ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Πριν τον Ανδρέα Λοβέρδο, τα έχει πει όλα ο Ούίνστον Τσώρτσιλ και δη με εκείνο το αξεπέραστο βρετανικό φλέγμα. “Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε”,έλεγε και είναι αλήθεια πως αποτελεί έκτοτε μια στερεοτυπική στάση πάρα πολλών πολιτικών. Ο υποψήφιος για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής το …εκτόξευσε.
Στην τελευταία ομιλία του δεσμεύτηκε πως εφόσον εκλεγεί ο στόχος του είναι να καταστήσει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αξιωματική αντιπολίτευση! Sky is the limit, που λένε οι αγγλοτραφείς. Γιατί όχι και κυβέρνηση με αυτοδυναμία;
Υπάρχει, βεβαίως, και το άλλο που έχει πει πάλι ο Τσώρτσιλ. “Η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου”. Αλλά αυτό είναι πρόωρο να το ισχυριστεί κανείς και σε κάθε περίπτωση δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο υποψήφιο.
Με τη στάση του στην ψηφοφορία για τους Ποινικούς Κώδικες, ωστόσο, στην οποία ψήφισε “υπερ” επί της αρχής του σχετικού νομοσχεδίου, την ώρα που η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του οποίου θέλει να ηγηθεί περιορίστηκε σε ένα ισχνό “παρών” (προς συγκερασμό μάλλον των εσωτερικών του αντιθέσεων), ο Ανδρέας Λοβόερδος λένε αρκετοί πως αποκάλυψε τις προθέσεις του για την επόμενη μέρα. Την δικαιολόγησε με το επιχείρημα πως αποτελεί πάνδημο αίτημα η αυστηροποίηση των ποινών για μια σειρά “βαριά” αδικήματα. Ωστόσο πάνδημα αιτήματα υπήρξαν κι άλλα, είτε υπέρ κάποιων νομοσχεδίων της κυβέρνησης, είτε κατά. Δεν έπραξε το ίδιο, ίσως επειδή η παρουσία της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά δεν άφηνε περιθώρια για αποκλίσεις.
Όμως, η δήλωσή για το σχέδιό του που θα μετατρέψει το απισχνασμένο ΚΙΝΑΛ σε αξιωματική αντιπολίτευση καταγράφεται ως η πιο φιλόδοξη (;) που έχει ακουστεί εδώ και πολύ καιρό. Εννοεί, προφανώς, πως στις επόμενες εκλογές η Ν.Δ θα είναι πρώτο κόμμα (λογική πρόβλεψη, για να είμαστε ειλικρινείς) και πως δεύτερο κόμμα δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά η πολιτική νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ υπό την δική του αρχηγία. Δηλαδή, περίπου τα 2/3 των ψηφοφόρων που έχουν στεγαστεί από το 2012 και εντεύθεν στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θα περάσουν την Ερυθρά Θάλασσα αναζητώντας τη νέα Γη της Επαγγελίας σε όσα υπόσχεται για το μέλλον ο ίδιος.
Παρότι δεν προκύπτει από καμία δημοσκόπηση, ούτε, φυσικά, από τα εγχειρίδια πολιτικής λογικής που κυκλοφορούν, ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει δικαίωμα να το ισχυρίζεται και έχει ακόμα περισσότερο το δικαίωμα και την δέουσα ευελιξία να εξηγήσει εκ των υστέρων πως δεν εννοούσε ακριβώς αυτό που είπε αλλά κάτι άλλο. Τα έχει πει, όπως προείπαμε, ο Τσώρτσιλ.
Η ουσία, όμως, είναι πως με όσα υποστηρίζει δημόσια το τελευταίο διάστημα δημιουργεί την εντύπωση πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει στο ΚΙΝΑΛ εάν επικρατήσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Συνεχίζει, για παράδειγμα, να του χρεώνει την βεβαιότητα πως θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος το διαψεύδει και δηλώνει “ούτε με τον ένα, ούτε με τον άλλον”. Όμως, ενώ κατηγορεί τον Παπανδρέου ότι αλληθωρίζει προς την Κουμουνδούρου, ο ίδιος προσεγγίζει κοινοβουλευτικά τη Ν.Δ. Δύσκολο να συνυπάρξουν στο ίδιο κόμμα μετά την εκλογή ηγεσίας (με το παραπάνω σενάριο), ιδιαίτερα δε εάν το νέο ΚΙΝΑΛ αφήσει ανοικτό υπό προϋποθέσεις το ενδεχόμενο να συνομιλήσει με τον Αλέξη Τσίπρα μετά την κάλπη της απλής αναλογικής.
Για όλα αυτά, βεβαίως, θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι και του ΚΙΝΑΛ και εν γένει. Η ουσία είναι πως η διαδικασία εκλογής ηγεσίας χάνει τη λάμψη που φαινόταν να είχε αποκτήσει, κι όταν οι 6 υποψήφιοι δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν στο πόσα και τι είδους debate θα πραγματοποιηθούν (ευθύνεται αναμφίβολα ο Παπανδρέου γι αυτό) μοιάζει ακόμα δυσκολότερο να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια στέγη.