anilikos Σκόνταψε η playlist στο θέμα της λίστας του Σίντλερ. Το παίζει ξανά και ξανά απόψε το βράδυ. Ένα πιάνο, μερικές νότες που επαναλαμβάνονται σε διάφορους τόνους και πολλά όργανα. Μια ιστορική πραγματικότητα που έγινε ταινία. Μια λίστα που έσωσε ζωές. Σε μια χώρα όπου οι λίστες, τα χαρτιά, τα προνόμια και τα χαρτιά μετακίνησης είχαν γίνει τρόπος ζωής, μέσο εξαγοράς, τρόπος εξόντωσης και οδηγός για την τελική λύση.
Η Endlösung ήταν η απόλυτη εξόντωση κάθε διαφορετικότητας που επισκίαζε την πεφωτισμένη Άρια φυλή. Μια Τελική Λύση που οδήγησε στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους. Ανθρώπους, που έτυχε να γεννηθούν με διαφορετικά χαρακτηριστικά καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού, ακόμα ακόμα και πολιτικών θέσεων. Ανθρώπους που γεύονταν την ίδια παιδεία με όλους, έως ότου το Ναζιστικό καθεστώς αποφάσισε ότι περισσεύουν. Πως ήταν υπαίτιοι για κάθε κακώς κείμενο επί της γης. Καθώς κανένας καθεστωτικός δεν ήταν διατεθειμένος να επωμιστεί ευθύνη πως έφταιγε αυτός. Πάντα οι άλλοι. Οι “παρείσακτοι”. Παρίες στην ίδια τους τη χώρα.
Αμιγής δεν μπορεί να λογισθεί κανένας πληθυσμός κράτους, εκτός κι αν πρόκειται για κάποια ξεχασμένη φυλή στα βάθη της ζούγκλας ή κάποιο ιδιαίτερα σκληρό καθεστώς (πάλι η λέξη που χαρακτηρίζει το απόλυτο) που ελέγχει απόλυτα εισερχόμενους και εξερχόμενους. Η Ελλάδα λοιπόν, σαν εκκρεμές ενός ρολογιού, βρίσκεται κατά το δοκούν και το συμφέρον, ανάμεσα σε μια Ευρωπαϊκή λογική ανθρωπισμού και μια τακτική ακραιφνούς απολυτότητας για κάθε τι το ξένο στα όρια του χαρακτηρισμού της σε θεοκρατική χώρα κατά “-σταν” ή “-αν”.
Δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού εκφράζουν και πρεσβεύουν ανοιχτά και δίχως αιδώ απόψεις που συνάδουν με θεοκρατικά και απολυταρχικά κράτη Ανατολικής νοοτροπίας επιδαψιλεύοντάς τες με βασικές αρχές Ναζισμού που, υφέρποντας στο παρασκήνιο σιωπηρά, κερδίζουν το δικό τους “χώρο” στην καθημερινότητα. Έναν χώρο που αργά αλλά σταθερά εδραιώνεται επικίνδυνα.
Επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι ένα κυβερνόν κόμμα δεν έχει ακόμα εκφραστεί επίσημα για την υφέρπουσα ναζιστική τάση που εκδηλώνει ένα μέλος της κοινοβουλευτικής της ομάδας. Ακόμα κι αν εκφραστεί τώρα, πράγμα εξαιρετικά απίθανο, ήδη έχει εγκληματικά αργήσει. Η “καταδίκη” μιας κίνησης που δημοσιεύει αβίαστα ονόματα νηπίων στο διαδίκτυο, πράγματι προκαλεί “σοκ”.
Σοκ γιατί η ΝΔ δεν αντιτίθεται σε αυτό και έτσι γίνεται συνένοχος.
Σοκ γιατί ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του Ελληνικού κοινοβουλίου που πολλάκις έχει επικαλεστεί αυτή του την ιδιότητα για να οδηγήσει στα δικαστήρια πολίτες που του ασκούν κριτική, είναι αυτό που λέει η λέξη. Εκλεγμένος. Από κάποιους που έχουν τα ίδια “πιστεύω” με αυτόν. Από κάποιους που τους εκφράζει αυτού του είδους η πολιτική αντιμετώπιση συνανθρώπων και συγκατοίκων σε αυτή τη ρημάδα τη Γη που πατάμε.
Σοκ και θλίψη προκαλεί η εγκληματική σιωπή του ίδιου του Πρωθυπουργού με σιωπηρή δήλωση συνενοχής.
Θλίψη, μόνο, προκαλεί η απουσία της ΠτΔ σε μια τέτοια κίνηση βουλευτή κυβερνώντος κόμματος.
Η απογοήτευση όμως βρίσκεται αλλού και αφορά στην ύπαρξη ικανού αριθμού ψηφοφόρων οι οποίοι έχουν διδαχθεί, γαλουχηθεί και παιδευτεί, με αυτές τις “αξίες” και τα “ιδανικά” δημιουργίας λιστών, ώστε να τον εκλέξουν. Λιστών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πογκρόμ εναντίον οποιασδήποτε διαφορετικότητας, αρκεί αυτή να μπει στο στόχαστρο και να χαρακτηριστεί ως “αιτία” των κακών επί της γης.
Το είδωλο της παρακμής αντικατοπτρίζεται στον βουλευτή Μπογδάνο. Η αιτία όμως βρίσκεται στην πλήρη απαξίωση κάθε ψήγματος ανθρωπιστικής παιδείας. Συνένοχοι όσοι σιωπούν. Εγκληματίες όσοι την κατέστρεψαν.