως και ο Μητσοτάκης, σχεδόν αποκλειστικά στην αδυναμία του αντιπάλου.
Για τον Τσίπρα λοιπόν το ερώτημα είναι αν η διαφαινόμενη κατάρρευση των αφηγημάτων του Μητσοτακισμού στα λαϊκά στρώματα θα είναι αρκετή για να τον φέρει ξανά στην πρωθυπουργία.
Κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν θα είναι αρκετή. Γιατί ο Μητσοτακισμός ελέγχει απολύτως το κράτος και μπορεί να το χρησιμοποιήσει με πολλούς τρόπους, γιατί τον υποστηρίζουν με κάθε τρόπο (και χωρίς προσχήματα) οι δυνάμεις της διαπλοκής και γιατί έχει περιθώρια πολιτικών συμμαχιών με την εκτός Νέας Δημοκρατίας ακροδεξιά.
Βέβαια, αν ενταθεί και παγιωθεί το νεοφανές φαινόμενο που εμφανίστηκε τον περασμένο μήνα, της λαϊκής χλεύης για τον Πρωθυπουργό, όλα αυτά δεν θα είναι αρκετά, εκτός αν γίνει έγκαιρα και ομαλά η αλλαγή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και την πρωθυπουργία.
Οι βαριάντες είναι πολλές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, αντίθετα με ότι πιστεύουν μερικοί, ο Μητσοτακισμός έχει ημερομηνία λήξεως. Το ρεαλιστικό ζητούμενο είναι μια όχι επαχθής διακυβέρνηση μετά απ’ αυτόν.