ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Με δυσκολία διαβάζω στην Πέτρα της Υπομονής:
[Η Υπουργός] με έγγραφό της προς τον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού Γιώργο Διδασκάλου, ζητά να εξεταστεί άμεσα, με την αρμόδια Διεύθυνση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΔΙΝΕΠΟΚ), κατά πόσο πληρούνται τα κριτήρια του Ν. 3028/2002 «Περί προστασίας των Αρχαιοτήτων ως εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» προκειμένου το σύνολο της συλλογής [της ΑΕΠΙ]να χαρακτηριστεί Νεώτερο Μνημείο. Η συλλογή, που απαρτίζεται από δίσκους, μήτρες ηχογραφήσεων, παρτιτούρες, cd, dvd, στεγάζονταν στο υπόγειο του κτιρίου στο Μαρούσι, σε χώρο ειδικά διαμορφωμένο εν είδει «Μουσείου».
Για αυτήν την Εταιρεία που μάζευε και εν μέρει μοίραζε τα πνευματικά δικαιωματα συνθετών και στιχουργών, κρατώντας την Άρτα και τα Γιάννενα για τον κόπο της, το Υπουργείο αναρωτιέται εάν υπάγεται στα Νεότερα Μνημεία.
Πρέπει να υπάρχουν πάνω από 16 χιλιάδες «εταίροι» αυτού του γλυκύτατου σχεδίου, και ο δικός μου αριθμός του Θηρίου είναι 4343, καθώς είμαι γραμμένος πάνω από 40 χρόνια στην ΑΕΠΙ.
Από αυτό το παρτάλι, έγιναν ικανοί να θεσφατίζουν πόσο Μεγάλοι Είναι, ίσως μία εκατοντάδα Συνθετών και Στιχουργών και δεν λέω άλλα, καθώς ως εν πολλαίς αμαρτίαις λανθάνουσα Εταιρίς(ή Εταίρα)παρέδωσε το πνεύμα η καημένη, αφήνοντας όχι τόγκες και εξοργιστικές αμοιβές προς ελάχιστους, αλλά και καταπάτησε πολλές καλώς εννοουμενες εταιρικές σχέσεις.
Ίσως μόνον ο ΟΣΔΕΛ μια εταιρεία για γραφιάδες φιλοτιμα πράττει, καθώς ενώ έχω, μαζί με χιλιάδες βόδια, δικαιωμα να εγγραφώ, δεν έχω καταφέρει να έρθω σε επαφή μαζί τους. Αγράμματος γαρ.
Η όλη ιστορία (που θα την ζαλωθούμε και ως Εθνική Κληρονομιά!) μου θυμίζει έναν απόστρατο αξιωματικό της Χωροφυλακής που έγραψε δυο τόμους ριμαρισμένης ποίησης, αφιερωμένους στους πρωθυπουργούς Καραμανλή και Παπανδρέου (ανάμεσά τους και ύμνο προς την Κορίννα Τσοπέη) με την ίδια επωδό προς την Εξουσία:
«Κύριε Πρωθυπουργέ!
Είμ΄ένας κωδικοπληκτος απ΄το πενήντα ένα
Κι έχασα δικαιώματα που είχα κεκτημένα»
Είπα «Τσοπέη» και σκέφτηκα να σας θυμίσω το πιο λαμπρό αστέρι της συλλογής:
«Εϊναι πολλα τα κάλλη σου, χρυσή είν΄η καρδιά σου
Ήμουν εγώ συνάδελφος και φίλος του μπαμπά σου»