ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ H ιστορία με τις φρεγάτες-Μπελάρες, τα Ραφάλ και οι αναβαθμίσεις των Φάντομ κσι τα ρέστα, συνδυασμένα με τις τουρκικές εκρήξεις οργής, δεν με μετέφεραν σε μια εξημμένη συμπεριφορά του ελληνικού πολιτικού κόσμου, αλλά στο περιβάλλον μιας σχολικής αυλης δημοτικού σχολείου, όπου τα παιδάκια κρυφοκοιτάζουν την φιλία του μικρού Σαμαράκη με τον μικρό Βενιζελάκη, ο μικρός Αλεξάκης γκρινιάζει ασταμάτητα και ο επίσης μικρός Κυριακούλης ανυπομονεί να έρθει το διάλειμμα για να φάει το πακεταρισμένο πρωινό του.
Δεν είναι, ξέρετε, βλαπτικό, να συνάπτεις συμμαχίες, όχι επειδή έγινες περιζήτητος, αλλά επειδή οφείλεις να βρεις συμπαίκτες στο πιγκ πογκ κι όταν το κατορθώνεις , δεν παινεύεσαι μεν, αλλά κερδίζεις ποντους στα κοριτσάκια της αυλής παραδίπλα, που σε θαυμάζουν, δίχως να διακόψουν την Τσιγκολελέτα τους.
Καταλήγω στο συμπέρασμα πως ,εάν υποθέσω πως ο Σύριζα εκφράζει μιας μορφής αριστερά, προκαλεί μάλλον γελάκια στους μαθητές,επειδή ψάχνει τρόπους να μη πει την προσευχή. Μαζί με την πέραν του ιώδους αριστερά και το ΚΚΕ, σύν τους «αριστερούς»(κατα βάθος αξιωματικούς που έπαιζαν χρόνια των αριστερό).Και σημειωτέον πως στο μέλλον, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει αριστερή κυβέρνηση, παρά δεξιές, πατριωτικες πτυχώσεις :για θερμό επεισόδιο ετοιμαζόμαστε. Αλλά η σύμπραξη των Αγγλοσαξόνων από τη μιά, η πυθία ων Γερμανικών εκλογών και η αναβασταγιά του Μακρον, εμένα μου μυρίζει κινέζικα μυστήρια .
Εϊναι μια καθαρόαιμη πολιτική ενδοδεξια κρίση, οι αρχηγοί που ξεχώρισαν μετά το 2016, θα τα μαζεύουν με κόκκινα ΄μαγουλα από ντροπή.