anilikos Κακομάθημένο παιδί της Δύσης. Μια κακέκτυπα βαλκανίζουσα χώρα που επιθυμεί να ζήσει δυτικοευρωπαϊκώ τω τρόπω αλλά προσκολλημένη σε Οθωμανίζουσες πολιτικές μέσης ανατολής σε κάθε στιγμή του κοινωνικού βίου.
Ανεξαρτήτως απόχρωσης, το κράτος και η διαχρονική πολιτική της Ελλάδας περιστρέφεται γύρω από έναν διαρκή εφησυχασμό που αντικατοπτρίζεται πλήρως στην ιστορική, πλέον, φράση “Λεφτά υπάρχουν”. Μια φράση που σε έναν ακαλλιέργητο λαό που ψηφίζει κατά 62% στις εθνικές εκλογές και εμβολιάζεται κατά της πανδημίας επίσης κατα το ίδιο ποσοστό, αφήνει να εννοηθεί πως υπερίπταται στους Ελληνικούς αιθέρες κάποια αόρατη δύναμη που ό,τι ανέμελο και να πράξουμε ως πολίτες, πολιτικοί, ιθύνοντες και ψεκασμένοι, θα απολαμβάνουμε της αδιόρατης προστασίας αυτής της δυνάμεως.
Αρκεί να πάμε με τα νερά αυτού που μας κυβερνά, ψυχή τε και σώματι. Διότι εφόσον ο Πλεύρης ως υπουργός υγείας, μαζί με πλήθος κυβερνητικών, διαχειρίζεται τα σώματα των ασθενών, με στεντόρειες διακηρύξεις πως δεν θα γίνει λοκντάουν, μάλλον μεταποιεί την ιστορική φράση ως “ΜΕΘ υπάρχουν”. Μονάχα που η Μίνα Γκάγκα σκοντάφτοντας επάνω σε ασθενείς διάσπαρτους στους διαδρόμους, έχει διαφορετική άποψη.
ΜΕΘ δεν υπάρχουν.Ούτε νοσηλευτικό προσωπικό. Ούτε ικανό σύστημα υγείας. Όπως δεν υπήρχαν και ένα χρόνο πριν, πάλι Νοέμβρη μήνα. Τα κακομαθημένα παιδιά της Δύσης όμως θέλουν να ζουν με τα πρότυπα της Σουηδίας. Μιας Σουηδίας που με ποσοστό εμβολιασμού 67% μετράει περί τα 1000 κρούσματα ημερησίως.
Υψηλό το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης στη χώρα, έβδομη στη σειρά παγκοσμίως ως προς τη διαχείριση της πανδημίας, η Σουηδία δείχνει, με τα όποια εσωτερικά προβλήματα, πως διαθέτει αρκετά μεταξωτά οπίσθια.
Η ασυμβατότητα μεταξύ Δυτικής επιθυμίας και Μεσανατολικού ταμπεραμέντου στην Ελλάδα αποδιοργανώνει, περιπλέκει και δυσχεραίνει την απλή, καθημερινή αντίληψη που διαθέτει ο κάθε Δυτικός Ευρωπαίος:
Δεν πληρώνουμε τιμωρητικά τους φόρους. Δεν είναι η φορολογία το χαράτσι στο σουλτάνο για να μας αφήνει ανενόχλητους να κάνουμε ό,τι επιθυμούμε στο τσιφλίκι του. Είναι παρακαταθήκη για παροχές που είναι αναγκαίο να απαιτεί ο καθένας από εμάς. Γενικευμένα και μαζικά για το καλό όλων.
“Λεφτά υπάρχουν” όταν βρισκόμαστε σε πλήρη διαύγεια κινήσεων, εξόδων, παροχών. Όταν οι γιατροί του ΕΣΥ πολεμάνε χωρίς άδειες, πολλές φορές ρεπό και φυσικά με αδιανόητα ωράρια εργασίας εδώ και 2 χρόνια έναν εχθρό, χωρίς να έρχονται ουσιαστικές ενισχύσεις, δεν “μαθαίνουμε να ζούμε με την πανδημία”. Απομυζούμε και τις τελευταίες ρανίδες αισθήματος ευθύνης των ανθρώπων.
Δεν θα ανήκουμε ποτέ στη Δύση εφόσον ακαλλιέργητα ζητάμε και απαίδευτα απαιτούμε. Εφόσον δεν εμβολιαζόμαστε για το κοινό καλό της χώρας και την προκοπή της. Εφόσον τοποθετούμε καρέκλες για να παρκάρει η κόρη μας στο δρόμο. Εφόσον γλύφουμε για να πάρουμε την επιδότηση. Εφόσον αποδεχόμαστε αυξήσεις σε ενοίκια ενώ το 2% στον κατώτατο ομοιάζει μκρόβιο εμπρός στο 30% ανατιμήσεων που κυριαρχεί παντού.
Εφόσον δεν διαθέτουμε την κριτική σκέψη να διακρίνουμε το γενικό συμφέρον, ο εγωιστικός ατομισμός θα μας φέρνει κάθε φορά εγγύτερα στη Μέση Ανατολή. Σουλτάνους άλλωστε εκλέγουμε πολλούς.