ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ Αυτό είναι κάτι που μερικοί/ες μάθαμε από πολύ νωρίς:
Η Ελλάδα (και όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά υπερβολικά πολύ η Ελλάδα) είναι μια χώρα στην οποία αν εκφέρεις λόγο που ξεφεύγει από τη νόρμα, ή λόγο αντίθετο προς όσα θέλει και βολεύεται ν’ ακούει η νόρμα και οι εκπρόσωποί της, ο λεγόμενος μέσος Έλληνας δλδ, πρέπει να είσαι όχι απλώς χαλκέντερος αλλά τριπλοθωρακισμένος.
Να έχεις προετοιμαστεί ότι θα σου σκαλίσουν μέχρι έβδομης γενιάς πίσω ό,τι θεωρούν ότι μπορεί να έχεις κάνει λάθος.
Ακόμη κι αν το «λάθος» είναι στο δικό τους μυαλό και μόνο.
Διότι το «λάθος», συνήθως, είναι απλώς το διαφορετικό.
Δεν έχει σημασία τι πρεσβεύεις.
Ούτε ο χαρακτήρας σου, το πραγματικό ήθος σου, η ουσία που κουβαλάς μέσα σου.
Σημασία έχει με ποιον κοιμάσαι, ή δεν κοιμάσαι, πώς ντύνεσαι, τι μουσική ακους, αν χωράς σε ΟΛΑ, μα όλα τα στερεότυπα ή τολμάς να ξεφεύγεις από αυτά, τέτοια πράγματα έχουν σημασία…
Τρως αδιανόητες επιθέσεις από τους φαινομενικά άψογους, τους δήθεν άμεμπτους, που άμα τους γυρίσεις ανάποδα θα δεις τέρατα να κρύβονται πίσω από τις καλογυαλισμένες βιτρίνες.
Τρως αδιανόητες επιθέσεις από τους ανόητους, τους ακαλλιέργητους και τους αμόρφωτους που δεν μπορούν να σε αντικρούσουν σε κανένα γνωσιακό επίπεδο και επιστρατεύουν όλα τα ανήθικα όπλα στη γη, νομίζοντας ότι έτσι στηλιτεύουν τη δική σου ηθική.
Στο μυαλό τους είσαι ανήθικος επειδή είσαι διάφανος και επειδή δεν επέλεξες το δρόμο της ψεύτικης βιτρίνας, ή της Χ (επίσης ψεύτικης) κοινωνικής σύμβασης.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν, βέβαια, είναι ότι στο τέλος της ημέρας όλοι είμαστε διάφανοι, διότι οι βιτρίνες είναι έτσι κι αλλιώς διάφανες μπάι ντιφόλτ.
Το μόνο που μας ξεχωρίζει σαν είδη είναι ότι οι από επιλογή διάφανοι δεν ασχολούμαστε με το τι κάνουν εκείνοι.
Όχι ότι δεν ξέρουμε, ελάτε τώρα…
Δεν ασχολούμαστε.
Διότι το πραγματικό ήθος δεν βρίσκεται ούτε στο κρεβάτι σου, ούτε στο πόσο συχνά πας στην εκκλησία, ούτε στο πόσο τηρείς -δήθεν- τις κοινωνικές νόρμες, ενώ στην πραγματικότητα τις καταπατάς κρυφίως 30 φορές τη μέρα.
Το πραγματικό ήθος κρύβεται σε πράγματα που όσοι τα ξέρουν, τα ξέρουν και όσοι δεν τα ξέρουν δεν θα τα καταλάβουν ποτέ.
Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που έχω δεχθεί επίθεση επί προσωπικού και επί προσωπικότητας στη ζωή μου, θα είχα αγοράσει το φβ.
Και θα συνεχίσω να δέχομαι, όπως και πολλοί -κυρίως, όμως, πολλές- από μας, και frankly my dear, πλέον όχι απλώς δεν με νοιάζει, αλλά το φχαριστιέμαι κιόλας.
Αυτές οι επιθέσεις εσάς χαρακτηρίζουν που τις κάνετε, όχι εμάς που τις δεχόμαστε.
Αυτοι το ξέρουν και τα μικρά παιδιά πλέον.