anilikos “Κάποιος μπαίνει στη ΜΕΘ όταν έχει χάσει κάθε ελπίδα. Σαν να τον παραδίδει (σ.σ. ο γιατρός) στον Θεό και, πριν τον παραδώσει, τον βάζει στη ΜΕΘ”
Αυτά δήλωσε ευθαρσώς ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου τροποποιώντας το “Εντατικής Θεραπείας” σε “Εικονικού Θανάτου”. Γιατί το “εντατική” παραπέμπει στο ουσιαστικό “ένταση”.
Με ένταση λοιπόν ο γιατρός προσφέρει τη διαρκή παρουσία του και τις υπηρεσίες του στους ανθρώπους που βρίσκονται σε αυτές τις μονάδες καθώς με ένταση τις χρειάζονται.
Με ένταση παλεύουν οι ξαπλωμένοι ζωντανοί άνθρωποι στις μονάδες, καθώς με ένταση το όποιο πρόβλημά τους, εν προκειμένω ως επι το πλείστον η Covid-19, τους καταπονεί.
Με ένταση εργάζονται οι λοιποί υγειονομικοί εκεί μέσα καθώς με καμία ένταση δεν στελεχώθηκαν, δεν προέκυψαν νέοι εκπαιδευθέντες καταλλήλως, δεν ξεκουράστηκαν, δεν προστατεύονται από κανέναν.
Με την ίδια ένταση συγγενείς των ασθενών βρίσκονται κρεμασμένοι από ένα ακουστικό κάθε μεσημέρι στις 2 μ.μ. για να μάθουν λιγοστά νέα για την πορεία της υγείας του πατέρα, μάνας, αδερφής, συζύγου τους. Με ένταση ξεσπάνε σε δάκρυα επίσης, είτε χαράς είτε λύπης. Με την ίδια ένταση εξιστορούν στον εκάστοτε γιατρό που τους τηλεφωνεί την ιστορία του ασθενούς, τη ζωή του, με την ελπίδα πως θα συγκινηθεί ο κουράντε γιατρός και θα ενδιαφερθεί ακόμα περισσότερο από την ήδη κατάθεση ψυχής που πραγματοποιεί για τον άνθρωπό τους.
Αλήθεια οι Μονάδες θα συνεχίσουν να λέγονται έτσι; Μήπως θα αλλάξουν όνομα; Μήπως γι’ αυτό δεν εκπαιδεύουμε νέους υγειονομικούς ως προς αυτές; Γιατί θα είναι άνευ χαρτοφυλακίου; Θα μετονομαστούν σε Μονάδες Εικονικού Θανάτου; Μονάδες Προπαρασκευής Κατευοδίου; Μονάδες Διαπραγμάτευσης με το Θεό;
Όσο εντείνονται οι “εκ παραδρομής” δηλώσεις εκλεγμένων βουλευτών, περί Μονάδων διαπραγματεύσεων με τον Άγιο Πέτρο, με το Θεό, με το επέκεινα, τόσο η δημιουργείται μια νέα “πραγματικότητα” που κινδυνεύει να γίνει νόρμα.