ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Κάποιοι έχουν μπερδέψει τον παραγοντισμό με τη συνηγορία, λόμπινγκ στα ελληνικά για όσους δεν καταλαβαίνουν τις «ξένες» λέξεις.
Το πρώτο, ο παραγοντισμός, σαφώς μειωτικός χαρακτηρισμός, εκφράζει τη νοοτροπία ή την τάση κατά την οποία επικρατούν οι παράγοντες σε βάρος των θεσμών.
Στο λόμπινγκ, ένα άτομο ή μια ομάδα έχει στόχο να επηρεάσει τις αποφάσεις εντός πολιτικών, οικονομικών ή κοινωνικών συστημάτων ή ιδρυμάτων.
Αυτά έτσι για να ξεχωρίσουμε τις ιδιότητες των δυο δράσεων.
Προφανώς εκεί στην Αμερική, μερίδα ομογενών, της παλιάς φρουράς, έχει μπερδέψει την βούρτσα με την σκούπα και τον παραγοντισμό με το λόμπινγκ.
Τα δείγματα για το λόμπινγκ που ασκεί η ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ, μια από τις πιο ισχυρές όπως τουλάχιστον λένε ότι είναι, δεν έχει δώσει και ιδιαίτερα αποτελέσματα στην μακραίωνη ιστορία της.
Αποσπασματικές κινήσεις, αντιφατικές δράσεις και μείωση της αξιοπιστίας της είναι ένα μέρος της δράσης της ελληνικής κοινότητας, που κοιτάζει πιο πολύ στην Ελλάδα και τα πολιτικά κόμματα, παρά στην ενίσχυση της φωνής της στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Αν και στο λόμπινγκ δεν διαπρέπουν, στο παραγοντισμό όμως είναι μεγάλες μανούλες.
Πεδίο δόξης λαμπρό για παραγοντισμό, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, που χρόνια τώρα έχει γίνει κέντρο διαγωνισμού επιρροής για διάφορους σοβαρούς και ασόβαρους, παράγοντες και παραγοντίσκους.
Βέβαια εδώ υπάρχει μεγάλη ευθύνη και από την ίδια την Αρχιεπισκοπή, η οποία έχοντας ανάγκη από οικονομική ενίσχυση για να «επιβιώσει» δεν λέει όχι σε παράγοντες αμφιβόλου προέλευσης που την ενισχύουν, πάντα με ανταλλάγματα.
Τα όσα συζητιούνται μεταξύ τύρου και αχλαδιού, στη Νέα Υόρκη δεν γράφονται. Πολλές φορές είναι και κακίες που εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν δια ίδιον όφελος, όμως δεν παύουν να είναι ζητήματα προς διερεύνηση.
Δεν είναι αμελητέα περίπτωση ο Ναός του Αγίου Νικολάου στο σημείο «Μηδέν» όπου έγινε η τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμου Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Όσα ακούστηκαν ή γράφτηκαν αλλά για κάποιο λόγο δεν ερευνήθηκαν όσο έπρεπε, μπορούν να αφήσουν την φαντασία να συμπληρώσει τα υπόλοιπα.
Ήταν εξάλλου κι ένας από τους λόγους της αλλαγής στο θρόνο της Αρχιεπισκοπής του Δημήτριου από τον Ελπιδοφόρο.
Ως είθισται σε κάθε αλλαγή υπάρχουν οι χαμένοι, που όμως ήταν οι κερδισμένοι με την προηγούμενη κατάσταση. Κι αυτό φέρνει αντιδράσεις, όπως είναι λογικό, στον παραλογισμό του παραγοντισμού.
Και στο στόχαστρο βρέθηκε όπως ήταν φυσικό ο νέος ένοικος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, από το κατεστημένο που είδε να χάνει τα πρωτεία.
Ευτυχώς η επίσκεψη του Πατριάρχη, για το κύρος της Αρχιεπισκοπής και του Επισκόπου, έδωσε τέλος, ελπίζω, στον παραγοντισμό όσων θα ήθελαν να απομακρύνεται ο Ελπιδοφόρος από την θέση του ή να εγκαλείται.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν ξεκάθαρος για τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής καθώς χτες δήλωσε ότι «από το Πατριαρχείο έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του κ. Ελπιδοφόρου, γι’ αυτό άλλωστε και τον εκλέξαμε ομόφωνα και το στείλαμε για να ηγηθεί όσα χρόνια το επιτρέψει ο Κύριος. Τον εκλέξαμε γιατί υπό τας παρούσα συνθήκας δεν μπορούσαμε να βρούμε άλλον καλύτερο και καταλληλότερο γι΄ αυτή την περίπτωση».
Πιο ισχυρή στήριξη δεν θα μπορούσε να λάβει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, έχοντας έτσι την δυνατότητα να ξεκαθαρίσει την αυλή και τους αυλικούς που μόνο κακό κάνουν με τον παραγοντισμό τους στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Το χείριστο βέβαια όλων όσων έλαβαν χώρα γύρω από τον κ. Ελπιδοφόρο τον τελευταίο μήνα, ήταν η συμμετοχή της Ελληνίδας Πρέσβειρας στα μαγειρέματα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Άραγε τα γνωρίζει αυτά το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου, που την είχε επιλέξει ως Διπλωματική Σύμβουλο του Πρωθυπουργού;