ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Kαθώς το facebook δεν είναι κόμμα, μήτε πλατφόρμα απόψεων, θα παραμένει ,όσο αντέχεται και κρατιέται,ως μία κρυψίνους και προτεστάντικη δοξασία με στεατοπυγικούς νόμους,που καταδιώκει και απεχθάνεται ό,τι και ο ιερέας Κλεόφις που υποδύεται ο Τζέημς Μπράουν στους Μπλουζ Μπράδερς: τις θηλές του γυναικείου στήθους και παρόμοια.
Ωστόσο, μαζεύει υπό καθεστώς αβρής φιλοξενίας, ό,τι κατεβεί στην κούτρα σου, αρκεί να αυτοχαρακτηριστείς «λωλοστεφανής».
Συγκινησιακον φόρτο είναι αδύνατον να μεταφέρει αυτή η πηκτίνη που παράγει άτονα συναισθήματα-παύει να έχει ιδιότητες, όταν μπαίνει στα χωράφια της εξομολόγησης, της λογοτεχνίας και της ιεροπρεπούς βωμολοχίας.
Δοκιμάστε να κάνετε εισαγωγή Αριστοφάνη, και τα λέμε.
Ωστόσο, το facebook, υπάρχει όσο ο Χρόνος εμφανίζεται ως άνευ απαιτήσεων μοιρολατρεία. Εάν, για παράδειγμα, κάποιος ή κάποια ή κάτι, θελήσει να θυμίσει στο κοινό ένα απόγευμα Κυριακής πάνω στην δύση, όπου μία διμοιρία στρατού με έναν σαλπιγκτή, ηχεί την υποστολή της Σημαίας, είναι πρόβλημα εάν προσθέσει μια δυναμική λεπτομέρεια: πως οι περιπατητές της κυριακάτικης βόλτας, πάγωναν σε στάση προσοχής, οσο κρατούσε η τελετή.
Αυτή η παύση, συσχετισμένη με καποιο αεράκι ή ποτάμι παρακείμενο, ή κινηματογραφικη σκηνή σοσιαλιστικού ρεαλισμού,δεν έχει στην ψύχα της κάποια νοσταλγία ή ξαφνικο φλασάκι. Ομως, υπήρξε.
Γι αυτό και το facebook θα παραμείνει πεισματικά στη φωλιά και στη λόχμη του.
Και δεν θα έχει κανένα νόημα εάν, ως δεινός εκμεταλλευτής της βιωματικής λεπτομέρειας, υπενθυμίσεις στον αέρα, ήτοι στο κοινό σου πως, ανάμεσα Αγίου Δημητρίου και 28ης Οκτωβρίου, υπήρχε επί πολύν καιρό, στες 27 του μηνός, η εορτή της Σημαίας.