Ταλανίστηκε αρκετά ο νους μου για το αν υπάρχει νόημα αναφοράς ενός δημοσιεύματος που καθαρό σκοπό έχει την διαφήμιση της Ιεράς Εξέτασης στις ημέρες μας.
«Πολύ περισσότερο δεν έχουμε δικαίωμα να τον τιμήσουμε, ή να τον προβάλουμε, ως πρότυπο προς μίμηση μέσα στον χώρο της Εκκλησίας»
Ακριβώς αυτή την ανάγκη αυτοπροβολής του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών ικανοποιεί το δημοσίευμα το οποίο κρίνει ως άλλη Ισαβέλλα της Καστίλης τα πεπραγμένα όχι μόνο του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και ποιητές της παγκόσμιας διανόησης τιμημένους με βραβείο Νόμπελ όπως ο Ελύτης.
Αίσθηση προκαλεί δε, η κατάκριση περί «Ανησυχητικά φαινόμενα ειδωλοποιήσεως ανθρώπων σπουδαίων κατά κόσμον» τη στιγμή που στο διαδίκτυο κυκλοφορούν βίντεο από τον ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού όπου το ποίμνιο φυλάει τα πόδια του ιερέα επικαλούμενο καθημερινά θαύματα ιάσεως από ασθένειες. Άνευ προστασίας, μάσκας και αποστάσεων βεβαίως. Πρόκειται για ιερό έδαφος πιστών.
Δεν ανήκει στην Μητρόπολη Πειραιώς; Μα η Ιερά εξέταση είχε δράση σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ποιος εμποδίζει τους πεφωτισμένους δυσκοίλιους δημοσίους υπαλλήλους να “δράσουν” κι εκεί;
Γενικώς δηλαδή ποιος τους εμποδίζει να εξυβρίζουν νεκρούς, αξίες, πανανθρώπινα ιδανικά και να προωθούν διακρίσεις προς πάσα κατεύθυνση; Θλιβερά κανένας.
Οι καλοκαιρινές πυρκαγιές έσβησαν ως επί το πλείστον. Ο Τζορντάνο Μπρούνο και ο Γαλιλαίος καταδικάστηκαν και ο πρώτος κάηκε στην πυρά το 1600. Ο Μίκης πρόλαβε να ταφεί. Να μην καταδικαστεί εν ζωή. Αλήθεια, ποιος θυμάται τον Ρομπέρτο Μπελλαρμίνο, τον καρδινάλιο που καταδίκασε τον Τζορντάνο Μπρούνο εις θάνατο;
Σ.Σ. Το άγαλμα του Τζορντάνο Μπρούνο δεσπόζει σε κεντρική πλατεία της Ρώμης προς υπενθύμιση της φρικαλαιότητας. Ο Μίκης έχει ήδη περάσει στην Αθανασία. Ναι, αυτήν την κατά κόσμον. Υπερήφανα.