ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πληθυσμό 10,8 εκατομμυρίων και μετρά μέχρι σήμερα 14.991 νεκρούς από κορονοϊό. Με βάση τα στοιχεία του ECDC – αναλόγως της εβδομάδας στην οποία καταγράφονται τα στατιστικά – είναι τρίτη ή τέταρτη σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού σε όλη την Ευρώπη. Εχει επίσης τριπλάσιο ποσοστό θνητότητας από τον μέσο όρο της Ε.Ε. και κάθε εβδομάδα χάνει, κατά μέσο όρο, 300 ανθρώπους από τον κορονaϊό.
Όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ρώτησε τον πρωθυπουργό γιατί συμβαίνει αυτό και τον κάλεσε να αποδώσει και να αναλάβει ευθύνες, εισέπραξε την απάντηση από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι επιχειρεί να… αλλάξει ατζέντα. Και ότι προσπαθεί – με τρόπο «θλιβερό, ηθικά και πολιτικά», όπως είπε ο Γιάννης Οικονόμου – να στρέψει τα φώτα μακριά από την… αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας. Κοινώς, ο Τσίπρας είναι ηθικά και πολιτικά υπόλογος διότι ρωτά γιατί στην χώρα μας πεθαίνουν κάθε μέρα τριπλάσιοι άνθρωποι απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, και δεν αφήσει την κυβέρνηση να εισπράξει ανέμελη τις δάφνες της στρατηγικής συμμαχίας με τον Μακρόν.
Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος έθεσε το ίδιο ερώτημα – προς την επιστημονική κοινότητα εκείνος – και είπε πως δεν είναι δυνατόν «να έχουμε εξοικειωθεί με το ότι πεθαίνουν 300 άνθρωποι την εβδομάδα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα», δεν του δόθηκε καμία απάντηση. Η παρέμβασή του απλώς «θάφτηκε». Ακολούθησε μόνον μια κυβερνητική διαρροή, σύμφωνα με την οποία «τα στοιχεία του ECDC δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι 17η σε αριθμό θανάτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση».
Τα στοιχεία όμως που τεκμηριώνουν αυτή την κατάταξη δεν δόθηκαν μαζί με την διαρροή. Ούτε υπάρχουν. Αντιθέτως υπάρχουν τα – διαθέσιμα και ανοιχτά σε όλους – στοιχεία του ECDC, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων, που δείχνουν ότι την εβδομάδα που ολοκληρώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου η χώρα μας βρισκόταν στην τέταρτη θέση της Ε.Ε. σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού, πίσω μόνον από την Βουλγαρία, την Λιθουανία και την Ρουμανία. Είχε 47,6 απώλειες ανά εκατομμύριο πληθυσμού με τον αριθμό κρουσμάτων να φθάνει στα 287,5 ανά 100 χιλιάδες πληθυσμού. Στο ίδιο διάστημα, ο ευρωπαϊκός μέσος όρος βρισκόταν στους 17,1 θανάτους με 146,9 κρούσματα.
Τα ίδια στοιχεία, για το ίδιο διάστημα, δείχνουν ότι η Ισπανία είχε 19,1 θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού, η Κύπρος 16,9, η Γαλλία 14,1, η Αυστρία 12,7 και η Γερμανία 9,4. Και δείχνουν ακόμη ότι η χώρα μας, με 1,2 εισαγωγές σε ΜΕΘ την εβδομάδα ανά 100 χιλιάδες πληθυσμού εμφανίζει μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων ακόμη και από ην Λετονία και την Σλοβενία, οι οποίες έχουν περισσότερες εισαγωγές σε Μονάδες.
Το ζητούμενο προφανώς δεν είναι η ανάδειξη νικητών και ηττημένων σε αρένα θανάτων. Ούτε η πολιτική σύγκρουση με καταμέτρηση νεκρών. Είναι όμως ζητούμενο το γιατί η Ελλάδα – μια χώρα που, θεωρητικά τουλάχιστον, βρίσκεται στις πρώτες ταχύτητες της ευρωπαϊκής ανάπτυξης – εμφανίζει τόσο δραματικά ποσοστά θνητότητας. Φταίνε τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού; Φταίει η μη επαρκής υποδομή στο σύστημα Υγείας, η ελλιπής ιχνηλάτιση – φταίνε όλα μαζί; Και τι μπορεί να γίνει, και πως προτίθεται, εάν προτίθεται, να το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση;
Το ερώτημα τέθηκε, αρμοδίως, χθες και στην αναπληρωτή υπουργό Υγείας Μίνα Γκάγκα, η οποία τυγχάνει και γιατρός. Απάντησε, περίπου, ότι είμαστε πανευρωπαϊκό πρότυπο κι απλώς δεν το ξέρουμε – κάτι σαν… covid free όαση της Ευρώπης: Είπε ότι τα στοιχεία που ο επικαλείται ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είναι αληθή και πως «σε συνολικό αριθμό θανάτων είμαστε στις πέντε καλύτερες χώρες της Ευρώπης», δηλαδή στις πέντε χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά.
Δύο τινά συμβαίνουν. Ή ο ECDC αναρτά fake news στους επίσημους πίνακές του, ή η κυρία Γκάγκα και οι «κυβερνητικές πηγές» κάνουν δημιουργική λογιστική.
Κάνουν στατιστικό window dressing για να κρύψουν τους νεκρούς. Αντί να συγκρίνουν, δηλαδή, θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού – που είναι και το βασικό μέτρο του ECDC – συγκρίνουν «συνολικό αριθμό θανάτων» σε χώρες με διαφορετικό πληθυσμό, π.χ. ανάμεσα στην Ελλάδα των 10,8 εκατομμυρίων και την Γερμανία των 84 εκατομμυρίων.
Εάν ισχύει το δεύτερο, απλώς η κυβέρνηση δεν έχει αγωνία για το πόσοι και γιατί πεθαίνουν κάθε μέρα, και κάθε εβδομάδα στην χώρα. ‘Εχει πολιτική αγωνία γιατί τα θύματα της χαλάνε το success story.
Οι νεκροί όμως δεν κρύβονται – το Μάτι έχει «μιλήσει» προ πολλού επ’ αυτού. Και η δημιουργική λογιστική πάνω σε ανθρώπινες ζωές δεν είναι επικοινωνιακό εργαλείο, είναι πολιτική ύβρις για νεκρούς και ζωντανούς…