ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Ενα από τα πιο απατηλά και πιο επικίνδυνα αφηγήματα τα οποία επαναλαμβάνονται κατά κόρον από πολιτειακούς παράγοντες είναι πως η δημοκρατία και το πολίτευμα “έχουν εμπεδωθεί” και “δεν κινδυνεύουν”. Αυτή η ανιστόρητη ανοησία ακούγεται σε επετείους αποκατάστασης της δημοκρατίας ή αντίστασης κατά της τυραννίας, όπως η επέτειος του Πολυτεχνείου.
Τίποτα πιο ψευδές. Οπως απέδειξε τόσο η ευρωπαϊκή όσο και η ελληνική ιστορία του προηγούμενου αιώνα, η δημοκρατία δεν έχει ανοσία και κινδυνεύει ανά πάσα ώρα και στιγμή όταν ατονούν οι κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις ή κάποιοι επιχειρούν “διορθώσεις” και “τροποποιήσεις στα πλαίσια των δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων όπως αυτά διαμορφώθηκαν και συμφωνήθηκαν μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Η πανδημία υπήρξε “χρυσή ευκαιρία” για όσους επιδιώκουν, στο όνομα της “υγείας, της τάξης και της ασφάλειας”, να πριονίσουν βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας για να θεμελιώσουν -έτσι νομίζουν, τουλάχιστον- την εσαεί πολιτική και οικονομική τους κυριαρχία. Δυστυχώς ανάμεσα στις χώρες που επιλέγουν αυτόν τον ολισθηρό δρόμο του αυταρχισμού και της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, πρωταγωνιστεί η ελληνική κυβέρνηση έχοντας πάρει τη σκυτάλη από τους ηγέτες της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Αυστρίας. Εναν δρόμο που χάραξε σταδιακά, εδώ και μία δεκαετία, ο Ερντογάν στην Τουρκία.
Ήδη από τις πρώτες ημέρες ανάληψης της εξουσίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε την αντιδημοκρατική κατεύθυνση που θα έπαιρνε και που τώρα εμβαθύνει με μία σειρά νομοθετήματα όπως αυτά για την Παιδεία και την Εργασία αλλά και κινήσεις συγκεντρωτισμού όπως η υπαγωγή της δημόσιας ενημέρωσης αλλά και της ΕΥΠ στο πρωθυπουργικό γραφείο. Περιστολή εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, πανεπιστημιακή αστυνομία αλλά και αδιανόητες απαγορεύσεις συνάθροισης και κυκλοφορίας με πρόσχημα της πανδημία, είναι τα πιο ενδεικτικά, αντιδημοκρατικά βήματα προς το ζόφο του αυταρχισμού.
Η κορύφωση όμως αυτής της πρωτοφανούς στα μεταπολιτευτικά χρόνια, επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα αλλά και στη βασική αρχή της διάκρισης των εξουσιών, ήταν τρία πολύ πρόσφατα γεγονότα τα οποία συνέπεσαν και που είναι βγαλμένα απ’ ευθείας και copy-paste από το “συνταγολόγιο” Ερντογάν:
- Η ψήφιση του άρθρου 36 του Ποινικού κώδικα σχετικά “σχετικά με τη διασπορά των ψευδών ειδήσεων” που βάζει τις βάσεις για την επαναφορά της κρατικής λογοκρισίας για οτιδήποτε κρίνεται, από την εκάστοτε κυβέρνηση, ότι είναι ψευδές. Κάτι που θα αποφασίζει κάποιο δικαστήριο επιφορτισμένο με την διακρίβωση της “αλήθειας”, πολιτικής, οικονομικής ή και επιστημονικής. Πράγμα βεβαίως πρωτοφανές για ένα σύγχρονο κράτος. Για παράδειγμα, εάν κάποιος αποτολμήσει να γράψει, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, ότι η οικονομία της χώρας πάει κατά διαόλου, κινδυνεύει με πρόστιμα και φυλάκιση εάν ενοχληθεί ο… υπουργός Οικονομικών.
- Η ψήφιση του άρθρου της τροπολογίας που κατέθεσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο σχέδιο Νόμου για τους Ποινικούς Κώδικες, με το οποίο τροποποιείται η παράγραφος 6 του άρθρου 51 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και δίνεται πλέον η δυνατότητα απόσπασης δικαστικών λειτουργών και στο γραφείο του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Διάταξη που η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. χαρακτήρισε καινοφανή και αδιανόητη.
- Η κλήση από την εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, σε ανωμοτί κατάθεση του βουλευτή Παύλου Πολάκη ύστερα από μήνυση του Μένιου Φουρθιώτη, στο τμήμα «Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος» .
Και τα τρία παραπάνω, δείχνουν ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα ούτε έχει εμπεδωθεί ούτε σταθερή είναι ούτε ανοσία έχει. Αντίθετα, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο παραπέμποντας σε εποχές ανωμαλίας που θα θέλαμε να ξεχάσουμε.
Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσει κανείς τον εκτός ορίων “υπερβάλλοντα ζήλο” της αστυνομίας που έφτασε να δέρνει ακόμη και βουλευτές, την με ψεύδη κράτηση, επί μήνες, υπόπτων, η εκχώρηση προσωπικών δεδομένων σε μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού και βέβαια την δια της “λίστας Πέτσα” μονοφωνία των ΜΜΕ.
Εκείνο όμως που συνιστά ευθεία επίθεση στη δημοκρατία είναι οι παρακολουθήσεις ελλήνων πολιτών από την ΕΥΠ η οποία, όπως είπαμε, ελέγχεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Παρακολουθήσεις τις οποίες παραδέχτηκε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξυμνώντας το ρόλο των “κοριών” με τη φράση «από την άλλη πλευρά η ΕΥΠ επιτελεί ένα πολύ σημαντικό, σπουδαίο έργο – ρόλο με πολύ μεγάλη επάρκεια, όπως έχουμε αντιληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τις απειλές για την εθνική μας ασφάλεια, τις απειλές για την ασφάλεια των πολιτών, για τον ομαλό κοινωνικό βίο» και την εξίσου επικίνδυνη: «στον Έβρο ή βλέπουμε με την υγειονομική κρίση που ορισμένοι προσπαθούν να αξιοποιήσουν και δυστυχώς δημιουργούν καταστάσεις που δημιουργούν μεγάλες απειλές για την απώλεια ζωής των συμπολιτών μας».
Ολα κατατείνουν ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν στηρίζεται απλώς σε μία δράκα ακροδεξιών, “τραμπικών” και φιλοναζιστών αλλά προχωράει και στην εφαρμογή μέτρων και νομοθετημάτων που συναντάς σε χώρες όπως η Τουρκία που εδώ και χρόνια έχουν παρεκκλίνει από το δρόμο της δημοκρατίας επιβάλλοντας “κοινοβουλευτικές” δικτατορίες νέου τύπου.
Η αστυνομοκρατία, έτσι όπως επιβάλλεται, η καταστρατήγηση των ατομικών ελευθεριών με αφορμή την πανδημία, η συρρίκνωσή τους, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας υπό της ευλογίες του ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού με όραμα μία “δημοκρατία καταναλωτών” χωρίς δημοκρατικά δικαιώματα είναι πια εδώ.
Όταν συρρικνώνονται τα κοινωνικά δικαιώματα, όταν καταστέλλονται οι ατομικές ελευθερίες, όταν καταστρατηγείται η ελευθεροτυπία και το δικαίωμα στην πληροφόρηση, η τρίτη κατηγορία δικαιωμάτων που απομένει είναι το εκλέγειν και το εκλέγεσθαι. Η απόσταση είναι πλέον ελάχιστη…
Και η 48η επέτειος του Πολυτεχνείου θα πρέπει να μας θυμίσει ότι οι δικτατορίες μπορούν και πρέπει να ανατρέπονται…