Πότε θα σώσουμε καμιά Γκάμπι ή Καρολάιν;

Αυτή στη φωτογραφία ειναι η Γκάμπυ Πετίτο. Κάτι θα σας θυμίσει η ιστορία της.
Είναι 22 ετών κι αυτή είναι η τελευταία φορά που την είδε κάποιος εκτός από τον αρραβωνιαστικό της.
Είναι το πιο αναζητούμενο πρόσωπο αυτήν τη στιγμή στις ΗΠΑ.
—————-

Τον περασμένο Ιούνιο η Πετίτο έφυγε με τον αρραβωνιαστικό της, Μπράιαν Λόντρι, για να πάνε ταξίδι με το βανάκι της από τη Φλόριντα στη δυτική ακτή και να ζήσουν στα μεγάλα πάρκα.
Πέρασαν δύο μήνες μόνοι τους σ’ αυτό το ταξίδι, εκείνη όμως διατηρούσε συχνή επαφή με την οικογένειά της αλλά και παρουσία στο Ίνσταγκραμ.
Στις 12 Αυγούστου η αστυνομία κάπου στη Γιούτα πήρε μια κλήση για ένα ζευγάρι που καυγάδιζε. Στο σημείο βρήκαν την Πετίτο και τον Λόντρι να τσακώνονται «και με χρήση φυσικής βίας», όπως είπαν στην αναφορά τους οι αστυνομικοί.
«Και ο άντρας και η γυναίκα φαίνονταν πολύ ερωτευμένοι, όμως, είπαν ότι σκοπεύουν να παντρευτούν και κανείς τους δεν θέλησε να καταγγείλει τον άλλον», συνεχίζει η αναφορά.
«Η γυναίκα είναι σε σύγχυση και μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Δεν πρόκειται για περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας, όσο για περίπτωση ψυχολογικής κρίσης», κατέληξε η αναφορά και πήγε στο αρχείο.
Για να το κάνουμε λιανά «η τύπισσα είχε πάθει υστερία. Γυναίκες….»
Έπρεπε να έχει πάει στο αρχείο;
————————-
Στις 30 Αυγούστου η Πετίτο επικοινωνεί τελευταία φορά με την οικογένειά της, με ένα μήνυμα που κανείς δεν πιστεύει ότι έγραψε εη ίδια: «Δεν υπάρχει σήμα στο Γιόσεμαϊτ».
Την επόμενη μέρα ο Λόντρι και το βανάκι επιστρέφουν στη Φλόριντα, στο πατρικό σπίτι εκείνου, στο οποίο ζούσε το ζευγάρι μαζί με τους γονείς του Λόντρι. Η Πετίτο δεν είναι μαζί του, αλλά αρχικά δεν την αναζητά κανείς, καθώς η οικογένειά της μένει στη Νέα Υόρκη.
Μετά από 11 μέρες, η οικογένεια που δεν καταφέρνει να επικοινωνήσει με την Πετίτο, τη δηλώνει αγνοούμενη.
Η αστυνομία της Φλόριντα πηγαίνει στο σπίτι του Λόντρι, όπου λαμβάνει την απάντηση «επικοινωνήστε με το δικηγόρο μας».
Για τις επόμενες έξι μέρες ο Λόντρι και η οικογένειά του αρνούνται να συνεργαστούν με την αστυνομία.
Οι γονείς της κοπέλας κάνουν μέχρι και ανοιχτή έκκληση από τα ΜΜΕ στην οικογένεια του Λόντρι τουλάχιστον να μιλήσουν μαζί τους, «σας παρακαλούμε, αν έχετε τη στοιχειώδη ευπρέπεια, σας παρακαλούμε βοηθήστε μας να βρούμε το κορίτσι μας, πείτε μας τουλάχιστιν αν το ψάχνουμε στο σωστό μέρος».
Καμία απάντηση και παραδόξως, κανένα ένταλμα.
Έπρεπε να έχει εκδοθεί ένταλμα για τον Λόντρι;
————————-
Δύο μέρες αργότερα η οικογένεια του Λόντρι δέχεται να επιτρέψει επίσκεψη των αστυνομικών στο σπίτι της την περασμένη Παρασκευή.
Οι αστυνομικοί ακούν έκπληκτοι τους γονείς του Λόντρι να λένε ότι έχουν να τον δουν από την περασμένη Τρίτη, αλλά δεν έχουν ιδέα που είναι.
Ακόμη δεν έχει εκδοθεί ένταλμα, αλλά μάλλον είναι θέμα χρόνου, καθώς ο Λόντρι είναι επίσημα πλέον «πέρσον οφ ιντερεστ», ύποπτος λέγεται αυτό.
Θα τον βρουν ποτέ;
Πιθανώς. Και;
Θα βρουν την κοπέλα ποτέ;
ΠΙθανώς, αλλά μάλλον όχι ζωντανή.
Τη σκότωσε;
Δεν ξέρω, το νιάου νιάου στα κεραμίδια λέει «ναι», αλλά δεν δικάζουμε πριν γίνει δίκη. Ή έστω ομολογία. Ή έστω οι ενδείξεις να είναι τόσες που να καταλάβεις ότι το νιάου νιάου λέει συνήθως την αλήθεια.
Οι δύο τους έδιναν την εικόνα ενός πολύ ευτυχισμένου και ερωτευμένου ζευγαριού. Το είπε και ο αστυνομικός που τους μίλησε εκείνη τη μέρα του καυγά.
Αφού έδιναν την εικόνα, λοιπόν, γιατί να μην είναι;
Ο ίδιος αστυνομικός είχε επάνω του μια μπόντι καμ και το βίντεο βγήκε προχθές στη δημοσιότητα. Δεν θέλω να το βάλω, ούτε να το ξαναδώ δεν θέλω, όσοι θέλετε αναζητήστε το.
Βλέπεις, λοιπόν, (ειδικά αν είσαι όργανο) μια γυναίκα σ’ αυτήν την κατάσταση συναισθηματικής κατάρρευσης, να κλαίει ασταμάτητα, κι έναν άντρα δίπλα να είναι απόλυτα ήρεμος και χαμογελαστός και το μόνο που καταλαβαίνεις είναι ότι «α, έχει πάθει ψυχολογική κρίση αυτή»…
Το ευκολάκι: «η υστέρω του χει βγάλει την ψυχή, αλλά αυτός ο καημένος είναι ζεν επειδή την αγαπάει».
Πότε θα μάθουμε ότι μια γυναίκα σε αυτήν την κατάσταση δεν είναι τρελή, αλλά ζητάει βοήθεια; Άσε τι λέει, ΚΟΙΤΑ πώς είναι. Κοίτα και τον άλλον που είναι κουλ.
Πότε θα σταματήσουμε να «ψυχιατρικοποιούμε» στο πόδι και με 1000 στερεότυπα τις γυναίκες, «είναι τρελή, είναι υστερική, έχει περίοδο, είναι ανέραστη», κλπ;
Πότε θα μάθουμε να αντιμετωπίζουμε την αλήθεια χωρίς σαράντα παραμορφωτικούς φακούς προκατάληψης;
Πότε θα σώσουμε καμιά Γκαμπι, Καρολάιν, ετσέτερα πριν γίνει το κακό, αντί να τα λέμε μετά;