ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Δεν ξέρω αν η πεποίθηση πως είμεθα Ευρωπαίοι επικράτησε σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, εννοώ τους χρήσιμους ηλίθιους που απαρτίζουν τον διαβρωμένο θώρακα μιας απεγνωσμένης κοινωνίας. Πάντως, τον ρόλο της τον έπαιξε, ιδίως τώρα που θα αρχίσει άλλη μάκινα κυβερνητικών ακροβατισμών.
Την πανδημία, μας αρέσει δεν μας αρέσει, την μετατρέψαμε σε εμφύλιο ραβαΐσι, σε ένα μπιλιάρδο χωρίς στέκες. Και υπαίτιος είναι ο πολιτικός κόσμος, το αδιανόητο παιχνίδι με τα ψηφαλάκια, η απείθεια των επαρχιών και της αστικής γειτονιάς, η δήθεν πρόσφατη σύγκρουση της ελληνικής κοινωνίας ενώ από τα χρόνια του αρχαϊκού αποικισμού, παραμένει εντός μας η διαταραγμένη, μπαγιάτικη ψύχα του διαφορετικού που μάλιστα παινευόμαστε πως μας χαρακτηρίζει.
Θέλετε ενδείξεις και αποδείξεις; Στις δύο «ιατρικές» σεζόν, ήτοι στην άνοιξη και στο φθινόπωρο, ενώ έτρεχε σωστά το έλκηθρο, ακόμη και στα τσαμούρια και η συνήθης εξαπάτηση και λωποδυσία ήταν στα όρια, ο μαζικός εμβολιασμός κόπηκε απότομα μετά το Πάσχα του 21, και άρχισε το εμετικό γλείψιμο υπέρ της τουριστικής δήθεν βιομηχανίας που ποτέ δεν ξεπέρασε το πανηγύρι της Γιάννουλης στη Λάρισα. Ξεκίνησαν οι εκπτώσεις. Επισκέψεων, κρυψίνοιας, σεντόνια λυρικά «για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας» και τέτοια. Επιπλέον, εκεί, κατά του Αγίου Δημητρίου, άρχισε ο Αγών, η Κόντρα των Αντίθετων και θάνατοι.
Πολλοί έως αρκετοί.
Το Λοκντάουν ήταν πλαστό, οι απάτες παραπάνω από πολλές, και το κίνημα των αντιεμβολιαστών προσαρμόστηκε ως συνέπεια των μπαχαλάκηδων. Και οι θάνατοι, δεν θα τελειώσουν.
Πάλι και πάλι παίζεται μια σκηνή από τον Μπρανκαλεόνε: ο ιππότης μπαίνει σε μία ορεινή, ψηλοκρέμαστη , άδεια κώμη, γοητεύεται από μία κυρά στο πανεθύρι, την φλερτάρει και πάνω στον χορό εκείνη του φωνάζει πως έπεσε πανούκλα.
Είναι πάρα πολλά τα πλαστά στοιχεία. Δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.